Χαιρετισμός στον Γιάννη Μόρτζο – σ’ αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη, που μπορεί να έκλεισε τα μάτια του, αλλά πάντα θα είναι ‘’παρών’’!

|> Να, έτσι να κάνω, νομίζω ότι θα σε δω να είσαι αραγμένος στη ‘’Λυκόβρυση’’ ή να βγαίνεις από το ‘’υπόγειο’’, εκεί στη στοά Ορφέως. Ρε Γιάννη, ‘’είσαι’’ ένας θεατράνθρωπος, αλλά χωρίς ταλέντο ηθοποιού στην καθημερινότητά σου. ‘’Είσαι’’ η Μόρτζος, ο Γιάννης Μόρτζος, αυτός ο μεγάλος του Θεάτρου μας και συνάμα σεμνός και ταπεινός. Ένα ‘’παιδί’’ του Καρόλου Κουν, που ούτε μια στιγμή δεν λοξοδρόμησες, δεν έγινες ‘’εμπορικός’’, δεν υποτίμησες την αξία σου.

Γιάννη, σε ευχαριστώ ΠΟΛΥ, που ήπιαμε παρέα κάποια καφεδάκια, που ανταλλάξαμε απόψεις, κρίναμε και κατακρίναμε. Σού ‘σπαγε τα νεύρα η κοινωνική ανισότητα – κυρίως η αδικία επειδή είχες ψηλά το περί δικαίου αίσθημα.

Γιάννη, μπορεί να μην ανήκω στον χώρο του Θεάτρου, αλλά ρε φίλε ‘είσαι’’ είσαι δάσκαλός μου! Εν αγνοία σου, σού ‘’έκλεψα’’ πολλά και χρήσιμα, επειδή η ζωή είναι Θέατρο κι ο καθένας στον ρόλο μας!

Ρε Γιάννη, μπορεί να την κοπάνησες και να μην είσαι πια μαζί μας, αλλά δεν θα μας λείψεις! Και ξέρεις γιατί; Επειδή κάποιοι άνθρωποι σε εσένα δεν φεύγουν, δεν φεύγουν ποτέ! Είναι παρόντες νυν και αεί.-

Παντελής.