Στους Γερμανούς ψηφοφόρους εναπόκειται, εάν συνεχίσει να υφίσταται η ΕΕ

|> Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν ένα σαφές προβάδισμα του υποψηφίου των Σοσιαλδημοκρατικών Μάρτιν Σουλτς έναντι της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ για τις κρίσιμες εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Όπως όλα δείχνουν η κλεψύδρα της Άγκελα Μέρκελ αδειάζει και το γεγονός αυτό προκαλεί ικανοποίηση στους ευρωπαϊστές που ευελπιστούν ότι τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης δεν θα σηματοδοτήσουν και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκλογές στη Γερμανία δεν κρίνουν απλώς την ανάδειξη καγκελαρίου για την επόμενη τετραετία στην ηγέτιδα χώρα της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά το μέλλον και την ύπαρξη τόσο της Ευρωζώνης όσο και του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

|> Στέλιος Κοπανίδης

Σε περίπτωση επικράτησης του μοιραίου διδύμου Μέρκελ – Σόιμπλε, η Ευρώπη αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει παρελθόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βεβαίως, ενδεχόμενη νίκη του τέως προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα ανοίξουν και οι κάνουλες με τα ευρώ προς τις ασθενέστερες οικονομίες της Ευρωζώνης. Όμως, θα επιστρέψουν στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι ο ορθολογισμός, η σωφροσύνη και η διορατικότητα. Οι δε αποφάσεις θα λαμβάνονται στη βάση οικονομικών και πολιτικών δεδομένων και δεν θα άπτονται σε ιαβερικές εμμονές, όπως συμβαίνει τώρα. Αρκεί, ωστόσο, οι εξελίξεις να μην είναι καταιγιστικές και τον Σεπτέμβριο που θα διεξαχθούν οι γερμανικές εκλογές η Ευρωπαϊκή Ένωση να υφίσταται ακόμη…

Καλώς ή κακώς, οι εκλογές στη Γερμανία έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Το γερμανικό οικονομικό θαύμα οικοδομήθηκε σε στέρεα θεμέλια και στηρίχθηκε σε εμβληματικές μορφές όπως ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο οποίος οδήγησε στην ανασυγκρότηση της χώρας από τα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βίλι Μπραντ, εκφραστής της «Οστπολιτίκ», του ανοίγματος δηλαδή της Γερμανίας προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ο Χέλμουτ Σμιτ, από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, και ο ηγέτης της γερμανικής επανένωσης Χέλμουτ Κολ, έστω και αν η υστεροφημία του αμαυρώθηκε με την εμπλοκή του στο σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

Αυτές οι ηγετικές μορφές της μεταπολεμικής Γερμανίας κατέστησαν τη χώρα τους κραταιά δύναμη στην Ευρώπη, δημιούργησαν τον γαλλογερμανικό άξονα, στον οποίο στηρίχθηκε εν πολλοίς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, εξομάλυναν τις πάντοτε δοκιμαζόμενες σχέσεις Βερολίνου – Λονδίνου και διεύρυναν το αίσθημα δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης σε ολόκληρη τη Γηραιά ήπειρο. Δεν ναρκοθέτησαν την πορεία της Ευρώπης, καθώς η πολιτική τους στηρίχθηκε στο δίπτυχο δυνατότερη Γερμανία, δυνατότερη Ευρώπη.

Οι συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει ριζικά. Ο λαϊκισμός, ο ευρωσκεπτικισμός, η ξενοφοβία, η κρίση αξιών σε συνάρτηση με την ογκούμενη οικονομική κρίση έχουν εγκατασταθεί στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο φαίνεται να στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Το Brexit, το ιταλικό “όχι” δείχνουν στο πού οδεύουν οι εξελίξεις. Πρέπει ο χρόνος να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω για να έχουμε το οξύμωρο ένας απλός υπουργός να συμπεριφέρεται ως απόλυτος άρχων και “ηγέτες” και αρχηγοί κρατών να υπακούν πειθήνια στις εντολές και εμμονές του. Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία η Ευρώπη δεν εμφανίστηκε με τόσο μειωμένα ανακλαστικά. Όσον αφορά τη χώρα μας, χαρακτηριστικό της λυσσαλέας εμμονής Σόιμπλε είναι το γεγονός ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του SPD, Τόμας ‘Οπερμαν, του ζήτησε να σταματήσει να κατακρίνει την Ελλάδα τονίζοντας: «Ειδικά στην παρούσα δύσκολη κατάσταση στην Ευρώπη, η όξυνση της κρίσης είναι επικίνδυνη. Και γι’ αυτό αποτρέπω τον κ. Σόιμπλε από μια νέα δημόσια καμπάνια-εκστρατεία κατά της Ελλάδας, όπως το καλοκαίρι του 2015».

Το αν κατάλαβε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τη σύσταση Όπερμαν, πολύ αμφιβάλλω. Άλλωστε η περίπτωση Σόιμπλε δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Πολιτικής, αλλά άπτεται στον τομέα της Ιατρικής και δη της… Ψυχιατρικής!

Ωστόσο και ο γερμανικός Τύπος συνειδητοποιεί πλέον ότι το φάντασμα της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλανάται πλέον απειλητικά και παρακολουθεί τις εξελίξεις με έκδηλη ανησυχία, φοβούμενος στην παρούσα φάση ένα Grexit, το οποίο όπως εκτιμά θα αποτελέσει για την Άγκελα Μέρκελ τη χαριστική βολή. Μάλιστα η εφημερίδα «Tagerzeitung» του Βερολίνου με πρωτοσέλιδο άρθρο της τονίζει ότι «ο μεγάλος κίνδυνος για την Ευρώπη δεν είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως όλοι φοβούνται, απλοποιώντας τα πράγματα, αλλά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε», τον οποίον χαρακτηρίζει «δικτάτορα», επισημαίνοντας παράλληλα πως γνωρίζει ότι τα μέτρα για την Ελλάδα δεν λειτουργούν, όμως αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και ζητεί «ένα πρόγραμμα λιτότητας στην ευκτική». Δυστυχώς έπρεπε η Ευρώπη να βρεθεί στο χείλος του γκρεμού για να αποκαλυφθεί και η ρίζα του κακού.

Το αν η Ευρώπη θα διασωθεί εναπόκειται στους Γερμανούς εκλογείς. Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση της Γερμανίδας οικονομικής αναλύτριας, Ούλρικε Χέρμαν: «Μπορεί στους Γερμανούς εκλογείς να αρέσει η δύναμη Σόιμπλε, εκτός συνόρων όμως παγιώνεται μια δυσάρεστη εικόνα: η Γερμανία εμφανίζεται σαν παράλογος ηγεμόνας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και βασανίζει βάναυσα τις ασθενέστερες χώρες. Κι αυτό κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα να το πληρώσουμε»…