Πάρτε χαρτί και μολύβι και υπολογίστε πώς μπορεί να ζήσουν 4 της «μεσαίας τάξης»

Δημήτρης Κωνσταντάρας* |> Ο φετινός Νοέμβριος, υπήρξε- οικονομικά μιλάω πάντα- ο χειρότερος μήνας της ζωής μου. Και όχι μόνο για μένα αλλά για πολλές χιλιάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχων σαν κι εμένα, άλλων με συντάξεις λίγο μεγαλύτερες από τη δική μου και άλλων με λίγο μικρότερες . Κι ας τοποθετήσουμε το ύψος της σύνταξης του καθενός κατά μέσον όρο στα 1300 ευρώ με ένα μικρό επικουρικό. Των 250 ευρώ. Σύνολο: 1550 ευρώ. Και με ένα ενοίκιο που εισπράττουν για κάποιο διαμέρισμα που νοικιάζουν, 350 ευρώ. Πήγαμε στα 1900 ευρώ.

Φυσικά και υπάρχουν άλλοι τόσοι – ή και περισσότεροι- με μικρότερες συντάξεις. Και κάποιοι –ασφαλώς λιγότεροι- με υψηλότερες. «Εμείς» όμως, αντιπροσωπεύουμε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε «μεσαία τάξη». Ούτε πλούσιοι, ούτε φτωχοί δηλαδή, ασχέτως της όποιας ακίνητης ιδιοκτησίας του καθενός. Ανάμεσά «μας» υπήρχαν και εισοδηματίες με 2-3 διαμερισματάκια ή και κάποια μεγαλύτερη «κληρονομιά» που γι αυτό και «μας» χαρακτήριζε «μεσαία τάξη». (φανταστείτε πώς θα χαρακτηρίζονταν αυτοί που ΔΕΝ είχαν αυτή την «κληρονομιά» και έμεναν στο νοίκι δηλαδή). Αφήνοντας την ξεχασμένη, αγνοημένη και δύστυχη «κατώτερη τάξη» που από τις 15 του μηνός δεν είχε τη δυνατότητα ούτε στο σούπερ μάρκετ να πάει για τα βασικά.

Μ’ αυτές τις συνιστώσες και για αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών που βρίσκονταν επί πολλά χρόνια αντιμέτωπες με το ερώτημα «Ποιο είναι το όριο του πλούτου; Από ποιο εισόδημα και πάνω μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί πλούσιος;» , κάνω μερικές πρόχειρες σκέψεις με «μπακάλικο» τρόπο.: Για το μήνα Νοέμβριο του 2019, η οικογένεια ενός εξ αυτών των «μεσαίας τάξης» συνταξιούχων που «βοηθούσαν» και τα παιδιά τους, είχε να πληρώσει:

1. Φόρο εισοδήματος ( που αναγκαστικά είχε «πάει» σε 12μηνο διακανονισμό) 350 ευρώ.
2. ΕΝΦΙΑ (για ιδιοκτησία τριών διαμερισμάτων στα οποία έμεναν ο σύζυγος, η σύζυγος και τα δυο παιδιά τους): 300 ευρώ.
3. Τέλη κυκλοφορίας ΕΝΟΣ μόνο αυτοκινήτου 1300 κ.εκ. δεκαετίας: 250 ευρώ.
4. ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ-ΟΤΕ- Κοινόχρηστα τριών διαμερισμάτων, κατά προσέγγιση : 200 ευρώ.
5. Έξοδα κίνησης (Μικτής χρήσης) : 220 ευρώ.
6. Αποπληρωμή δανείων/πιστωτικών καρτών, κατά Μ.Ο : 150 ευρώ.
7. Ατομικά έξοδα, κατά Μ.Ο. : 100 ευρώ.
8.  Ασφάλειες, ιατρικά έξοδα, βενζίνη αυτοκινήτου, κατά Μ.Ο.: 150 ευρώ.
9. Καθημερινό φαγητό, κατά Μ.Ο.: 200 ευρώ. Σύνολο : 1920 ευρώ. 

Και πόσα άλλα έχουμε ξεχάσει, αν δεχτούμε ότι 4 άτομα μπορούν να ζήσουν ένα μήνα με φαγητό 200 ευρώ, ότι τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και δεν υπάρχουν έξοδα για τα σχολεία, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κλπ. Αν δεχτούμε δηλαδή ότι τα παιδιά έχουν τελειώσει το Λύκειο, ΔΕΝ έχουν μπει σε κάποια ανώτατη ή ανώτερη σχολή και ψάχνουν για κάποια δουλειά που –όπως ξέρετε- ΔΕΝ βρίσκουν.

«Μπακάλικα» λοιπόν έχουμε έσοδα 1900 ευρώ και έξοδα 1920 ευρώ. Η οικογένεια αναζητεί τα 20 ευρώ που της λείπουν αν ΔΕΝ πάει ούτε ένα σινεμά, ούτε ένα θέατρο, ούτε για ένα καφέ, δεν έχει αγοράσει ούτε ένα σουβλάκι, μια πίτσα ή ένα παντελόνι, δεν έχει κουρευτεί ΚΑΝΕΝΑΣ καμία φορά, δεν έχει στείλει ΤΊΠΟΤΕ στο καθαριστήριο επί έναν ολόκληρο μήνα. Και με σύνολο ετήσιου εισοδήματος 22.800 ευρώ, ο συνταξιούχος πάτερ φαμίλιας θεωρείται ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ.

Αδίκως αναρωτιέται αυτός ο συνταξιούχος αν οι κοντά 23.000 ευρώ που τον τοποθετούν στη μεσαία τάξη σημαίνουν ότι είναι «εύπορος»; Και ότι επειδή είναι συνταξιούχος, δεν έχει δικαίωμα να εργαστεί ούτε ως «μερικής απασχόλησης» για να βελτιώσει το εισόδημά του, χωρίς να απεμπολήσει το δικαίωμα να εισπράττει ολόκληρη τη σύνταξή του;

Απλή αριθμητική. Ξέρετε;