Για μιά φορά ακόμη ο “Τύπος Πειραιώς” αναμεταδίδει “προκλητική” ομιλία του καθηγητή Θεοφάνη Μαλκίδη, καθώς ο εν λόγω πανεπιστημιακός συνεχώς καταθέτει ντοκουμέντα για τον Ελληνισμό των χαμένων πατρίδων και παρουσιάζει συνταρακτικά ιστορικά στοιχεία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων. Στοιχεία, που δυστυχώς απουσιάζουν και πάντα απουσίαζαν από την ελληνική εκπαίδευση! Ίσως επειδή δεν μας αφορόύν και τόσο οι “χρυσές” σελίδες που έχουν γραφτεί από τη Μακεδονία και πάνω… Λες και από κάπου υπάρχει “απαγορευτικό”! Ίσως…

Αυτή τη φορά, δημοσιεύεται απόσπασμα ομιλίας του καθηγητή Θεοφάνη Μαλκίδη για τις εκδηλώσεις μνήμης για τη Γενοκτονία, που είχε οργανώσει η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου στην Αλεξανδρούπολη. Μεταξύ άλλων είπε:

“… Για να παραφράσω τα λόγια του Ευαγγελίου, “επειδή, όπου είναι δυο ή τρεις συγκεντρωμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι εγώ ανάμεσα τους”, έτσι και εμείς που βρισκόμαστε για να τιμήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους που δολοφονήθηκαν στη Γενοκτονία, τότε και αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά μας.

Είναι αντιληπτό και ευρέως κατανοητό, πλην θλιβερών εξαιρέσεων αρνητών και προπαγανδιστών, ότι ο Θρακικός Ελληνισμός ειδικότερα και ο Ελληνισμός του Πόντου, της Μικράς Ασίας- Ιωνίας, της Καππαδοκίας γενικότερα, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, έπαιξε σημαντικότατο αν όχι κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού λαού.

Επίσης είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτό το ιδιαίτερης αξίας κομμάτι του Ελληνισμού που ζούσε στην ενιαία Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά τη Γενοκτονία και την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο.

Αυτό όμως το σημαντικό τμήμα του Ελληνισμού, οι Θρακιώτες, οι οποίοι μαζί με τους Ποντίους, τους Μικρασιάτες, τους Καππαδόκες, δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του οργανωμένου σχεδίου Γενοκτονίας από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, απουσιάζει από τη σύγχρονη έρευνα, απουσιάζει από τη σχολική ιστορία, τη στιγμή που άλλοι λαοί, ο Αρμενικός και ο Εβραικός, έχουν τοποθετήσει το ζήτημα της Γενοκτονίας πολύ ψηλά.

Έτσι οι Θρακιώτες οφείλουν να παλέψουν ενάντια στη επίθεση που γίνεται ενάντια στη μνήμη, στο βασικό δηλαδή συστατικό στοιχείο της ανθρωπολογίας. Οι Θρακιώτες έχουν επιπλέον λόγους για να αναδείξουν και τα υπόλοιπα κομμάτια της ιστορίας τους, αφού μία σειρά από αιτίες δεν άφησαν και δεν επιτρέπουν τον Θρακικό Ελληνισμό και την ιστορία του να αναπνεύσει.

Οι συγκυρίες ωστόσο είναι ευνοικές, το έδειξε η πρόσφατη αναγνώριση της Γενοκτονίας των δικών μας ανθρώπων από την Αρμενία, το δείχνει η από άκρη σε άκρη δραστηριοποίηση των Θρακών και των υπόλοιπων Ελλήνων για το ζήτημα της αναγνώρισης, το αναδεικνύει η διεκδίκηση των ψηφίδων του ψηφιδωτού που καταστράφηκε από τους υπεύθυνους της εκδίωξης των Ελλήνων.

Ο κύκλος της ανάκτησης της ταυτότητας του Θρακιώτη, όπως και αυτής του Μικρασιάτη, του Πόντιου, του Καππαδόκη και γενικά του πρόσφυγα, η οποία είχε χαθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει ακόμη πολύ απόσταση να διανύσει. Ωστόσο η ιστορική περίοδος που διανύουμε δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον. Αυτοί που επιδίωξαν με τη βία και την πολιτική να εξαφανιστεί ο προσφυγικός και ιδιαίτερα ο Θρακικός Ελληνισμός δεν το κατάφεραν. Οι Θρακιώτες, οι Έλληνες ήρθε η ώρα και να διεκδικήσουν!..“…