Μήνυμα από φίλο σε φίλο

Τ/Π |> Αν υπάρχουν δύο λέξεις που ως κοινό παρανομαστή έχουν την λέξη «αξιοπρέπεια», αυτές είναι το «ευχαριστώ» και η «συγγνώμη». Και σε εποχή ισοπέδωσης και «ωχαδερφισμού», το να εκδηλώνει κάποιος την ευχαριστία του ή την συγγνώμη του, θεωρείται έως και… δουλόπρεπης! Όμως πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία, εάν ήμασταν «δουλοπρεπείς» και όχι «γαϊδούρια»…

Χρονιάρες μέρες έχουμε και οι ευχές πηγαινοέρχονται. Εκτός από τα στερεότυπα υπάρχουν και  κειμενάκια πρωτότυπα που κάτι παραπάνω έχουν να πουν. Αλλά και κείμενα, βγαλμένα μέσα από τη ψυχή, που αποκτούν ιδιαίτερη δυναμική αυτές τις χριστουγεννιάτικες μέρες.

Ένα τέτοιο κείμενο που ξαφνιάζει, έλαβε φίλος από φίλο και επειδή το έκρινε αρκετά συναρπαστικό, το έστειλε στον Τ/Π, για ανάρτηση. Το κείμενο αναφέρει:

Αγαπητοί Φίλοι,
Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο… Είχε από όλα! Πραγματικά από όλα! Και ακόμα δεν έχει τελειώσει… Όμως (!) μαζί με όλα αυτά έχω και Ανθρώπους (με το Α κεφάλαιο) που μου στάθηκαν και στέκονται δίπλα μου. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο! Άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, ήταν δίπλα μου! Κάποιοι συνειδητά (πολύ βασικό) και κάποιοι “αθόρυβα”, ήσασταν ακριβώς εκεί που πρέπει!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!..
Πολύ σας ευχαριστώ! Τέλος, σας οφείλω μια συγγνώμη. Ίσως να σας ακούγεται παράλογο, που επιλέξατε -από αγάπη- να μοιραστείτε τις δυσκολίες μου και να τις κάνετε δικές σας…
Δεν έχω πρόθεση να σας ανησυχήσω αλλά να σας αφυπνίσω! Να θυμόμαστε ότι πρέπει να ευχαριστούμε και να αναγνωρίζουμε! Δυσκολίες αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά -σίγουρα δεν είμαι ο μοναδικός- έχω όμως μοναδικούς Ανθρώπους γύρω μου!..

Πώς μπορεί κάποιος να αρνηθεί για ανάρτηση ένα κείμενο, στο οποίο δεν υπάρχει ούτε μία λέξη από τις γνωστές ευχετήριες, αλλά οι περίπου 130 λέξεις του αποτελούν μία και μόνον ευχή για το σήμερα, για το αύριο, για το πάντα… Που δεν είναι άλλη παρά η παρότρυνση για ειλικρινή φιλία, μέσα σε αυτό το άφιλο παριβάλλον που καλείται να ζήσει ο άνθρωπος ως πολίτης και ως οντότητα…