Ο Ομπάμα “θύμισε” στο Βερολίνο μία ατάκα του… Χατζηχρήστου!

Έπρεπε να συμβεί το «περιστατικό» με την Ελλάδα, για να «θυμηθεί» η Γαλλία, την κυρίαρχη θέση της στην Ευρώπη…
Έπρεπε να παρέμβει η Ουάσιγκτον, για το ελληνικό «ζήτημα» για να «θυμηθεί» το Παρίσι τον ρόλο του στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Δυό «έπρεπε» ανάμεσα στα τόσα ευρωπαϊκά «πρέπει», που ήρθαν αντιμέτωπα με τη σημερινή καθεστηκυία τάξη στα έσω της ΕΕ. Ένα καθεστώς του οποίου κρατούν τα ηνία οι υπαίτιοι δύο παγκόσμιων πολέμων και μεγάλοι ηττημένοι.
Και στο τιμόνι, ένας 73χρονος κύριος ονόματι Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το γένος… Γκαίρινγκ! Ίσως να πρόκειται περί συνωνυμίας με τον εγκληματία Χέρμαν Βίλχελμ Γκαίρινγκ, αλλά κι αυτό να μην συμβαίνει, το άτομο που κατέχει τη θέση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, δείχνει ότι έχει το… ταμπεραμέντο, αλλά και την ψωνάρα του «άρχειν».

Τα βιογραφικά στοιχεία αυτού που έχει την εντύπωση ότι διοικεί την ΕΕ, δεν είναι και τόσο κολακευτικά. Έχει δώσει «εξετάσεις» και είναι γνωστή η ποιότητά του.
Ως επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης τού Χέλμουτ Κολ με την άλλοτε Ανατολική Γερμανία, ήτανε εκείνος που έταζε ατιμωρησίες στους σταλινικούς ηγέτες της, προκειμένου οι Δυτικογερμανοί να λεηλατήσουν την πατρίδα εκατομμυρίων Ανατολικογερμανών.
Έγινε ο άνθρωπος, ο οποίος ξεπούλησε για «ψίχουλα» την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας στους βιομηχάνους της Δυτικής Γερμανίας και εκείνος που επέστρεψε στους Ναζί τις περιουσίες που είχαν χάσει.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο κ. Σόιμπλε δεν είναι απλώς υπουργός Οικονομικών, αλλά έχει αναλάβει ρόλους στυλ Γκαίμπελς και από αυτόν ξεκινούν όλες οι «επιθέσεις», που κατά καιρούς έχουν δεχθεί οι Ευρωπαίοι από την «Bild», το «Focus», ή από άλλο φερέφωνο της περίεργης πολιτικής που ακολουθεί το Βερολίνο.
Επίσης λέγεται ότι δεν είναι λίγες οι φορείς που βρίσκεται εκτεθειμένη η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ για αδικαιολόγητα «σκληρές» κινήσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ιδίως με το ναζιστικό ύφος της προπαγάνδας που χρησιμοποιεί.
Άραγε, ο κ. Σόιμπλε είναι ο «σκληρός άρχων» του Βερολίνου ή απλώς ο κλητήρας ή έστω ο διεκπεραιωτής, διαφόρων οικονομικών συμφερόντων;
Το πρώτο δείχνει αδύνατο, καθώς ο εν λόγω κύριος είναι λίγο αχώνευτος – στοιχείο που δεν συνάδει με το «λουκ» ενός ηγέτη. Όσο για το δεύτερο, δεν δείχνει και τόσο αδύνατο, αφού οι προτάσεις του και οι προθέσεις του για το ελληνικό ζήτημα, δείχνουν ότι προσπαθεί να «γκρεμίσει» την Ελλάδα, με απώτερο στόχο ίσως, την ανασυγκρότησή της από κάποιο «αφεντικό» του.

Αν το ερώτημα που τίθεται είναι «αυτά δεν τα μυρίζονται οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης ή και του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;», οι απαντήσεις ίσως να είναι πάνω από δύο…
Τα αντιλαμβάνονται και δεν μιλάνε επειδή δεν τις «παίρνει», τα αντιλαμβάνονται και δεν μιλάνε επειδή είναι «δορυφόροι» ή και «φιλιππινέζες» της Γερμανίας, τα αντιλαμβάνονται και δεν μιλάνε γιατί κάτι περιμένουν…
Αυτό το «κάτι περιμένουν», ίσως και μην ισχύει πιά, καθώς όπως προαναφέρεται η Γαλλία «θυμήθηκε» τον εαυτό της! Και… τώρα αρχίζει το έργο, του οποίου η υπόθεση ίσως να κρύβει εκπλήξεις, τουλάχιστον, για την τύχη του κ. Σόιμπλε.

Η είδηση δεν είναι για το πώς και… συνήλθε η Γαλλία, αλλά γιατί τόσα χρόνια είχε πέσει σε τέτοια νάρκη! Επ’ αυτού ας ερωτηθεί πρωτίστως ο τέως Γάλλος Πρόεδρος κ. Σαρκοζί και μετά ο νυν ένοικος του κτιρίου των Ηλυσίων Πεδίων κ. Ολάντ.
Ο τέως να μας πει πώς και ξαφνικά εγκατέλειψε το όραμά του για μία ισχυρή Νότια Ευρώπη και ο νυν τόσα χρόνια πώς άντεχε να βλέπει τη Γαλλία να σέρνεται πίσω από τη… φούστα της Γερμανίας;
Ήταν δυνατόν η Γαλλία του Σαρλ Ντε Γκωλ να σκύβει το κεφάλι στους ηττημένους, που ούτε καν σεβάστηκαν τον ανθρωπισμό που τους έδειξαν οι Σύμμαχοι, αλλά και το δολάριο που έρευσε για την ανασυγκρότηση της χώρας τους;
Δεν σεβάστηκαν, ούτε κι εκείνους τους νικητές λαούς που έστειλαν –όσα νιάτα τους είχαν απομείνει– στα τούνελ και στις φάμπρικες για να τους «ξαναχτίσουν» την πατρίδα.
Θα ήταν περιττό να αναφερθεί, ότι οι Γερμανοί σαν λαός είναι αξιοθαύμαστος και στην πλειοψηφία τους διέπονται από δημοκρατικά συναισθήματα, έχοντας υψηλό το περί δικαίου αίσθημα. Έχουν υποφέρει πολλά και ξέρουν…

Ο λόγος είναι για κάτι σπάνιους της πολιτικής ζωής της Γερμανίας, που την έχουν δει… κυρίαρχοι, καταπιέζοντας τις αδύναμες οικονομικά χώρες-μέλη της ΕΕ και αγνοώντας ίσως το πόσο κακό κάνουν στην ίδια την «φτωχή» πατρίδα τους!
Η Γερμανία «φτωχή»; Λάθος! Για το ακριβέστερο, είναι «πάμπτωχη»! Διότι, έτσι και γίνει υπολογισμός, για το πόσα χρέη της χαρίστηκαν, πόσα αναγκαστικά δάνεια δεν επέστρεψε, πόσους τόνους χρυσού και κλεμμένους θησαυρούς καρπώθηκε, τότε το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό, για την δήθεν κυρίαρχο χώρα της Ευρώπης.

Από την ημέρα που μπήκε στον «χορό» η Ουάσιγκτον και ακολούθησε το Παρίσι, το σίγουρο είναι ότι θα δοθεί λύση στο ελληνικό ζήτημα. Και αν παρατηρείται το τελευταίο 24ωρο περίεργα αρνητική στάση από την Φινλανδία και από άλλες χώρες «δορυφόρους» της Γερμανίας, αυτό μάλλον οφείλεται επειδή το Βερολίνο δεν έχει πια το σθένος να προτάξει ηγετικό λόγο.
Η Ουάσιγκτον υπενθύμισε στη Γερμανία, ότι η Γαλλία προηγείται στα γεωπολιτικά και πως οι αρμοδιότητες του Βερολίνου φθάνουν μέχρι ένα σημείο. Γι’ αυτό ο Ομπάμα, τους θύμισε τον… Χατζηχρήστο που είχε πει το… ιστορικό: «Ας μην είμαστε και πλεονέκτες!»…