Η μεγαλύτερη μας ήττα…

|> Φανούλα Αργυρού*

olympiada |> Νεοκλής Σαρρής: “Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας ήττα”. Αυτά είχε πει κάποτε προνοητικά, βλέποντας πού θα οδηγούσε η άκρατη τουρκολαγνεία μερικών σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής.

Για να αληθεύσει διαχρονικά η πρόγνωσή του σε τόσα πολλά σημεία, όμως πολύ περισσότερο στο πρόσφατο κατάντημα, όπου ο εκτελεστικός διευθυντής μιας οργάνωσης ονόματι ΚΙΣΑ Δώρος Πολυκάρπου κατήγγειλε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για … διάπραξη ποινικού αδικήματος και υποκίνησης βίας και μίσους γιατί καταφέρθηκε εναντίον των Τούρκων εποίκων στα κατεχόμενα, δηλαδή του εγκλήματος πολέμου!

Ευτυχώς που ακόμα το σύστημα δουλεύει στην Κυπριακή Δημοκρατία και ο Γενικός Εισαγγελέας απέρριψε όσα ο Δώρος Πολυκάρπου κατήγγειλε, υπενθυμίζοντας του ότι ο παράνομος εποικισμός ο οποίος διενεργείται σε κατεχόμενες περιοχές μετά από πολεμικές συρράξεις, είναι έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά και να τονίζει ότι το να τοποθετείται κάποιος και μάλιστα δημόσιο πρόσωπο κατά της συνεχιζόμενης διάπραξης ενός εγκλήματος, σε ουδεμία περίπτωση συνιστά αδίκημα.

Είναι πράγματι κατάντημα ενός ημικατεχόμενου λαού να φθάνουν πολίτες του σε τέτοιο σημείο υποστήριξης των εγκλημάτων της κατοχής, του θύτη, που διαπράττονται βάση σχεδίου που χρονολογείται από το 1956/57, ενώ δεν τους ενδιαφέρουν ποσώς τα καταπατημένα δικαιώματα των αδελφών τους Ελλήνων προσφύγων, εκτοπισμένων από την κατοχική δύναμη και την υποτελή της διοίκηση…

Τα ακόλουθα από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έγκλημα Πολέμου

Η πολιτική του εποικισμού αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Το Άρθρο 49 (6) της 4ης Συνθήκης της Γενεύης του 1949 Σχετικά με τους Αμάχους εν Καιρώ Πολέμου, απαγορεύει τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη του δικού της πληθυσμού στην περιοχή που κατέχει. Διαλαμβάνει ότι «η Κατοχική Δύναμη δεν θα απελάσει ή μεταφέρει μέρος του δικού της αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει».

Το Σχόλιο επί του Άρθρου 49 (6) διευκρινίζει ότι η πρόνοια αυτή στοχεύει στην απαγόρευση της δημογραφικής χειραγώγησης από μια κατοχική δύναμη που είτε μεταφέρει ενεργά το δικό της πληθυσμό στα κατεχόμενα εδάφη είτε τους επιτρέπει να εγκατασταθούν εκεί εθελοντικά.

Στη Συμβουλευτική Γνωμοδότησή του στην υπόθεση Wall της 9ης Ιουλίου 2004, το Διεθνές Δικαστήριο απεφάνθη ότι το Άρθρο 49 (6) απαγορεύει όχι μόνο τις βίαιες μεταφορές «αλλά και οποιαδήποτε μέτρα λαμβάνονται από μια κατοχική Δύναμη για την οργάνωση ή ενθάρρυνση μεταφορών τμημάτων του ιδίου του πληθυσμού της στην κατεχόμενη περιοχή» (παράγραφος 120).

Η παραβίαση του Άρθρου 49 αποτελεί σοβαρή αθέτηση των Συνθηκών της Γενεύης και επιφέρει ποινικές κυρώσεις (Άρθρα 146, 147). Θεωρείται έγκλημα πολέμου.

Το Άρθρο 85 (4)(α) του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι του 1977 θεωρεί τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη τμημάτων του δικού της άμαχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει ως «σοβαρή παραβίαση» της Συνθήκης.

Το Κοινό Άρθρο 1 των τεσσάρων Συνθηκών της Γενεύης και το Άρθρο 86 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου Ι στις Συνθήκες της Γενεύης 1977 επιβάλλει την υποχρέωση στα Υψηλά Συμβαλλόμενα μέρη να εφαρμόζουν τις πρόνοιές τους.

Οι παράγραφοι 158-9 της Συμβουλευτικής Γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου στην υπόθεση Wall της 9ης Ιουλίου 2004 προνοεί ότι όλα τα Συμβαλλόμενα Μέρη στις Συνθήκες της Γενεύης τελούν υπό τη νομική υποχρέωση να διασφαλίσουν συμμόρφωση της κατοχικής δύναμης (στην περίπτωση της Κύπρου η κατοχική δύναμη είναι η Τουρκία) με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο όπως ενσωματώνεται στην Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης του 1949.

Το Άρθρο 7 (1) (δ) καθορίζει την απέλαση ή βίαιη μεταφορά πληθυσμού ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», όπου «απέλαση ή βίαιη μεταφορά πληθυσμού» σημαίνει τον βίαιο εκτοπισμό των προσώπων που επηρεάζει η εκδίωξη ή άλλες καταναγκαστικές πράξεις από την περιοχή όπου βρίσκονται νόμιμα, χωρίς λόγους που επιτρέπει το διεθνές δίκαιο.

Το Άρθρο 8 (2) (β) (viii) του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αναφέρει τη «μεταφορά άμεσα ή έμμεσα από την Κατοχική Δύναμη τμημάτων του άμαχου πληθυσμού της στο έδαφος που κατέχει ως «έγκλημα πολέμου».

Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών

Στα Ψηφίσματα 33/15 (1978), 24/30 (1979), 37/253 (1983) κ.α. η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποδοκίμασε «όλες τις μονομερείς ενέργειες που αλλάζουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου».

Στο Ψήφισμα 4 (ΧΧΧΙΙ) (27/2/76) η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλεί τα μέρη να απόσχουν από μονομερείς ενέργειες που μεταβάλλουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου και στο Ψήφισμα 1987/50 (11.3.1987) η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκφράζει ανησυχία για την εισροή εποίκων, καλεί δε σε σεβασμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών του πληθυσμού της Κύπρου.

Η παρουσία των εποίκων επηρεάζει την εφαρμογή του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους, σε αντίθεση με τα πολυάριθμα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης

Το γεγονός ότι το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου έχει υποστεί συστηματικό εποικισμό από την Τουρκία, έχει αναφερθεί δύο φορές από την Επιτροπή Μετανάστευσης, Προσφύγων και Δημογραφίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, πρώτα το 1992 (Εισηγητής: Αλφόνς Κουκό, Ισπανία) και το 2003 (Εισηγητής: Τζαάκο Λάξο, Φιλανδία).
Η έκθεση Κουκό ανέφερε συμπερασματικά ότι η δημογραφική σύνθεση της Κύπρου αλλοιώνεται ριζικά σαν αποτέλεσμα της εγκατάστασης χιλιάδων ξένων που μεταφέρονται από την Τουρκία. Χαρακτηρίζει την εγκατάσταση Τούρκων εποίκων ως αδιαμφισβήτητο γεγονός και αναφέρει σαφώς ότι η παρουσία τους αποτελεί πρόσθετο εμπόδιο στην ειρηνική επίλυση με διαπραγματεύσεις του Κυπριακού προβλήματος…»

“Δεν υπάρχει έθνος, τόσα ηθικά ξεφτιλισμένο, που να προτιμά την σκλαβιά κάτω από τον ζυγό ενός έθνους με διαφορετική γλώσσα και άλλη θρησκεία, παρά να πολεμήσει για την ελευθερία του”. ( William Ewart Gladstone). Και όμως η περίπτωση της ημικατεχόμενης Κύπρου φαίνεται να αποτελεί φαινόμενο…
Λονδίνο 29/5/2017

(*) Η κυρία Φανούλα Αργυρού, είναι ερευνήτρια/δημοσιογράφος