Το προτείνει στο υπουργείο Πολιτισμού ο δημοσιογράφος-ποιητής Γιώργος Δουατζής, εν όψει των 100 χρόνων από τη γέννηση (1922) του μεγάλου ποιητή

|> Πρόταση για να ονομαστεί το 2022 “Έτος Τάσου Λειβαδίτη“, κατέθεσε στο υπουργείο Πολιτισμού ο δημοσιογράφος και ποιητής Γιώργος Δουατζής.

Συγκεκριμένα, στο μήνυμά του, προς την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και τον αρμόδιο υφυπουργό Νικόλα Γιατρομανωλάκη, δηλώνεται ότι την ερχόμενη χρονιά συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μας ποιητή.

Επιπροσθέτως, γίνεται γνωστό πως ο σκηνοθέτης Νίκος Γκεσούλης ετοιμάζει για το 2022 θεατρική παράσταση για τον Tάσο Λειβαδίτη, σε κείμενα του Γιώργου Δουατζή.

Για θυμίσουμε, ο Τάσος Λειβαδίτης δεν ήταν μόνον ο στιχουργός του φημισμένου τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκη για την Δραπετσώνα…

Στη wikipedia, μεταξύ άλλων, αναφέρεται:

Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 – 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Καταγόταν από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας, από την πλευρά του πατέρα του, Λύσανδρου Λειβαδίτη. Είχε τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια, μια αδελφή και τρεις αδελφούς. Αδελφός του ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης. Το 1946 παντρεύεται τη Μαρία Στούπα, κόρη του Γεωργίου Στούπα και της Αλεξάνδρας Λογοθέτη, με την οποία θα αποκτήσει μία κόρη. Θα γράψει για αυτήν το «Ερωτικό» το οποίο είναι από τα λίγα ποιήματα που υπάρχουν ηχογραφημένα σε απαγγελία του ίδιου του ποιητή.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Στα 1943, εν μέσω της Κατοχής, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.

Στο ελληνικό κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίσθηκε το 1946, μέσα από τις στήλες του περιοδικού “Ελεύθερα Γράμματα”. Το 1947 συνεργάσθηκε στην έκδοση του περιοδικού “Θεμέλιο”. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση και εργάσθηκε επίσης ως κριτικός ποίησης στην εφημερίδα “Αυγή” και στο περιοδικό “Επιθεώρηση Τέχνης”.

Στο διάστημα της χούντας ο ποιητής για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει ή διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά ποικίλης ύλης με το ψευδώνυμο Pόκκος.

Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινεζικά και Αγγλικά

Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο «Πολιτεία» (1961), «Της εξορίας» (1976), «Πολιτεία Γ’ – Οκτώβρης ’78» (1976), «Τα Λυρικά» (1977), «Λειτουργία Νο2: Για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο» (1987), τον Μάνο Λοΐζο στο δίσκο «Για μια μέρα ζωής» (1980), τον Γιώργο Τσαγκάρη στο δίσκο «Φυσάει» (1993) με ερμηνευτή το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη συμμετοχή του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου, τον Μιχάλη Γρηγορίου στο δίσκο «Σκοτεινή πράξη, ένα Ορατόριο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη» (1997) και από το συγκρότημα “Όναρ” στο δίσκο «Αλαντίν, τελειώσαν οι ευχές σου» (2003).

Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών «Ο θρίαμβος» και «Συνοικία το όνειρο» σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.

Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο “Χειρόγραφα του Φθινοπώρου”.

Όπως σημειώνει ο Τίτος Πατρίκιος, φίλος και συνεργάτης του Λειβαδίτη, ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ποίηση ώστε όσα ποιήματα του έστελναν «τα διάβαζε όλα ως το κόκαλο και όσο μεγαλύτερη αξία τους έβρισκε, τόσο την αναγνώριζε και τη διακήρυσσε». Και παρακάτω: «άσκησε την κριτική με διεισδυτική ευαισθησία, με στοχασμό που δεν κατέληγε σε κάποια κανονιστικότητα, με άνοιγμα σε όλους τους τρόπους της ποίησης και αγάπη για όλους τους ποιητές, χωρίς εύνοιες και πατερναλισμούς».

> Η φωτογραφία του κειμένου, είναι η τελευταία του Τάσου Λειβαδίτη, λίγο πριν φύγει από τη ζωή (1988).