Όσοι ονειδίζουν τους παραβάτες των μέτρων, ας έχουν υπ’ όψιν κάποιες πραγματικότητες…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Ακόμα κι αν είναι fake new, ο Καστοριανός βουλευτής που παραβίασε την καραντίνα που έχει κηρυχθεί με ευθύνη της κυβέρνησης με την οποία έχει εκλεγεί, είναι ένα τυπικό παράδειγμα ανυποταξίας -και μπορώ να τον κατανοήσω. Η Άνοιξη με τη βιολογική αναγέννηση και τα θρησκευτικά σύμβολά της ελεεί και τον πιο συμβατικό άνθρωπο.

Εννοείται το ίδιο ισχύει και για τον Γιάνη αν και αυτόν, λόγω ιδιοφυίας θα τον περίμενα πιο ευέλικτο -ας λειτουργεί πάντα προκλητικά και ναρκισσιστικά.

Τους κατανοώ λοιπόν χωρίς βέβαια να τους θεωρώ υποδείγματα υπεύθυνης κοινωνικής στάσης. Τη στιγμή μάλιστα που ο λαοπρόβλητος σκιτσο-σχολιαστής μας μίλησε για «πολλούς ηλιθίους οι οποίοι είναι η αιτία επιβολής των φασιστικών απαγορευτικών μέτρων».

Όσοι ονειδίζουν αυτούς που παραβαίνουν τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας, ας συλλογιστούν:

• Τι θα έκαναν οι ίδιοι αν ποθούσαν μια βόλτα και τολμούσαν να ρισκάρουν;
• Πώς θα τα παρέκαμπταν;
• Ποια είναι η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση και διαρκής ενόρμηση ενός ζώου μετά τον εγκλεισμό του;

Μα η ακατάλυτη παρώθηση να αποδράσουν ισοπεδώνοντας ή κατασπαράζοντας όποιον θα τολμήσει να τα εμποδίσει.

Και μη μου πουν ότι η ανάπτυξη του μυαλού εξαλείφει την ενστικτώδη συμπεριφορά! Ας μη διαχωρίζουμε τόσο τις ενορμήσεις του ζώου που είμαστε με την υψηλή νόηση του ανθρώπου στον οποίο εξελιχθήκαμε σε εκατομμύρια χρόνια. Ένα είμαστε -ζώα και άνθρωποι- και κάπου-κάπου τα ζώα αισθάνονται ή διαισθάνονται και λειτουργούν με πιο τελεσφόρα Νόηση.

Σκεφθείτε, για παράδειγμα, τους ταύρους στη «φιλοθεάμονα» Ιβηρική χερσόνησο: εγκλωβισμένοι επί μέρες σε δύο τετραγωνικά μέτρα και αφού έχουν υποβληθεί σε απίστευτα βασανιστήρια, αφήνονται να ξεχυθούν ερεθισμένοι και ζαλισμένοι στην αρένα όπου τους περιμένει ο «γενναίος» άνανδρος ταυρομάχος με τους παρατρεχάμενούς του δολοφόνους. Δυστυχώς ολόκληρος Λόρκα δε μπόρεσε να ξεπλύνει το πανάθλιο αυτό έθιμο με τον «Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας» που λάτρεψα στην εφηβεία μου.

Ο Ιγνάθιο του Λόρκα ας είναι παράδειγμα απευκταίο· σε μεγάλη -για ταυρομάχο- ηλικία θέλησε να ταυρομαχήσει -λένε για φιλανθρωπικούς λόγους. Τον κάρφωσε με τα κέρατα ο οδηγημένος από την παραβιασμένη φύση ταύρος. Προσοχή λοιπόν στους ηλικιωμένους μας και τους ευάλωτους εν γένει. Ίσως τέτοιος να ήταν και ο Μεχίας στην Ισπανία, πριν ενενήντα χρόνια.

Εν όψει αυτών των παραπάνω συνειρμών μεταξύ εγκλεισμού μας λόγω Κοβιντίου και ταυρομαχιών, παρακαλώ να μη συσχετιστούν οι πρακτικές των συντελεστών μιας ταυρομαχίας με την αναγκαία κατασταλτική αλλά γενικά διακριτική συμπεριφορά των επιφορτισμένων σχετικά οργάνων της Τάξης -στη χώρα μας τουλάχιστον- αλλά και αλλού. Θα ήταν επικίνδυνο για όλους αφού θα μπορούσε να θεωρηθεί και παρακίνηση σε απειθαρχία στον απαραίτητο περιορισμό όλων μας, αν θέλουμε να μη θρηνήσουμε πολύ περισσότερα θύματα!

> Σημείωση: Με τόσες κωλοτούμπες στους συλλογισμούς μου, δεν ξέρω πια αν περισσότερο για τους γέρους «ταυρομάχους» ή για τους δύστυχους «ταύρους» αξίζει ν’ ανησυχώ. Να ανησυχούμε.

(*) Ο δρ. Αλ. Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”