Όταν μιλάμε για Τέχνη και Πολιτισμό…

Σε γειτονική ανάρτηση υπάρχει είδηση για την Γιορτή Ποίησης που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη στην Αθήνα, στην οποία θα συμμετάσχουν αφιλοκερδώς πλήθος ποιητών, μουσικών, τραγουδιστών, άλλων καλλιτεχνών και θα είναι αφιερωμένη στη μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη.

Αν και καθαρά πειραϊκό portal, δεν είναι δυνατόν να περνούν απαρατήρητες τέτοιας ποιότητας εκδηλώσεις, οι οποίες λόγω της υφής τους δημιουργούν και σχόλια και… ζήλειες!
Ναι, γιατί είναι να… ζηλεύει ένας Πειραιώτης, όταν βλέπει να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις και να τις στερείται ο Πειραιάς «του», που διαθέτει τόσον πλούτο Τέχνης και Πολιτισμού!

Αφ΄ ενός η ελληνική Ποίηση έχει να δείξει πλείστους Πειραιώτες μεγάλους ποιητές και αφ΄ ετέρου το… μισό ελληνικό Τραγούδι είναι «γέννημα – θρέμμα» πειραιώτικο!

Άραγε, πόση φαντασία να χρειάζεται για να εκτιμηθούν οι σημερινές πολιτιστικές δυνάμεις τού Πειραιά, αλλά και να αναγνωριστούν (ουσιαστικά!) οι τόσοι Πειραιώτες «γίγαντες» της Ποίησης και του Τραγουδιού, που άφησαν έργα και ιστορία – χωρίς να παραγκωνίζονται άλλοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Θα ήταν προϊόν γκρίνιας εάν αναφερόταν κανείς σε καταστάσεις του παρελθόντος ή και σε διάφορες εκδηλωσούλες. Λάθη και παραλείψεις πάντα γίνονται, αρκεί να μην εξελίσσονται σε συνήθεια…

Κάποια στιγμή, ο Πειραιάς θα πρέπει να διαλέξει:  ή να είναι… επίνειο της Αθήνας, ή μία πόλη α΄ εθνικής κατηγορίας! Κι όταν μιλάμε για αναβαθμίσεις, το «μετρό» της προόδου και της ανάπτυξης, περνάει πρώτα από τον Πολιτισμό…

Δεν χρειάζεται ούτε χρόνος, ούτε χρήμα προκειμένου να προγραμματιστεί μία επιθετική πολιτισμική πολιτική, με τις πειραϊκές δυνάμεις. Με τους μεγάλους τού άλλοτε και τους σημαντικούς τού σήμερα – κι ας τους έχουμε στην άκρη…

Επειδή πήραμε σαν αφορμή την εκδήλωση των ποιητών στην Κλαυθμώνος, τι θα ήταν π.χ. να οργανωθεί στον Πειραιά, μία, ή δύο ή και… δέκα εκδηλώσεις αφιερωμένες στους μεγάλους του Τραγουδιού μας; Τίποτε δεν είναι αδύνατο και τίποτε δύσκολο.

Εάν θελήσουν, να αποφασίσουν και να ενεργοποιηθούν οι αρμόδιοι, όλα μπορούν να γίνουν. Αρκεί να συνεργαστούν με κατάλληλους ανθρώπους και φορείς, που έμμεσα θα «φέρουν» και τους χορηγούς. Ας αφήσουμε το γεγονός, ότι με τέτοιες εκδηλώσεις οι “ουρές” θα έφταναν μέχρι την… Κλαυθμώνος!Πρόκειται για μία απλή ιδέα για τον Πειραιά, αν θέλουμε να μιλάμε για Τέχνη και Πολιτισμό…

Ο επίλογος ανήκει σε έναν μεγάλο Πειραιώτη δημιουργό, πλην ξεχασμένο… Τον Δήμο Μούτση. Ε, λοιπόν… «Να!».

Παντελής Ξανθίδης.