Αρκετοί μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν προβλήματα σαν τον Σπύρο Φωκά, με πολλά εύσημα αλλά χωρίς ένσημα – Θύμισες και περιπτώσεις

Παντελής Ξανθίδης |> Μία φράση συναδέλφου και μία παρατήρηση φίλου στο f/b, σχετικά με την θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο άλλοτε σταρ Σπύρος Φωκάς, είναι η αφορμή για να γράψω κάποια πράγματα που κάποτε πρέπει να ειπωθούν. Αρχίζουμε…

Ο συνάδελφος έγραψε: «Έβγαλε πολλά εκατομμύρια από την δουλειά του, τι απέγιναν;»… Και απάντησα: «Προς το παρόν, ίσως είναι καλύτερα να δούμε το σκληρό “σήμερα” του Σπύρου Φωκά»…

Στη συνέχεια προκύπτει, από άλλον, μία παρατήρηση: «Δεν γνωρίζω τί έχει συμβεί αλλά εγώ από τα 40 μου σκέφτομαι και επενδύω για τα χρόνια που δεν θα μπορώ να δουλέψω και που η σύνταξή μου, δεν θα φτάνει ούτε για… βρακολάστιχο. Δεν έπρεπε να κάνει το ίδιο κι εκείνος; Ειλικρινώς το ρωτάω γιατί σαν και τον συντοπίτη μου και συγχωριανό μου, είναι πολλοί άσημοι».

Η απάντησή μου ήταν: «Από τα 40 αρχίζουμε να σκεπτόμαστε το αύριο, εκτός από τους καλλιτέχνες που οι περισσότεροι από τα 40 βλέπουν να χάνονται. Περνάει η μπογιά τους. Και πώς να κάνει “κουμάντο” ένας νέος άνθρωπος που λάμπει στα 20, στα 30, στα 40; Αλλού είναι τα μυαλά μας τότε…».

Επειδή η διχογνωμία, δεν ήταν απλά ένα αποτέλεσμα διαφορετικών απόψεων, γι’ αυτό εξηγούμαι…

Είναι σπάνιοι οι άνθρωποι που στα 40 χρόνια τους σκέπτονται το «αύριο» με τα γεράματα και τη σύνταξη, για τον απλούστατο λόγο ότι σε αυτή την ηλικία αρχίζουν οι καριέρες! Κάνουν την εμφάνισή τους οι χαρές και τα προβλήματα της ζωής. Οι σκέψεις για το «αύριο» σε αυτή την ηλικία έχουν σχέση με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του καθενός, την καλυτέρευση της διαβίωσής του και όχι… για τις συντάξεις και τα επικουρικά! Θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται!

Αυτά για τους «νορμάλ» ανθρώπους και όχι για κάποιους άλλους, που δύο φορές τον χρόνο μένουν άνεργοι, δύο φορές τον χρόνο ψάχνουν για δουλειά και γενικά τρώνε «φέσια» και κυνηγάνε τις «δεκαμερίες» με το… τουφέκι! Πρόκειται για τους ηθοποιούς και γενικότερα για τους καλλιτέχνες του θεάματος-ακροάματος.

Είναι εκείνοι οι οποίοι όταν αρχίσουν να γκριζάρουν τα μαλλιά τους, βλέπουν να σβήνουν οι προβολείς… Όταν οι άλλοι χτίζουν το μέλλον τους, αναπτύσσονται και συμπληρώνουν «ένσημα», εκείνοι ψάχνουν για μεροκάματο και ποια άλλη δουλειά μπορούν να κάνουν για να επιβιώσουν.

Ας μην κοιτάμε τους 5-6 καλλιτέχνες που έχουν «φτιαχτεί»… Οι περισσότεροι έχουν δει τις λαμπερές καριέρες τους να γίνονται παρελθόν, χωρίς κανένα αντίκρισμα. Και δεν θέλουν να βλέπουν ούτε τις ταινίες που έπαιξαν! Και τώρα τους έμεινε η δημοφιλία τού άλλοτε…

Ναι, δεν είναι λίγοι οι ηθοποιοί, με σημαντική καριέρα που ξαφνικά βρέθηκαν «εκτός σκηνής», όπως π.χ. ο αγαπητός μου Σωτήρης Τζεβελέκος. Από πρώτο όνομα, ξαφνικά βρέθηκε στο τιμόνι ενός ταξί! Ή να θυμηθώ την καημένη τη Ρένα την Παγκράτη, εκείνη τη γλυκειά κοπέλα, που έδωσε τέλος στη ζωή της λόγω μεγάλης ανέχειας;

Δυστυχώς, πολλές οι περιπτώσεις του «επαγγελματικού αποκλεισμού» και χρόνια τώρα η «λάμπουσα πενία» είναι καθεστώς για μεγάλα ονόματα του Θεάτρου μας. Η Άννα Φόνσου, αυτή η «αγία των ηθοποιών» έχει να μαρτυρήσει πολλά…

Μια και τό ‘φερε η κουβέντα, να πω κάτι που ίσως ενοχλήσει. Ότι: Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ελληνικές παραγωγές οι οποίες απαιτούν ρόλους ηλικιωμένων, οι ιθύνοντες προτιμούν να βάψουν… άσπρα τα μαλλιά νεαρών ηθοποιών, παρά να προσλάβουν ηλικιωμένους ηθοποιούς! Περίεργο;

Σε μία από τις πλέον δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, ο αξέχαστος δημιουργός της, προτίμησε να βάψει άσπρα τα μαλλιά ενός νεαρού ηθοποιού, παρά να προσλάβει έναν 50χρονο ή 60χρονο και με «δυνατό όνομα» ηθοποιό για να υποστηρίξει τον ρόλο.

Πόσοι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες με ιστορία στο Θέατρο, τον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση, βρίσκονται χωρίς δουλειά; Και όχι τώρα με την κρίση, αλλά και παλιότερα. Επειδή λέει πως… «τα έφαγαν τα λεφτά τους!»…

Υπάρχουν μύρια παραδείγματα και πάμπολλες πονεμένες ιστορίες καλλιτεχνών – σταρς της εποχής τους, που ή «πέθαναν στην ψάθα» ή ζουν και λιμοκτονούν. Και δεν κατέληξαν έτσι επειδή «έφαγαν» τα λεφτά τους, αλλά επειδή δεν είδαν μεροκάματο όταν άρχισε να «περνάει η μπογιά» τους και δεν πρόλαβαν να κολλήσουν και ένσημα!

Ας μη είμαστε αυστηροί με τους ανθρώπους του θεάματος – ακροάματος κι ας υπήρξαν κάποιοι χαρτοπαίχτες και άλλοι «σκόρπιοι»… Σε όλους τους χώρους υπάρχουν αυτές οι «συνομοταξίες» ανθρώπων.

Δεν μπορώ να αναφερθώ σε συγκεκριμένους ανθρώπους, διότι ούτε την άδειά τους έχω μήτε και έπρεπε να κάνω αναφορά στα προσωπικά τους. Δεν αφορούν κανέναν!

Διαβάζω καμμία φορά αναφορές για την προσωπική ζωή κάποιων «επωνύμων» και αηδιάζω, όχι μόνον διότι γράφονται πράγματα «φανταστικά», αλλά κυρίως για όσα αληθινά αναφέρονται και τα οποία τούς έχουν εμπιστευθεί! Να σου εμπιστευθώ το μυστικό μου, τον καημό μου κι εσύ να πας να το γράψεις, να το μεταδώσεις! Αυτή δεν είναι δημοσιογραφία, αλλά κάτι άλλο!

Μια και μιλάμε παραπάνω για καλλιτέχνες που στιγματίστηκαν από την χαρτοπαιξία και την dolce vita, θυμήθηκα το παρακάτω περιστατικό:

Ήταν μέσα δεκαετίας του ’80 και ο φίλος δημοφιλής ηθοποιός, με το περίλυπο ύφος του «δηλώνει» πάλι ότι έχασε στο καζίνο. Τι να του πεις… Ήταν περίπου χαράματα και καθόμασταν στο «Clochard» του Ντιντόν, εκεί στο υπόγειο μπαράκι της Τσακάλωφ.

Κάποια στιγμή, ένα πρόσωπο της συντροφιάς, αναφέρεται σε μία έξωση που περιμένει ένας καλλιτέχνης, επειδή χρεωστούσε ενοίκια. Το ακούει ο «χαμένος», ρωτάει «Πόσα χρωστάει;», του λέει «Καμμιά τριανταριά χιλιάδες!».

Η συνέχεια; Το μεσημέρι μου τηλεφωνεί για να βρεθούμε στο «Ελληνικό». Όταν πήγα, ήταν και το άτομο που είχε μιλήσει για τον καλλιτέχνη o οποίος περίμενε έξωση. Ενώ άρχισε να ρωτάει σχετικά με την κατάσταση του μπατίρη καλλιτέχνη, σηκώνεται και πηγαίνει απέναντι στη «City Bank». Σε λίγο έρχεται. Βγάζει από την τσέπη ένα φάκελο και μας λέει: «Εδώ έχω δέκα πεντοχίλιαρα. Παράκληση, να πάτε να του δώσετε, αλλά δεν θα πείτε κουβέντα για μένα. Εντάξει;». Είχε ανάγκη 30.000 και του έδωσε 50.000 δραχμές, ο… «χαμένος» χαρτοπαίχτης!

Κάτι τέτοιο συνέβη περίπου και με τον Σπύρο των Φωκά. Έμαθε ένας γνωστός πολυεπιχειρηματίας την περιπέτεια του Σπύρου, φώναξε τον συνάδελφο και φίλο του Δημήτρη Καπράνο και του είπε: «Δώσε αυτόν τον φάκελο στον Φωκά, αλλά χωρίς να του πεις το όνομά μου!». Κι έτσι, προχθές πήγαμε με τον Δημήτρη στο σπίτι, αν λέγεται σπίτι το συγκεκριμένο οίκημα, όπου μένει ο Σπύρος Φωκάς και του παρέδωσε τον φάκελο.

Ρώτησε ο Σπύρος επανειλημμένως να του πούμε ποιος του δίνει αυτά τα χρήματα, αλλά δεν έμαθε. Και αρκετά συγκινημένος είπε: «Τον ευχαριστώ πολύ αυτόν τον άνθρωπο, για την “μεγάλη ανάσα” που μου δίνει, αλλά κυρίως για το πόσο Άνθρωπος είναι που θέλει την ανωνυμία!»… Ναι Σπύρο, σπανίζουν τέτοιοι «χαρτοπαίχτες» και τέτοιοι «κεφαλαιοκράτες»! Τέτοιοι Άνθρωποι.

> Για μια «καλημέρα» στον Σπύρο Φωκά
Eurobank: GR6502601950000920200612460
Σπυρίδων Ανδρουτσόπουλος (Φωκάς)