Ύστερα από 30 χρόνια η ελληνική χαλυβουργία χάνει τον άλλον “γίγαντα” της ανάπτυξης, λόγω χρεών…

Τ/Π |> Μετά τη Μεταλλουργική του Αναστασόπουλου, η ΔΕΗ κατέβασε τον διακόπτη και στη Χαλυβουργική του Αγγελόπουλου, αφήνοντας έτσι την Ελλάδα “ανάπηρη” από χαλυβουργική βιομηχανία-γίγαντα. Με το ίδιο “λουκέτο” της Μεταλλουργικής, έκλεισε και η Χαλυβουργική, αλλά δεν φταίει η ΔΕΗ για τα δύο “λουκέτα”, καθώς τα χρέη των δύο “γιγάντων” ήταν τεράστια.

Για την ιστορία, η μεν Μεταλλουργική-Χάλυψ του Αναστασόπουλου μπορεί να έκλεισε για χρέη της στη ΔΕΗ ύψους 4 δισ. δρχ. αλλά είχε λαμβάνεις άνω των 12 δισ. δρχ. Παρ΄ όλα αυτά η επιχείρηση-γίγαντας της χαλυβουργίας έκλεισε – κάτι που οφείλεται ίσως στο θερμό πολιτικό κλίμα του “βρώμικου 1989”, αλλά και σε κάποιες “διαφορές” μεταξύ του επιχειρηματία και πολιτικών προσώπων. Άφησε πίσω της χρέη προς προμηθευτές, συνεργαζόμενους και εργαζόμενους, όπως και στους συντάκτες της θυγατρικής εταιρείας που εξέδιδε την ιστορική εφημερίδα “Ακρόπολις”, η οποία ανέστειλε την κυκλοφορία της και ποτέ δεν εκδόθηκε, εκτός από κάποιες ατυχείς “αρπαχτές” απόπειρες, στις οποίες δεν συμμετείχαν οι συντάκτες της.

Το λουκέτο στη Χαλυβουργική, μπήκε λόγω κάθετης πτώσης της παραγωγής της και των ληξιπρόθεσμων χρεών της που άγγίζουν τα περίπου 32 εκ. ευρώ,  την ώρα που στη Βουλή συζητούσαν τον Προϋπολογισμό… Το κατέβασμα του διακόπτη στη Χαλυβουργική ήταν ένα τεράστιο κλίμα στην οικονομία της χώρας και δυστυχώς μία τρανή απόδειξη πόσο κακό επέφεραν στη χώρα όσοι προκάλεσαν την κρίση!

Πολλά αφιερώματα θα διαβάσουμε και θα δούμε για την οικογένεια Αγγελοπούλου που δημιούργησε αυτή την μεγάλη ιστορική βιομηχανία, η οποία προσέφερε τόσα πολλά στην ανάπτυξη της χώρας. Κάτι που ίσως θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της η σημερινή κυβέρνηση και από τη μιά να παρεμποδίσει τα διάφορα “κοράκια” για να μην βουτήξουν την επιχείρηση και από την άλλη να φροντίσει για το ξαναστήσιμο της επιχείρησης. Ο λόγος απλός: Χωρίς την Χαλυβουργική, ας μην περιμένουμε ανάπτυξη.

Το ΚΚΕ

Από το γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανακοινώθηκε:

Το “λουκέτο” στη Χαλυβουργική, μετά τη διακοπή ηλεκτροδότησης του εργοστασίου, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που οδηγεί βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας να κλείνουν, ενώ θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανάπτυξη προς όφελος του λαού, στο πλαίσιο μιας οικονομίας που θα υπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες.

Είναι, επίσης, απόδειξη ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, αποκλειστικά με κριτήριο τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κερδοφορία και με θύματα κάθε φορά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους. Οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής, αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι της χώρας, μπορούν να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα, για τα οποία αγωνίστηκαν οι συνάδελφοι τους στο διπλανό εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας, με τον 9μηνο ηρωικό απεργιακό αγώνα, ο οποίος στοχοποιήθηκε κι ενοχοποιήθηκε, με βρώμικο πόλεμο, ότι δήθεν ευθύνεται για το κλείσιμο του εργοστασίου.

Το δικαίωμα τους στη σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα δε χαρίζεται από κανέναν. Κατακτιέται με τον αγώνα, την ταξική πάλη και σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τα αδιέξοδα και την αναρχία του οποίου, τα “φορτώνονται” οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων στη Χαλυβουργική, τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.