“Το Πολυτεχνείο Ζει”… και είναι ντροπή να μην υπάρχει η συναίνεση όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων – Μέρες κορωνοϊού και εκδηλώσεις για να μην… περάσει της κυβέρνησης. Έλεος!

Τ/Π |> Ας προσέξουν οι Αρχές για το τετραήμερο του Πολυτεχνείου. Οι απαγορεύσεις, συνήθως δεν έχουν αίσια αποτελέσματα, πόσω μάλλον αυτή την εποχή που ο covid-19 έχει προκαλέσει “πάγωμα” βασικών ατομικών ελευθεριών. Είναι ευνόητο πως οι περιορισμοί επηρεάζουν το νευρικό σύστημα και γι’ αυτό όλες οι πλευρές χρειάζεται να έχουν σύνεση και επίγνωση της γενικής κατάστασης.

Εάν οι ακρότητες σε τέτοιου είδους συλλαλητήρια είναι πια συνηθισμένες, τότε αυτή τη φορά μην περιμένουμε να επικρατήσει ηρεμία. Μακάρι, αλλά ας το προσέξουν εκεί στην Κατεχάκη, γιατί με το να γίνονται οι αστυνομικοί “πυροσβέστες”, δεν είναι λύση. Εάν δεν επέμβουν οι δυνάμεις στους θύλακες των «γνωστών αγνώστων» και δεν προλάβουν το άναμμα του φυτιλιού, τότε ίσως θα είναι αργά…

Όταν μια χώρα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση, η κάθε απαγόρευση πρέπει να γίνεται με μελετημένο τρόπο και όχι στο στυλ «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».

Θα μπορούσε η κυβέρνηση να αναθέσει τον “τρόπο” σε ανθρώπους που έχουν επίγνωση της γενικής κατάστασης, που πατάνε στη γη και όχι σε… πυρομανείς πυροσβέστες! Πόσες σπουδές και πόσα μεταπτυχιακά και ντοκτορά χρειάζονται, ώστε οι αποφάσεις να αφορούν ανθρώπους και όχι “αριθμούς”;

Είναι δυνατόν να έχουμε επέτειο εξέγερσης για το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και να ανακοινώνεται ορθά-κοφτά η απαγόρευση των εκδηλώσεων; Είναι σαν να δίνεται το έναυσμα για αντιπολιτευτικές αντιδράσεις και για δηλώσεις “ύπαρξης” κάποιων νεοαντιστασιακών και κάποιων “αντιεξουσιαστών” με βελούδινα χεράκια!

Ίσως το Μαξίμου, θα έπρεπε να πάρει την συγκατάθεση και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, για να προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση. Να γίνει “κοινή συναινέσει”, για καθαρά λόγους δημόσιας υγείας! Πώς και με ποιο τρόπο; Ε, γι’ αυτό υπάρχουν οι κυβερνητικοί σύμβουλοι και οι επικοινωνιολόγοι!

Επειδή, η κάθε επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μας έχει συνηθίσει να σημειώνονται επεισόδια, ας ευχηθούμε εφέτος να αναλογιστούν όλοι ότι «βράζουμε στο ίδιο καζάνι» και πως η κάθε καταστροφή και η κάθε σταγόνα αίματος, πλήττει αυτή την έρμη χώρα, που βλέπει τα παιδιά της να εξακολουθούν να ψάχνουν ευκαιρίες για διχόνοιες, μικρότητες και “φαγωμάρες”. Ως πότε παλληκάρια…