Δίπλα από το τζαμί, ο χώρος που ορίστηκε για ανέγερση αποτεφρωτηρίου

Τ/Π |> Στην τελική ευθεία βρίσκεται η δημιουργία κρεματορίου στην Αθήνα. Ο χώρος βρέθηκε στην Ακαδημία Πλάτωνος -δίπλα στο προς ανέγερση τζαμί- και σύντομα αναμένεται να αρχίσουν οι εργασίες.

Για την αναγκαιότητα χώρων αποτέφρωσης των νεκρών στην Ελλάδα έχει γίνει πολύς λόγος, καθώς όσοι πηγαίνουν για αποτέφρωση του ανθρώπου τους στην γειτονική Βουλγαρία κ.α. τους κοστίζει από 2 έως 6 χιλιάδες ευρώ, ενώ όταν θα πραγματοποιείται η καύση σε ελληνικά κρεματόρια το κόστος θα κυμαίνεται, όπως λένε κάποιοι επαΐοντες, περίπου σε 500 ευρώ.

Όμως, αυτή η αναγκαιότητα δεν βασίζεται μόνον στο οικονομικό του θέματος, αλλά και στην διαδικασία, καθώς άλλο είναι η «παραδοσιακή» ταφή με την εκταφή και άλλο η «μοντέρνα» καύση.

Έτσι, οσονούπω αναμένεται τηλεοπτικός «βομβαρδισμός» σχετικά με την αποτέφρωση των νεκρών. Για να μην ξεχνάμε, όταν είχε ξαναγίνει λόγος για κρεματόρια, είχαμε κάποια μακάβρια ρεπορτάζ σε νεκροταφεία και κάποιες «βαθιές» έρευνες, προ της αναγκαιότητας για την καύση των νεκρών.

Ομολογουμένως είναι αναγκαίο να έχουν καλύτερη τύχη οι νεκροί μας και να μην επικρατεί αυτό το αίσχος στα περισσότερα νεκροταφεία, όπου οι δήμοι κοιτάνε μόνον τις εισπράξεις και αφήνουν τους χώρους μέσ΄ στη βρωμιά. Χρειάζεται να βρεθεί μία λύση, γιατί ανάμεσα στο σκουπιδαριό υπάρχουν μέχρι και σάπια τεμάχια από φέρετρα.

Για να μιλήσουμε περί καθαριότητος, άραγε θα μπορούσε ένας δήμος να ορίσει έναν χώρο ταφής των νεκρών όπου οι τάφοι θα ήταν όπως π.χ. στην Αμερική – μόνον με μία πλάκα; Για παράδειγμα, πώς θα αντιμετωπιζόντουσαν οι μαρμαράδες, όταν το χτίσιμο ενός τάφου κοστίζει σήμερα όσο μία… διώροφη οικοδομή; Υπάρχει πρόβλημα συμφερόντων και εργατικών χεριών…

Μία εκ των κυρίων αιτιών που «ενοχοποιείται» η κλασική ταφή και γίνεται προτιμότερη η αποτέφρωση, είναι όταν έρθει η ώρα της εκταφής.

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πώς γίνεται η εκταφή και ουδείς υποχρεούται να βρίσκεται εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή πάνω από τον τάφο. Όσοι στάθηκαν μερικά μέτρα παραπέρα και δεν βρέθηκαν κοντά στο σημείο της εκταφής, δεν έχουν να θυμούνται τραγικές σκηνές. Ας αφήσουμε το.. φημισμένο “για αν μη μας φάνε τα σκουλήκια!”

Άραγε η αποτέφρωση των νεκρών στερείται τραγικών στιγμών; Κάθε άλλο! Μπορεί να… μη “σε τρώνε τα σκουλήκια“, αλλά εκεί οι σκηνές είναι κατά πολύ χειρότερες καθώς η διαδικασία για να γίνει στάχτη το ανθρώπινο σώμα, δεν είναι τόσο απλή και ούτε ανώδυνη για τους συγγενείς. Όμως κανένα ρεπορτάζ δεν αναφέρεται στην διαδικασία της αποτέφρωσης…

Εκείνο που ξέρει ο κόσμος είναι ότι το ανθρώπινο νεκρό σώμα μπαίνει σε έναν κλίβανο και μετά δίνεται στους συγγενείς ένα δοχείο (τεφροδόχος) με την στάχτη του ανθρώπου τους. Και το πολύ, να δουν τον καπνό από την καύση, που βγαίνει από κάποιο φουγάρο…

Όμως, η διαδικασία της αποτέφρωσης δεν γίνεται σε κοινή θέα, όπως π.χ. γίνεται η εκταφή, που μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος. Δυστυχώς είναι πολύ χειρότερη η διαδικασία της αποτέφρωσης και μάλιστα δεν περιγράφεται εύκολα. Η απάντηση με ένα κλικ ΕΔΩ.

Κάτι άλλο που παραμελείται, είναι το νομικό πρόβλημα που υπάρχει με την αποτέφρωση.

Για παράδειγμα η περίπτωση του αξέχαστου φίλου και συναδέλφου Αλέξανδρου Βέλιου, που υπήρξε ανάγκη εκταφής προκειμένου να γίνουν οι ιστολογικές εξετάσεις. Εάν είχε αποτεφρωθεί η σορός, δεν θα υπήρχε αυτή η δυνατότητα.

Η αποτέφρωση των νεκρών, όσο προσφιλής κι αν έχει γίνει, δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς σε περίπτωση υποτιθέμενου μη φυσιολογικού θανάτου, δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν οι απαραίτητες έρευνες, μετά την καύση. Αν ήταν μόνον το DNA, αυτό μπορεί να ληφθεί πριν την αποτέφρωση.

Τα εγκληματολογικά χρονικά έχουν να δείξουν άπειρους φόνους οι οποίοι εξιχνιάστηκαν πολύ αργότερα από την ημέρα θανάτου του θύματος.

Βέβαια, για τα πάντα υπάρχει λύση και εξ άλλου εκείνοι που θα υπογράφουν τις άδειες για τις αποτεφρώσεις θα έχουν τις γνώσεις και θα είναι υπεύθυνοι.