Δύο πατρίδες πενθούν τον χαμό του Βασίλη Αλεξάκη – Είχε ίδια ηλικία με τη “Le Monde”…

|> Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας “δύο πατρίδων” όπως ήταν ο Ελληνογάλλος Βασίλης Αλεξάκης. Ο μεγάλος συγγραφέας και ο επί σειρά ετών διαπρεπής συνεργάτης της “Le Monde”, έκλεισε τα μάτια του χθες στην Αθήνα σε ηλικία 77 ετών.

Ο εκλιπών έφυγε από την Ελλάδα στα χρόνια της χούντας και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία το 1969, όπου ξεχώρισε σαν συγγραφέας, δημοσιογράφος, χρονογράφος και κριτικός βιβλίου.

Το συγγραφικό του έργο άρχισε να εκδίδεται στη γαλλική γλώσσα και αργότερα έγραφε και για τις δύο γλώσσες.

Η εφημερίδα “Le Monde” για τον Βασίλη Αλεξάκη, στάθηκε η αρχή της καριέρας του και μάλιστα έλεγε “Είμαι η ίδια ηλικία με την εφημερίδα!“. Μία φράση που χρησιμοποίησε για τίτλο ο Alain Salles στην συνέντευξη του Βασίλη Αλεξάκη στην έγκυρη γαλλική εφημερίδα, στις 23 Ιουλίου 2019, με αφορμή την 75^η επέτειό της.

Ο Alain Salles, αρχίζει το άρθρο του γράφοντας:

«Με αφορμή την 75η επέτειο της εφημερίδας, ο Γαλλοέλληνας συγγραφέας θυμάται την πρώτη φορά που μπήκε στο κτίριο της εφημερίδας».

Ακολούθως αρχίζει την συζήτηση με τον Βασίλη Αλεξάκη ο οποίος λέει:

«Η  “Le Monde” είναι 75 ετών; Τότε είμαι η ίδια ηλικία με την εφημερίδα! Προφανώς, αυτό είναι μόνο ένα πρώτο βήμα για την καθημερινή ζωή. Για μένα, είναι περισσότερο η αρχή του τέλους. Θα δυσκολευόμουν να ανεβαίνω στους πέντε ορόφους με τα πόδια, όπως όταν ανέβηκα για πρώτη φορά, τα σκαλιά της, στη rue des Italiens, κάτω από το μεγάλο ρολόι…».

Σε άλλο σημείο ο Βασίλης Αλεξάκης, αναφέρεται στην γνωριμία του με την εφημερίδα, λέγοντας:

«Ήταν το 1969. Είχα επικοινωνήσει με τον Claude Julien, τότε επικεφαλής της υπηρεσίας εξωτερικών, για να ζητήσω ανεξάρτητη εργασία. Με έστειλε στη Jacqueline Piatier που διευθύνει το “Le Monde des livres”. Ήταν μια κυρία που φαινόταν λίγο σκληρή για τον νεαρό άντρα, όπως ήμουν εγώ. Με ρώτησε αν είχα διαβάσει τον “Δον Κιχώτη”…».

Το έργο του Βασίλη Αλεξάκη ήταν μεγάλο και σημαντικό:

Έχει δημοσιεύσει τις συλλογές “Mon amour”, “Citta armoniosa” (Ιταλία, 1978), “Γδύσου” (Αθήνα, Εξάντας, 1982) καθώς και έξι ιστορίες με εικόνες υπό τον γενικό τίτλο “Η σκιά του Λεωνίδα” (Αθήνα, Εξάντας, 1984) που έχουν κυκλοφορήσει και στα γερμανικά (“Leonidas’ Schatten”, Romiosini, μετάφραση του Klaus Eckhardt, 1986).

Έχει σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους “Είμαι κουρασμένος”, βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (1982), τις τηλεταινίες “Ο Νέστως Χαρμίδης περνά στην επίθεση” (1984) και “Το τραπέζι” (1989) και τη μεγάλου μήκους ταινία του “Αθηναίοι”, η οποία απέσπασε το Α΄ βραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991). Επίσης, έχει ασχοληθεί με το θέατρο (“Εγώ δεν…”, “Μη με λες Φωφώ”).

Ως πεζογράφος έχει τιμηθεί στη Γαλλία με τα βραβεία Αλμπέρ Καμύ, Αλεξάντρ Βαιλάτ, Σαρλ Εσμπραγιά, Medicis (το 1995, για το βιβλίο του “Η μητρική γλώσσα”), καθώς και με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 2007, για το βιβλίο του “μ.Χ.”).

Έργα του έχουν εκδοθεί, εκτός από τη Γαλλία, όπου κυκλοφορούν ταυτόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα, στη Γερμανία, την Ισπανία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντινή, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ κ.α.