Το συναρπαστικό “Παιχνίδι Ζωής” αναγνωρίστηκε μετά από 10 χρόνια

|> Κώστας Παπαπέτρος*

|> Πριν μια δεκαετία περίπου ήμουνα στην Επιτροπή βράβευσης θεατρικών έργων τού Υπουργείου Πολιτισμού ως Αντιπρόεδρος με Πρόεδρο τον Γιώργη Χριστοφυλάκη. Ανάμεσα στα πολλά έργα που είχαν υποβληθεί ήταν και ένα με τίτλο “Παιχνίδι Ζωής” κάποιου Γιάννη Γιαννόπουλου. Ψευδώνυμο φυσικά γιατί έτσι έπρεπε να υποβληθεί. Μου έκανε εντύπωση η γραφή του, η πρωτότυπη ιδέα του και η ευφυής ανάπτυξη τής ιστορίας.

Το έργο τελικά βραβεύτηκε προς ικανοποίησή μου. Η οποία ικανοποίηση έγινε μεγάλη χαρά όταν αργότερα πληροφορήθηκα ότι, πίσω από το ψευδώνυμο, κρυβόταν ο γνωστός συγγραφέας-σκηνοθέτης-ηθοποιός-παραγωγός-θεατρώνης Γιώργος Μπέλλος (φωτό). Από κει και πέρα, σιγή. Τα βραβευμένα αυτά έργα δυστυχώς μένουν στο συρτάρι των δημιουργών τους και στις… αποθήκες τού Υπουργείου Πολιτισμού. Ενώ θα έπρεπε να δουν τα φώτα τής Ράμπας σε κάποια Κρατική Σκηνή, κιτρινίζουν και φθείρονται, ξεχασμένα και παρατημένα,στην ερημιά κάποιας σκοτεινής αίθουσας τού Υπουργείου. Ώσπου πληροφορήθηκα ότι τα παιδιά που βρίσκονται τώρα στο τιμόνι τού θεάτρου “Μπέλλος” (ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λιακόπολος και ο ηθοποιός Γιώργος Κοντοπόδης) θα ανεβάσουν το “Παιχνίδι” στη σκηνή τού “Μπέλλος”.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Φυσικά χάρηκα και ήμουνα όλος αγωνία στη χθεσινή πρεμιέρα τού έργου. Μια πρεμιέρα που δικαίωσε τη βράβευσή μας. Ο κόσμος χειροκρότησε με ιδιαίτερη θέρμη το έργο και την παράσταση, αλλά και την ερμηνεία όλων των ηθοποιών. Ο φίλος σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λιακόπουλος μεγαλούργησε (δεν υπερβάλλω) με την ευφάνταστη και ευρηματική σκηνοθεσία του, ενώ ο έτερος φίλος και πρωταγωνιστής Γιώργος Κοντοπόδης αλώνισε πάλι την σκηνή και συνεπήρε κυριολεκτικά το κοινό με το ανεξάντλητο ταλέντο και την τεράστια γκάμα του – να εναλλάσσει τη χαρά με τη λύπη,το γέλιο με το κλάμα, το κωμικό με το τραγικό.

Η Γεωργία Σιακαβάρα εντυπωσίασε ακόμα μια φορά με την εμφάνισή της,αλλά και την ιδιαίτερη ερμηνεία της στο δύσκολο και πολυσύνθετο ρόλο χήρας-συζύγου-ερωμένης που κλήθηκε να παίξει. Δε θέλω να επεκταθώ και στους άλλους ηθοποιούς γιατί θα γράψω πολλά και ίσως κουράσω. Όλοι ήταν άψογοι στους ρόλους τους.

Τέλος, δυο λόγια και για τον συγγραφέα και φίλο Γιώργο Μπέλλο: Στο τέλος τής παράστασης, τον πλησίασα να τον συγχαρώ. Τον είδα δακρυσμένο. Από χαρά και συγκίνηση. Το άξιζε. Έβλεπε επιτέλους το έργο του να ζωντανεύει. Βγήκε απ’τα συρτάρια και τα σκοτάδια και πήρε σάρκα και οστά στα φώτα τής σκηνής. Συγκινήθηκα κι εγώ μαζί του. Γιατί η απόφαση εκείνη της Επιτροπής Βραβείων ήταν δίκαιη. Έστω και αν η δικαίωση ήρθε μετά από δέκα χρόνια!

(*) Ο κ. Κ. Παπαπέτρος είναι θεατρικός συγγραφέας, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και αντιπρόεδρος στο δ.σ. της Ένωσης Σεναριογράφων.