Άλλο «επικοινωνία» κι άλλο κοινωνία και συγκοινωνία!
Συσκέψεις «υψηλού επιπέδου» με «επικοινωνιολόγους» και άλλους λοιπούς «συμβούλους»…
Δημ. Καπράνος |> Είχα -και έχω ακόμη- μια απορία: Αυτοί οι μεγαλόσχημοι της πολιτικής αλλά και οι άμεσοι συνεργάτες τους (επικοινωνιολόγοι –άκου τώρα επάγγελμα-, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι, κολλητοί, πολιτευτές και ψιθυριστές) κυκλοφορούν στον δρόμο;
Παίρνουν το τρόλεϊ, το λεωφορείο, το μετρό, τον ηλεκτρικό, το υπεραστικό, τον προαστιακό, το τραίνο; Πάνε στα καφενεία, στα μπιλιάρδα, στα προποτζίδικα, στις καφετέριες; Είμαι βέβαιος ότι δεν τα καταδέχονται όλα αυτά.
Ξυπνάνε το πρωί, αφού το βράδυ έχουν περάσει όμορφα σε κανένα ακριβό ρεστοράν ή στο σπίτι κάποιου εύπορου επιχειρηματία ή σε κάποια σύναξη “εμείς κι εμείς”, όπου ακούνε ή καλά λόγια ή προτάσεις “αφ’ υψηλού”, παίρνουν ένα καλό πρωινό και πηγαίνουν στο γραφείο τους, όπου αρχίζουν τα τηλέφωνα και το “σερφάρισμα” μέχρι να αρχίσει η σύσκεψη, δηλαδή η ανταλλαγή απόψεων, που ουδεμία έχουν σχέση με την πραγματικότητα!
Είναι εκείνα τα “παιδιά από σπίτι” ή “από το κόμμα”, που έχουν εξασφαλισμένη μια θέση (στο κόμμα ή κάπου όπου “θα τους βολέψει η κατάσταση”) που έχουν άποψη επί παντός, που νομίζουν ότι η πραγματικότητα βρίσκεται στο φέϊς μπουκ, το ίνσταγκραμ και τα “σόσιαλ”, που πιστεύουν ότι ο κόσμος ζει όπως εκείνοι.
Είναι εκείνοι που θεωρούν τα επιδόματα λύση, που νομίζουν ότι με τις ελεημοσύνες λύνεται το πρόβλημα, εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει τί θα πει ανεργία, εκείνοι που μπορούν να αγοράσουν εύκολα ένα κοστούμι κι ένα ζευγάρι μαλακά, ακριβά παπούτσια, εκείνοι που πηγαίνουν στο “μπάρμπερ σοπ” και βάζουν τα πόδια στη λεκάνη του πεντικιούρ ενώ ταυτόχρονα κουρεύονται σε μοντέρνο στιλ, εκείνοι που μπορεί να δώσουν ένα εικοσάρικο για να τους φτιάξουν το μούσι, όταν με τόσα λεφτά μια οικογένεια περνάει τρεις μέρες!
Όλοι ετούτοι, μαζεύονται στα γραφεία των αρχηγών ή των “επιτροπών” και κάνουν “μπρέϊν στόρμινγκ”, τρομάρα τους!
Και περιμένει από δαύτους ο κοσμάκης να του λύσουν τα προβλήματα εκείνοι που ασχολούνται με το πώς θα γίνει εμπορική η κάνναβη, πώς θα έρθουν επενδύσεις με τη Θεία Χάρη, πώς θα πάρουμε κι εμείς την εξουσία να βολευτούμε και να βολέψουμε την παρέα μας.
Γιατί μη νομίζετε ότι μόνο ο Σύριζας έχει παρέες και κολλητούς που τους δίνεις κι ένα υπουργείο για να παίζουν!
Όλοι έχουν “τα δικά τους παιδιά”. Κι εμείς έχουμε, αλλά τα δικά μας δεν είναι “δικά τους”.
Κι έτσι σπουδάζουν και ψάχνουν για δουλειά, τρέχουν από εδώ και από εκεί και στο τέλος τυλίγουν σουβλάκια στις Βρυξέλλες και στο Άουκσμπουργκ!
Ας πάνε, λοιπόν, στο λεωφορείο, στο μετρό, στο υπεραστικό και στο βαπόρι οι “σύμβουλοι”, ας ακούσουν τί λέει ο κόσμος για τα κόμματα και τους πολιτικούς κι ύστερα ας φτιάξουν πρόγραμμα. Αλλά δεν θα πάνε!