«Είναι φοβερό. Κάθε μέρα όταν ανοίγω την εφημερίδα διαβάζω για την καταστροφή στην Ελλάδα. Στον τόπο που γεννήθηκαν η τραγωδία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες και η δημοκρατία. Διαβάζουμε ότι σύντομα θα φύγει από την Ευρώπη και το ευρώ. Οτι η ανεργία είναι εφιαλτική και ότι από στιγμή σε στιγμή θα επέλθει το μοιραίο. Κρίμα. Αντί για Πλάτωνα και  Σωκράτη, όλοι εμείς οι ανίδεοι περί Οικονομίας, διαβάζουμε όλα αυτά τα ανατριχιαστικά. Κρίμα!». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Γούντι Άλεν, σε αποκλειστική συνέντευξη στον Δημήτρη Δανίκα, για λογαριασμό του protothema.gr.

Ο μεγάλος της 7ης Τέχνης,  παρουσίασε χθες την 45η ταινία του με τίτλο «Irrational Man» στο πλαίσιο του 68ου Φεστιβάλ Καννών και συνοδευόμενος από τις πρωταγωνίστριές του Έμα Στόουν και Πάρκερ Πόζι. Και στην επίσημη συνέντευξη Τύπου για την ταινία του ο 79χρονος Γούντι Άλεν, ήταν ευδιάθετοςκαι αντιμετώπισε τις κοινότυπες ερωτήσεις των δημοσιογράφων με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.

 Όπως αναφέρεται σε ανταπόκριση του naftemporiki.gr από τις Κάννες, σε ερώτηση που του έγινε για το αν οι ταινίες είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς την σκληρότητα της ζωής, ο Άλεν – μεταξύ άλλων – είπε:

«Δεν υπάρχει μία απόλυτη απάντηση στην μελανή πραγματικότητα της ζωής. Ό,τι κι αν μας λένε οι φιλόσοφοι, οι παπάδες ή οι ψυχαναλυτές. Η ζωή έχει τη δική της ατζέντα και σε ισοπεδώνει. Όλοι ξέρουμε που θα καταλήξουμε μια μέρα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι να προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι αξίζει να ζει – κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο λέγοντάς του ψέματα.

Απασχολώντας τον με ταινίες. Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα που έχω βγάλει στα 80 μου χρόνια. Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Μόνο αντιπερισπασμοί. Ανοίξτε την τηλεόραση, δείτε μία ταινία, μη σκέφτεστε. Αυτό κάνω κι εγώ: βλέπω ταινίες ή γυρίζω ταινίες και δεν σκέφτομαι ότι κάποτε θα γεράσω και θα πεθάνω. Είναι προτιμότερο να πιστεύω ότι το πρόβλημα της ζωής μου είναι πώς θα στήσω ένα δύσκολο πλάνο, από το ότι ο πλανήτης θα καταστραφεί, θα μας κάψει ο ήλιος, όσα κάναμε δε θα υπάρχουν πια, εμείς δε θα υπάρχουμε πια, τίποτα δε θα υπάρχει πια. Από τον Φρόιντ μέχρι τον Νίτσε και τον Γιουτζίν Ο’ Νιλ, όλοι το έχουν πει: η πραγματικότητα είναι αβάσταχτη…».

 Όταν σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ρωτήθηκε αν πιστεύει πως όσο μεγαλώνει ένας καλλιτέχνης, τόσο πιο σοβαρά θέματα προσεγγίζει με τη δουλειά του, είπε πως στον ίδιο  συνέβη το αντίθετο. «Ήθελα από μικρός να κάνω σοβαρά έργα – ήρωάς μου ήταν ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Έκανα κωμωδίες γιατί εκεί ήταν το ταλέντο μου. Με ήθελαν να κάνω τον κόσμο να γελάει, δεν ήθελαν τίποτα άλλο από μένα. Αν ήταν στο χέρι μου θα έκανα την μία βαριά ταινία μετά την άλλη. Δε θα έκανα, ποτέ, καμία κωμωδία…», τόνισε ο Άλεν.

Τέλος, ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης, όταν ρωτήθηκε αν θα ξαναγύριζε κάποια από τις ταινίες του με την οποία δεν έμεινε ευχαριστημένος, απάντησε: «Θα τις ξαναγύριζα όλες. Έτσι κι αλλιώς το μόνο που θυμάμαι από αυτές είναι τα λάθη τους. Γι’ αυτό και δεν τις ξαναβλέπω ποτέ. Γιατί τα λάθη ξεπηδούν από την οθόνη και με στεναχωρούν. Ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε την πολυτέλεια, γιατί τότε το φιλμ δεν ήταν ακριβό, να γυρίζει μία ταινία, να τη βλέπει, να σημειώνει τα λάθη και να τη γυρίζει όλη από την αρχή. Θα τις ξαναγύριζα όλες αν είχα τα χρήματα και οι ηθοποιοί μου το χρόνο…».