Επειδή κυρίως θέλει να μην του λένε και να του θυμίζουν πως η εκλογή του συνεπάγεται και υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους…

Νίκος Ι. Καραβέλος* |> Τώρα που έληξε προσωρινά το φαιδρό Καλοκαίρι, αρχίζει ανελέητο το Εκλογικό Φθινόπωρο. Το Δράμα των υποψηφίων στις επικείμενες δημοτικές και λοιπές σχετικές κομματικές εκλογές.

Να πούμε πως οι εκλογές, όλες οι εκλογές, παρέχουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε. να ξεπλένεται αμέσως με τη ανακήρυξή του και να παραδίδεται στους ψηφοφόρους ως πάναγνη παρθένος. Δηλαδή οι εκλογές είναι, τρόπον τινά, ένα καθαρτήριο.

Και όχι μόνο! Με μόνη την ανακήρυξη τινός ως υποψηφίου, αμέσως αυτός αποκτά ικανότητες, μόρφωση, δεξιότητες, ποιότητες, τέτοιες που τον καθιστούν ικανό να μας σώσει. Μόνο με τη συμμετοχή του στις εκλογές, ο απατεώνας γίνεται τίμιος, ο βλάξ ευφυής, ο λερωμένος άσπιλος! Οι εκλογές σε επίπεδο ικανοτήτων έχουν αντικαταστήσει την παιδεία. Κατά τούτο μοιάζουν με την νεροποντή, ότι αμφότερα τα φαινόμενα αποκαλύπτουν όντα που πριν κρύβονταν στις πέτρες και τα χώματα, κυρίως στην πάρτη τους.

Θα προσπαθήσουμε τώρα με την αρμόζουσα γλυκύτητα να περιγράψουμε τον κορυφαίο, ίσως, ανθρώπινο τύπο που θάλλει, έστω για λίγο, σαν το κυκλάμινο, στα Βραχώδη Όρη της άχαρης ζωής μας, τον «Υποψήφιο». Είναι το πρόσωπο που περιμένει να εκλεγεί σε ψηφοφορία.

Έτσι εκλέγεται ο «γαμπρός». Εκείνος που χώνει την κεφάλα του κάτω από τη λεπίδα του πλήθους. Που υποδύεται στιγμιαία τον υπηρέτη του λαού, μέχρι να «σκαλώσει», για να μπορεί επιτέλους, μετά τις εκλογές, να τον εκδικηθεί για τις υποχωρήσεις που του έκανε προεκλογικώς, με την πλήρη αδιαφορία του.

Ο ρόλος του θαυμάσιος και μοναδικός! Είναι ο τροχός επί του οποίου κινείται η σακαράκα της δημοκρατίας. Όμως η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα για να κυβερνάς κοιμισμένους.

Τούτο το «μηχάνημα» ήταν γνωστό όχι μόνο κατά την περίοδο μετά την Απολυταρχία, αλλά και στους Αρχαίους χρόνους! (οι σύγχρονοι ηγέτες μας δεν κυβερνούν, αλλά φημίζονται ως μεταπράτες, εισαγωγείς και υπηρέτες των ξένων).

Ο «Υποψήφιος», λοιπόν, έχει ιδιαίτερο θυμικό που πρέπει να προσεχθεί. Κατά πρώτον θέλει διακαώς να εκλέγεται και θέλει να διατηρήσει για πάντα την εκλογή του. Έπειτα θέλει, αφού εκλεγεί, να τον αφήσουν στην ησυχία του να απολαύσει επιτέλους την εκλογή του.

Κυρίως θέλει να μην του λένε και να του θυμίζουν πως η εκλογή του συνεπάγεται και υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους, γιατί είναι γνωστό ότι μοναδικός σκοπός της εκλογής του, δεν είναι άλλος παρά η ίδια η εκλογή του!

Τέλος θέλει να μην τον ζαλίζουν λέγοντάς του πως τον ψήφισαν, αλλά να σκέφτονται, όπως ο ίδιος, ότι είναι προορισμένος να εκλέγεται συνεχώς με την αξία του, να φυτρώνει στον τόπο, όπως φυτρώνουν η αγριάδα, τα βλίτα και το περδικάκι!

Αλλά πολλά είπα και ξεχάστηκα. Και έχω ένα σημαντικό ραντεβού, νομίζω με τον Δήμαρχο, ή κάποιον άλλον . Δεν ξέρω αν σας είπα… κατεβαίνω κι εγώ υποψήφιος στις επικείμενες (και όχι επερχόμενες ) εκλογές, δεν θυμάμαι σε ποιες. Για να σας σώσω!

(*) Ο κ. Νίκος Ι. Καραβέλος, είναι δικηγόρος και λογοτέχνης.