Στον πολυχώρο “Διέλευσις”

Ένα “ιστορικό” έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936) που παίζεται σπάνια, ανεβάζει ο Γιώργος Γραμματικός, στις 21 Νοεμβρίου στον πολυχώρο πολιτισμού “Διέλευσις” (Λέσβου 15 στην Κυψέλη). Πρόκειται για το “Να ντύσουμε τους γυμνούς” που θα παρουσιάζεται Δευτέρες-Τρίτες στις 9 μ.μ.

Η μετάφραση είναι του Ερρίκου Μπελιέ, η διασκευή-σκηνοθεσία του Γιώργου Γραμματικού, τα σκηνικά-κοστούμια της Δέσποινας Βολίδη, η μουσική επιμέλεια του Ιάκωβου Δρόσους και οι φωτισμοί του Γιώργου Σηφάκη.

Τους ρόλους θα ερμηνεύουν (αλφαβητικά) οι: Γιώργος Γραμματικός (συγγραφέας Λουντοβίκο Νότα), Βίκυ Ευαγγέλου (Ερσίλια Ντρέι), Φωκίων Ζαρίκος (Αλφρέντο Κανταβάλλε), Βύρων Κολάσης (Πρόξενος Γκρόττι), Ισίδωρος Σταμούλης (υποπλοίαρχος Λασπίγκα), Τζένη Στεφανάκου (κυρία Ονόρια).

Το “Να ντύσουμε τους γυμνούς” (“Vestire gli ignudi”) γράφτηκε το 1922 και ανεβαίνει για πέμπτη φορά στην ελληνική σκηνή. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1935 στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με Ελένη Παπαδάκη, Γιώργο Γληνό κ.ά. Το 1964 στο θέατρο “Βεάκη” από το “Προσκήνιο” του Αλέξη Σολομού, σε σκηνοθεσία του ιδίου, με: Μαίρη Χρονοπούλου, Νίκο Κούρκουλο, Γιάννη Αργύρη κ.ά. Το 1983 στο θέατρο “Αθηνών” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ, με τον ίδιο, τη Βούλα Ζουμπουλάκη, τους: Χρήστο Πάρλα, Γιώργο Γραμματικό κ.ά.

Το 1988 στο θέατρο “Διονύσια” από τον θίασο Κάτιας Δανδουλάκη-Πέτρου Φυσούν και τους: Γιώργο Κυρίτση, Χρυσούλα Διαβάτη κ.ά. σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη.

Σχετικά με την παράσταση, ο Γιώργος Γραμματικός θα πει:

Πρόκειται για μια ζοφερή κωμωδία, στην οποία δεσπόζουν τα γνωστά μοτίβα της πιραντελλικής δραματουργίας. “Φαινομενική” και “αντικειμενική” πραγματικότητα. Αμφισβήτηση του εγώ από το ίδιο το εγώ και τους άλλους. Ο Πιραντέλλο λέει: «Οι άνθρωποι ζουν με τις αυταπάτες τους και προσπαθούν απελπισμένα, στην πορεία της ζωής τους, να γνωρίσουν την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, η αλήθεια είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να αυτοαπατώνται δημιουργώντας μια φανταστική πραγματικότητα για την ύπαρξή τους».

Οι ήρωες του έργου “ντύνουν” τα γυμνά γεγονότα της ζωής τους, με μια ψευδαίσθηση που τους βοηθάει να πιστοποιούν πως είναι ζωντανοί. Το δημοσίευμα ενός σκανδαλοθήρα δημοσιογράφου, πυροδοτεί το μηχανισμό της απελπισμένης προσπάθειας της Ερσίλια Ντρέι και των τριών αντρών που την περιβάλλουν, να συνειδητοποιήσουν τις αυταπάτες, μέσα στις οποίες ζουν. Οι ήρωες εδώ ζουν σε μια μεγάλη εσωτερική αμφιβολία, που τελικά τους αφαιρεί σταδιακά τη συνείδηση του εγώ.

Παραμορφώνουν και παραποιούν θεληματικά ή άθελα, γεγονότα της ζωής τους, προκειμένου η πανικόβλητη ύπαρξή τους να προφυλαχτεί και να κρυφτεί. Να “ντυθεί”!

Η ψευδαίσθηση βοηθάει τη μοναχική ηρωίδα Ερσίλια Ντρέι, να προσπαθήσει να “ντυθεί” μ’ ένα “ρούχο” καθωσπρέπει. Τα γεγονότα του βίου της, παίρνουν διαφορετικές όψεις ανάλογα με το μέγεθος της φαντασίας με την οποία “ντύνει” τα γυμνά περιστατικά της ζωής της. Κοιτάζει τον εαυτό της μέσα σ’ ένα παραμορφωτικό καθρέφτη, μόλις τα εξωτερικά γεγονότα της δώσουν αφορμή γι’ αυτό. Επιχειρεί να υποστυλώσει την ύπαρξή της με διάφορα ρομαντικά ψέματα τα οποία κατασκευάζει και τα επιβάλει στα αντρικά πρόσωπα που την περιβάλουν ερωτικά. Οι τρεις άντρες όμως προσπαθούν να “ντύσουν” τα γυμνά γεγονότα της ζωής της με “ρούχο” καθωσπρέπει, που αυτοί επιλέγουν.

Πόσο γνήσια, πόσο “αληθινή” είναι η ιστορία της Ερσίλια; Πόσο συνειδητά ή ασυνείδητα παραποίησε τα γεγονότα; Πόσο γνήσιο είναι το “έτσι είναι αν έτσι σας φαίνεται” των τριών αντρών που εμπλέκονται στη ζωή της; Η απάντηση επί της σκηνής!