Στα θέατρα τηρούνται αυστηρά περιοριστικά μέτρα, ενώ σε μετρό, ηλεκτρικό, λεωφορεία και σούπερ μάρκετ, ο ιός δεν… μεταδίδεται!

Παντελής Ξανθίδης |> Πολύς λόγος γίνεται για την απόφαση του Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την παράσταση «Ρινόκερος» του Ευγένιου Ιονέσκο (θέατρο «Κιβωτός») αφήνοντας σύξυλους τόσους συναδέλφους του. Κι αυτό επειδή ο συμπαθής ηθοποιός, αρνείται να ανέβει στη σκηνή λόγω των τελευταίων περιοριστικών μέτρων για τους ανεμβολίαστους, κάτι που – κατά δήλωσή του – είχε συμφωνήσει με την παραγωγή από τότε που εκλήθη να πρωταγωνιστήσει.

Η είδηση για την αποχώρηση του… «Αγίου Νεκταρίου» από την παράσταση προκάλεσε σάλο και συνεχίζει να απασχολεί έντυπα, ιστότοπους, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.

Σε μια εποχή που κάθε μέρα μετράμε δεκάδες νεκρούς, που προσβάλλονται εκατοντάδες από κορωνοϊό, εκ των οποίων το 90%+ να είναι ανεμβολίαστοι, η άρνηση κάποιου να δεχτεί τα περιοριστικά μέτρα, οπωσδήποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως υπεύθυνη θέση.

Όμως, δεν δηλώνει υπευθυνότητα και η θέση να υπάρχουν περιοριστικά μέτρα στα θέατρα και να μην υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ και στα μαζικά συγκοινωνιακά μέσα, όπου γίνεται το «έλα να δεις»!

Επ’ αυτού ο Άρης Σερβετάλης έχει δίκιο! Αλλά πού να το βρει, αφού ο κόσμος του Θεάτρου δεν δείχνει να αντιδρά σθεναρά σε αυτόν τον παραλογισμό. Κάποιοι… κοιτάνε το δέντρο και όχι το δάσος. Περιέργως, αφ’ ενός δεν δείχνουν να ενοχλούνται για τον αδικαιολόγητο περιορισμό στα θέατρα και αφ’ ετέρου κατακρίνουν την περίπτωση του Σερβετάλη! Τι απαίτησε ο εν λόγω ηθοποιός; Με την «παράλογη» στάση του έδωσε μία ευκαιρία για να επανατοποθετήσει τα αιτήματά του ο κόσμος του Θεάτρου, σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα που «στραγγαλίζουν» τις θεατρικές σκηνές, ενώ π.χ. οι προαναφερόμενοι χώροι είναι… αποστειρωμένοι!

Ο «Ρινόκερος» του μεγάλου συγγραφέα του «Θεάτρου του Παραλόγου» είναι μία καταγγελία στην αιφνίδια έξαρση του φασισμού και του ναζισμού πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και διερευνώνται τα ζητήματα του κομφορμισμού, του πολιτισμού, των μαζικών κινημάτων, της φιλοσοφίας και της ηθικής.

Ως φαίνεται ο Άρης Σερβετάλης ίσως ανήκει στην ομάδα των ανθρώπων που «είδαν» τα μέτρα ως… φασιστικά και έτσι αντιδρούν, μη δεχόμενοι να εμβολιαστούν.

Άραγε, πού κρύβεται ο φασισμός; Στα προληπτικά και περιοριστικά μέτρα ή μήπως στην απαίτηση κάποιου να μην τηρεί τις προφυλάξεις; Το να πέσεις από μία ταράτσα στον κοινόχρηστο είναι επιλογή σου και την πληρώνεις ως αυτόχειρας. Όμως το να πέσεις π.χ. πάνω σε ομάδα παιδιών είναι επιλογή να σκοτώσεις και άλλους! Ποιος τελικά είναι ο «φασισμός»;

Εν κατακλείδι «κάπου έχουμε χάσει τη μπάλα», επειδή κάτι δεν λειτούργησε σωστά και κάτι συνεχίζει να λειτουργεί λάθος, σχετικά με την επικοινωνία με τους πολίτες.

Το γεγονός και μόνον ότι θεωρούνται ως επικίνδυνοι χώροι τα θέατρα και οι εκκλησίες, ενώ δεν «κολλάνε» οι συνωστισμένοι στα σούπερ μάρκετ και οι στρυμωγμένοι σαν σαρδέλες σε μετρό, ηλεκτρικό και λεωφορεία, αυτό είναι κάπως ανεξήγητο!

Σαν τον Άρη Σερβετάλη δεν είναι λίγοι, οι οποίοι κατ’ εμάς θεωρούνται ανενημέρωτοι ή φοβισμένοι, ακόμη και «κολλημένοι». Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τους κατακρίνουμε ή να αδιαφορούμε, αλλά να προσπαθήσουμε να πειστούν! Πώς; Μα, γι’ αυτό υπάρχουν τα υπουργεία, οι επιτροπές και οι αρμόδιοι. Αλλά, ας μην βγάζουμε τους εαυτούς μας απ’ έξω! Φταίμε κι εμείς.