Επείγον και άμεσο ζήτημα η αξιολόγηση και επικαιροποίηση για Κανονισμό βαθμού αναπηρίας

Γεώργιος Ι. Κουτσούκος* |> Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σύνταξη του παρόντος άρθρου, τονίζοντας ότι, σε αυτή τη χρονική φάση, αποκλειστικός στόχος μου, εκφράζοντας προσωπικώς σε αυτό το σημείο την απεριόριστη ευγνωμοσύνη και την εκ βαθέων εκτίμησή μου για την τιτάνια προσπάθεια του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού παγκοσμίως να παράσχει τις πολύτιμες υπηρεσίες του για να κρατήσει στη ζωή εκατοντάδες ασθενείς, είναι ο προβληματισμός των ανθρώπων της ιατρικής της εργασίας, αλλά και εν γένει της ασφαλιστικής κοινότητας, σχετικά με την εφεξής δέουσα ιδιωτικο-ασφαλιστική και κοινωνικο-ασφαλιστική αντιμετώπιση των πιθανολογούμενων (για την ώρα πάντα) επιπτώσεων που επιφέρει ο κορωνοϊός στην εργασιακή (και, κατ’ επέκταση, βιοποριστική) ικανότητα των ασθενών που νόσησαν και κατάφεραν να αναρρώσουν πλήρως. 

Ευλόγως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί να προκύπτουν αμφιβολίες, αναφορικά με την τρέχουσα εργασιακή και βιοποριστική ικανότητα των ασθενών, μετά την πλήρη ίασή τους από τον κορωνοϊό. Αφορμή για τον εν λόγω αναδυόμενο προβληματισμό αποτελούν μαρτυρίες ιατρών στο εξωτερικό, κατόπιν επίβλεψης των ασθενών τους που νόσησαν από τον επικίνδυνο ιό, εκ των οποίων συνάγεται ότι δεν μπορεί να αποκλεισθούν ιατρικώς μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών από την επέλαση του κορωνοϊού, με ιδιαίτερη έμφαση (στις αρχικές εκτιμήσεις τους) στη λειτουργία των πνευμόνων και της αναπνοής. Ειδικότερα, ιατροί από το Hong Kong, οι οποίοι παρακολουθούσαν την πορεία 12 ασθενών, οι οποίοι ανάρρωσαν από τον ιό, διαπίστωσαν ότι οι τρεις εξ αυτών είχαν κορεσμό οξυγόνου, περιορισμένο κατά 20% μέχρι 30%. Κατά συνέπεια, κακοήθειες του πνεύμονα, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν περαιτέρω και στην ανάπτυξη άλλων πνευμονοπαθειών, όπως είναι π.χ η πνευμονική ίνωση, η οποία χαρακτηρίζεται από τη σκλήρυνση του πνευμονικού ιστού, εμποδίζοντας τα αναπνευστικά όργανα να λειτουργούν σωστά, δεν θα πρέπει να αποκλειστούν. 

Ασφαλώς και θα προτρέξουμε πρώτοι εμείς να επισημάνουμε ότι θα πρέπει οι επιστήμονες να διερευνήσουν ενδελεχώς τις πιθανές μακροχρόνιες επιπτώσεις του κορωνοϊού στην υγεία των ασθενών και να καταλήξουν σε συγκεκριμένα ασφαλή και απολύτως εμπεριστατωμένα ιατρικά πορίσματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να αντιλέξει ότι, πλην της διαρκούς εγρήγορσης και ετοιμότητας, στην οποία θα πρέπει να βρίσκεται η ιατρική επιστημονική κοινότητα σε όλη την οικουμένη, θα πρέπει εγκαίρως η παγκόσμια ασφαλιστική κοινότητα (συμπεριλαμβανομένων ιδιωτικών και δημόσιων φορέων) να αντιληφθεί πλήρως ότι βρισκόμαστε ενώπιον της γέννησης ενός νέου -και προς το παρόν μη επαρκώς προσδιορισμένου- “ασφαλιστικού κινδύνου”, ο οποίος θα πρέπει να κωδικοποιηθεί πλήρως και να κατηγοριοποιηθεί καταλλήλως στις λίστες των παθήσεων/βλαβών/νόσων που συνδέονται με την πρόκληση περιστασιακών ή μόνιμων αναπηριών που ενδεχομένως να μειώνουν εν μέρει ή καίρια την εργασιακή/βιοποριστική ικανότητα. 

Κατά τη γνώμη μου, σε εθνικό επίπεδο, τίθεται επείγον και άμεσο ζήτημα αξιολόγησης από την υφιστάμενη ιατρική κοινότητα των παρενεργειών του ιού στους προσβεβλημένους από εκείνον και, εν συνεχεία, επικαιροποίησης του Κανονισμού Εκτίμησης βαθμού αναπηρίας (του νυν Κ.Ε.Β.Α), με την προσθήκη και πλήρη περιγραφή των βλαβών που συνεπάγεται η επέλαση του κορωνοϊού στην μεταθεραπευτική τους πορεία και αποκατάσταση.

Οι βλάβες αυτές θα πρέπει να εκτιμηθούν με αυστηρά ιατρικά κριτήρια σε ποσοστά αναπηρίας, τα οποία ρεαλιστικά και ορθολογικά να συνδέονται συναφώς με το βαθμό επανένταξης/επανεισόδου του εργαζόμενου ασθενούς στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε οι Υγειονομικές Επιτροπές να είναι σε θέση να κρίνουν νομίμως και βασίμως τις αιτήσεις αξιολόγησης αναπηρίας που θα κατατεθούν από τις επιβεβαιωμένες περιπτώσεις ασθενών από τον κορωνοϊό.

Ευχή όλων μας είναι να παταχθεί αποτελεσματικώς το επικίνδυνο και νοσηρό αυτό φαινόμενο της διασποράς του ιού και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν, καθώς κάθε νέα ανθρώπινη απώλεια αποτελεί και μια νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Επιτακτική είναι ωστόσο και η υποχρέωση για κάθε πολιτισμένη κοινωνία να προβεί σε μια καθολική διαχείριση του φαινομένου αυτού σε όλα τις εκφάνσεις του και σε όλα τα επίπεδα, ώστε να “αγκαλιάσει” το σύνολο των πολιτών που θα δοκιμαστούν αδιακρίτως από την αόρατη αυτή απειλή.

(*) Ο κ. Γ. Ι. Κουτσούκος  είναι δικηγόρος LL.M και διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ
(Τηλ./Φαξ: +30 210 7718420 – Κιν.: +30 6937 194299)