Έκλεισε με στίχους του Σεφέρη!

Τ/Π |> Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάστηκε χθες η “Ημέρα της Ευρώπης” στην κατάμεστη αίθουσα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Αφ΄ενός για τα 60 χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης και αφ΄ετέρου για τα 40 χρόνια της παρουσίας της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

Η εκδήλωση ήταν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος που παρουσίασε «επαγγελματικά» ο επικεφαλής της ΕΕ στην Ελλάδα Πάνος Καρβούνης, ήταν για τους ομιλητές και το δεύτερο μέρος για συναυλία της ΕΛΣ, την οποία δυστυχώς σνομπάρισαν αρκετοί επίσημοι από τις πρώτες σειρές…

Μίλησαν  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο αν. υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος, ο επίτροπος Μετανάστευσης Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο επικεφαλής Εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς και τέλος ο Πάνος Καρβούνης, με μία ομιλία με συγκίνηση και σε προσωπικό τόνο, σωστή παρακαταθήκη για κάθε μέλλοντα του αξιώματός του.

Ο Πάνος Καρβούνης ανέλαβε το αξίωμα το 2010 και στο τέλος του 2017 αποχωρεί… Είναι ο μακροβιότερος που έμεινε σ’ αυτό το πόστο και έζησε όλη τη διαδρομή της οικονομικής κρίσης. «Επτά χρόνια συνδυάζω την ιδιότητα του Ευρωπαίου αξιωματούχου και του Έλληνα πατριώτη και ποτέ η Κομισιόν δεν με έφερε αντιμέτωπο με τον πατριωτισμό μου» τόνισε χειροκροτούμενος.

Μιλώντας για την Ελλάδα της κρίσης, είπε ότι «ποτέ μια χώρα δεν κλήθηκε να κάνει τόσα πολλά σε τόσο μικρό διάστημα» και πως «ο θαυμασμός μου για τον λαό και τις θυσίες του είναι απερίγραπτος, αλλά δεν μας αξίζει να ζούμε έτσι. Πρέπει επιτέλους να μπούμε σε θετική τροχιά, το αξίζουμε!».

Είπε ακόμη:

«Η σχέση Ελλάδας – Ευρωπαϊκής Ένωσης πέρασε μέσα από έναν βασικό δίαυλο, αυτόν της Αντιπροσωπείας στην Ελλάδα, η οποία αποτέλεσε συνδετικό κρίκο και κανάλι αδιάλειπτης, αμφίδρομης επικοινωνίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη χώρα μας.

Τα σκαμπανεβάσματα στην πορεία τα έζησα σχεδόν από την πρώτη στιγμή – πολύ περισσότερο δε ως επικεφαλής της Αντιπροσωπείας από το 2010 και μετά. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν δύσκολα, αβάσταχτα σχεδόν, για πολλούς. Η σχέση Ένωσης – Ελλάδας βρέθηκε σε οριακό σημείο και η Ευρώπη παραμένει στο στόχαστρο ως η αιτία όλων των δεινών.

Σε αυτή τη συγκυρία, αξίζει να θυμηθεί κανείς τους λόγους για τους οποίους μπήκε η Ελλάδα στην Ένωση. Η κίνηση αυτή κατ’ αρχήν εκπορεύθηκε από την ανάγκη σταθεροποίησης του δημοκρατικού πολιτεύματος και εξασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας σε μια χώρα που η μοίρα την έριξε σε μια «καυτή γεωγραφική γειτονιά». Και ασφάλεια είχαμε – το αντιληφθήκαμε από πρώτο χέρι στις αρχές του 1990, που ενώ η γειτονιά μας φλεγόταν, εμείς παραμείναμε προστατευμένοι στους κόλπους της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Κατά δεύτερον η ένωση της Ελλάδας με την Ευρώπη πήγασε από τον πόθο η χώρα να αναπτυχθεί, να ευημερήσει, να σταθεί στα πόδια της. Και ανάπτυξη είχαμε επίσης – όμως, όπως αποδείχθηκε, ενώ αποκομίσαμε τεράστια οφέλη από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ, αμελήσαμε να οικοδομήσουμε ένα αληθινά σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και μια ανταγωνιστική οικονομία που να αξιοποιεί τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Όπως όμως μπορεί να συμπεράνει και όποιος διαβάσει αυτό το λεύκωμα, η Ευρώπη δεν μας εγκατέλειψε ποτέ και στήριξε αδιάλειπτα την Ελλάδα για τέσσερις και πλέον δεκαετίες. Όχι ότι η Ένωση υπήρξε πάντα επιτυχής στη διαχείριση καταστάσεων. Μέσα από τις κρίσεις όμως μάθαμε, εξελιχθήκαμε, θωρακιστήκαμε.

Καθ’ όλη αυτή τη σαραντάχρονη πορεία, η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπήρξε λίγο-πολύ το «βαρόμετρο» της σχέσης ΕΕ – Ελλάδας. Τις καλές εποχές, οι άνθρωποί της ήταν οι πρώτοι παραλήπτες των συγχαρητηρίων και του ενθουσιασμού· τις δύσκολες μέρες, αυτοί οι ίδιοι άκουσαν τις επικρίσεις, και πάλεψαν για να διατηρήσουν τους δεσμούς άρρηκτους και το σκάφος σταθερό στην πορεία του. Το λεύκωμα λοιπόν είναι επιπλέον η ζωή ανθρώπων που πίστεψαν στις ευρωπαϊκές αξίες και πάλεψαν να τις κρατήσουν ζωντανές.

Η τρέχουσα συγκυρία είναι πάλι δύσκολη. Το Brexit θα είναι επώδυνο. Η Γαλλία φαίνεται να αποφεύγει τη μέγκενη του στείρου εθνικισμού, όμως τίποτα δεν θα δικαιολογούσε τον εφησυχασμό. Και εδώ, σε αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα, πασχίζουμε να συμβαδίσουμε με τα άλλα κράτη της Ενωσης, να μπούμε επιτέλους σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα. Όμως, όσες και αν είναι οι δυσκολίες, όπως είπε και ο Jean Monnet, πρέπει να συνεχίσουμε, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι «δεν υπάρχει άλλο μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης εκτός από την ένωση».

Σε μια αναφορά, στη δύσκολη περίοδο του Ιουλίου του 2015, ο κ. Καρβούνης έκανε ιδιαίτερη μνεία στις προσπάθειες του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ και του Έλληνα Προέδρου Π. Παυλόπουλου, για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έκλεισε δε την ομιλία του με ένα στίχο του Σεφέρη, δίκην ευχής και προτροπής: «Λίγο ακόμη να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα!».