Να ανοίξουν τα Θέατρα – Αρκετά στερήθηκαν οι ηθοποιοί – Όχι στην υποχρεωτική τηλεοπτική ψυχαγωγία – Η κατάθλιψη προ των πυλών…

Παντελής Π. Ξανθίδης |> Η οικονομική κρίση λόγω κορωνοϊού είναι κρίση για όλους, εκτός ορισμένων περιπτώσεων όπως είναι π.χ. το εμπόριο τροφίμων ή οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που θα δουν τα κέρδη τους να εκσφενδονίζονται, χωρίς βέβαια να μειώνουν τα τιμολόγιά τους…

Αν υπάρχει ένας κλάδος που έχει πληγεί, είναι αυτός των καλλιτεχνών. Κυρίως οι ηθοποιοί και γενικά οι άνθρωποι του Θεάτρου, που λόγω φύσεως του επαγγέλματος δεν τους δίνεται η δυνατότητα για “αρπαχτή” σε έναν σύλλογο, σε ένα σπίτι.

Τα νέα μέτρα τούς έχουν δέσει τα χέρια και λόγω της μεγάλης διάρκειας, οι άνθρωποι έχουν “γονατίσει” χωρίς κανένα εισόδημα, δίχως ελπίδα για μεροκάματο. Το αν υπάρχουν κάποιοι που έχουν πιάσει “στασίδια” στην τηλεόραση, αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Είναι τόσο λίγοι…

Καιρό ήθελα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα που κάνει πολύ “τζιζ” και που -άσχετα εάν αφορά την τάξη των πλέον περιώνυμων πολιτών- όμως δεν το “ακουμπάμε”. Δεν ξέρω για ποιόν ακριβώς λόγο!

Για την περίπτωσή τους, το υπουργείο Πολιτισμού είναι ανύπαρκτο, από την κυβέρνηση δεν δείχνεται κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία και από την αντιπολίτευση πάντα προηγείται το κομματικό συμφέρον.

Δεν υπάρχει κανείς για να ενδιαφερθεί αν έχουν γάλα τα παιδιά των “σταρς”, πολλών μεγάλων του Θεάτρου μας. Με μηδενικό εισόδημα, πώς μπορεί να ζήσει μία οικογένεια; Έτσι, η “λάμπουσα πενία” καλά κρατεί και οι ηθοποιοί παίζουν τον πιο άχαρο ρόλο της ζωής τους.

Διαβάζω χθες ένα σημείωμα του Γιώργου Χατζηδάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων τονίζει: “Πρωθυπουργέ, πάρε όσα μέτρα θέλεις και βγάλε αποφάσεις, όπως σε συμβουλεύουν οι σοφοί και αξιόπιστοι σύμβουλοί σου αλλά μην κλείσεις τα θέατρα. Οι χώροι του θεάτρου είναι απολύτως ασφαλείς. Δεν υπάρχει κανένα ασφαλέστερο μέρος”.

Πράγματι, οι θεατρικές αίθουσες είναι ασφαλέστατοι χώροι και οι πλέον εύκολα ελεγχόμενοι, κάτι το οποίο πρέπει να εξετάσουν οι αρμόδιοι!

Με κλειστά τα καφενεία και τους άλλους χώρους κοινωνικών επαφών, το Θέατρο αποτελεί, ίσως την μοναδική διέξοδο για να μην τρελαθεί ο κόσμος! Εκτός ολίγων τηλεοπτικών προγραμμάτων, πόσο να αντέξει τηλεοπτικές αηδίες και προγράμματα ασχήμιας με ποιότητα σπηλαίων;

Χωρίς να λειτουργεί ελεύθερα το Θέαμα-Ακρόαμα, δεν είναι δυνατόν να υποχρεώνεται ο λαός να ψυχαγωγείται μόνον από μία κακή (ιδιωτική) τηλεόραση!

Το θέμα της ψυχαγωγίας, αλλά ακόμη και της διασκέδασης, είναι αρκετά σημαντικό για την ψυχολογία ενός λαού και σημαντικότατο για όσους εντέλλονται να τον υπηρετούν.

Τέλος, σαν εικόνα θα ήταν όμορφο και ταυτόχρονα γραφικό για το Ελληνικό Θέατρο, να δούμε στους δρόμους θιάσους να παρουσιάζουν Μολιέρο, Τσιφόρο, Μπρεχτ και Ιονέσκο…

Η αγωνία για να διασωθεί ο λαός από τον κορωνοϊό, δεν πρέπει να πανικοβάλει τους ιθύνοντες, διότι υπάρχει κίνδυνος να σωθούμε από τον κορωνοϊό και να ανοίξουν οι πόρτες των σπιτιών μας στην κατάθλιψη! Τουλάχιστον.