Ενάντια στην Αποικιοκρατία

|> Θεοφάνης Μαλκίδης*

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ |> Μπορούμε να μιλήσουμε για την 1η Απριλίου, για την εισβολή για τους αγνοούμενους ή το δεν επιτρέπει ο Ερντογάν,ο Ακιντζή και οι συνέταιροί τους; Η έναρξη του αντιαποικιοκρατικού – απελευθερωτικού αγώνα του Ελληνισμού της Κύπρου την 1η Απριλίου 1955, θα αναδείξει για ακόμη μία φορά την Ελληνική αντιστασιακή ιστορία. Από την Αθήνα και τις διαδηλώσεις της νεολαίας και τα θύματα από τις σφαίρες της Χωροφυλακής (!), μέχρι με την Θράκη και τη Διασπορά, ο ελληνικός λαός ήταν ενωμένος για την υλοποίηση του αιτήματος της Ελευθερίας- Ένωσης.

Ειδικότερα ο αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου θα δυναμώσει περισσότερο τη σχέση Θρακών και Κυπρίων, όταν μαθητές και μαθήτριες διαδήλωναν σε όλη τη Θράκη, κατά της αγγλικής σκλαβιάς και κατοχής της Κύπρου, δίνοντας το δικό τους αγώνα συμπαράστασης στον απελευθερωτικό αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού.

Τα περιστατικά αλληλεγγύης και πατριωτικού καθήκοντος που διασώθηκαν την περίοδο αυτή με πρωταγωνιστές τους μαθητές, τους νέους ανθρώπους είναι χαρακτηριστικά.

Μετά από τα ηρωικά κατορθώματα των Κυπρίων αγωνιστών πολλοί οδοί πόλεων και χωριών της Θράκης θα γεμίσουν με ονόματα ηρώων του Κυπριακού Ελληνισμού και πόλεων που καταπατήθηκαν από τον Αττίλα, και δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια και επαγγελματικές ενώσεις θα δείχνουν με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή τους.

Είναι χιλιάδες τα δημοσιεύματα στις Θρακικές εφημερίδες καθώς και τα ψηφίσματα συμπαράστασης στους Έλληνες της Κύπρου. Ενδεικτικά, αναφέρουμε το ψήφισμα των καθηγητών των Γυμνασίων της Αλεξανδρούπολης και της Θρακικής Εστίας, των κοινοτήτων Παληουρίου και Νίψας του νομού Έβρου, ενώ ένας οικισμός στο νομό Ξάνθης θα λάβει το όνομα Αυξέντιο, προς τιμήν του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου υπάρχει και το ομώνυμο πολιτιστικό κέντρο και μουσείο.

Είναι η συνέχεια της ιστορικής σχέση Θράκης και Κύπρου που ξεκινά το 449 π.Χ., όταν ο Κίμωνας έφτασε με τις τριήρεις στις Κυπριακές ακτές , για να ελευθερώσει τους συμπατριώτες του από τους βάρβαρους. Μαζί του και ο Διονύσιος από την Καρδία, ο Θρακιώτης στρατιωτικός που η επιτύμβια στήλη του βρέθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Λύση, στον τόπο καταγωγής του Αυξεντίου.
Το 1974 η Κύπρος όμως ήταν μακριά…
Υ/Γ1: Τα παρακάτω σπουδαία έργα για τους αγωνιστές του 1955-1959 είναι του Γιάννη Γίγα, τον οποίον τον “γνώρισα” μέσα από την παρουσία του στη Λευκωσία και ειδικότερα στο βιβλιοπωλείο του αγαπημένου μου φίλου Βάσου Φτωχόπουλου. Οι πίνακες είναι από τις πιο σημαντικές εικαστικές προσεγγίσεις που έχω δει από σύγχρονους ζωγράφους, μοναδικές απεικονίσεις Ελληνικότητας και πίστης.

Υ/Γ2: Για μία ακόμη κηδεία αγνοούμενου του 1974, μπορούμε να γράψουμε; Ο Σωτήρης Κολοβός ο οποίος έπεσε τον Αύγουστο του 1974 προβάλλοντας στους Τούρκους εισβολείς, αφού θάφτηκε σε ομαδικό τάφο, κηδεύεται μετά από 43 χρόνια από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων της ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Λάρνακας…

(*) Ο κ. Θ. Μαλκίδης, είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών.