“Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν”, από το 1893 στο σήμερα…
Το “Διάχρονο Θέατρο” της Μαίρης Βιδάλη παρουσιάζει το έργο-σταθμός του Τζωρτζ Μπερνάρ Σω – Μια παράσταση με αξιόλογους συντελεστές, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου
Τ/Π |> Ένα “αιωνόβιο” κι από τα πλέον αξιόλογα θεατρικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, που πολλά έχει να «πει» και σήμερα, παρουσιάζει το “Διάχρονο Θέατρο” της Μαίρης Βιδάλη, στο «κύτταρο» Τέχνης της οδού Πυθέου 50.
Η δημοφιλής πρωταγωνίστρια που χρόνια τώρα επέλεξε για θεατρική στέγη εκείνο το υπόγειο του Νέου Κόσμου, αποφάσισε αυτή την δύσκολη θεατρική περίοδο να ανεβάσει το πολυπαιγμένο και στην Ελλάδα έργο “Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν“, που έγραψε ο Τζωρτζ Μπερνάρ Σω το 1893 – άκρως κοινωνικό και οπωσδήποτε κάπως επίκαιρο. Μια παράσταση που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σκηνοθέτη Τάκη Βουγιουκλάκη…
Η μετάφραση έχει γίνει από την Εύα Γεωργουσοπούλου, την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Μόρτζος και τον ρόλο της κυρίας Γουώρεν έχει αναλάβει η Μαίρη Βιδάλη, έχοντας δίπλα της την Έφη Ρασσιά η οποία έχει επωμιστεί τον -με πολλές απαιτήσεις- ρόλο της κόρης, της Βίβυ. Και είναι η πρώτη φορά που η Έφη Ρασσιά, πατάει το θεατρικό σανίδι!
Τον θίασο συμπληρώνουν έμπειροι και ταλαντούχοι ηθοποιοί, όπως ο Χρήστος Φωτίδης ως Κροφτ, ο Πέτρος Αποστολόπουλος ως Πράιντ, ο Τάσος Μπλάτζιος ως αιδεσιμότατος, Τάσος Περάκης ως Φρανκ.
Από πλευράς συντελεστών, τα σκηνικά είναι της Ιωάννας Κατσιαβού, τα κοστούμια της Γκαλίνα Σουλτανοβίτσι, η μουσική του Γιάννη Α. Ιωάννου, οι φωτισμοί του Γιώργου Δανεσή, οι φωτογραφίες της Γεωργίας Σιέτου και του Ευάγγελου Κάλλοου, ενώ η οργάνωση παραγωγής της Μάντης Μαντελένη.
Η ιστορία επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ τής κυρίας Kίτυ Γουώρεν και της κόρης της, Βίβυ. Η κυρία Γουόρεν, είναι μία εκδιδόμενη που κατάφερε να δημιουργήσει έναν οίκο ανοχής πολυτελείας, που της αποφέρει πολλά εισοδήματα. Η Βίβυ, μια έξυπνη, ρεαλίστρια και αγνώστου πατρός κοπέλα αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο και επιστρέψει σπίτι για να… γνωριστεί με τη μητέρα της! Κάποια στιγμή μαθαίνει το «επάγγελμα» της μαμάς της -που από αυτά τα εισοδήματα σπούδασε και ζει πολυτελώς- και συγκρούεται μαζί της…
Με αυτό το έργο του ο μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας θέλησε να τονίσει ότι η πορνεία προκαλείται όχι από τη γυναικεία εξαχρείωση και την ανδρική ανηθικότητα, αλλά για οικονομικούς λόγους. Συγκεκριμένα, «από την ανεπαρκή μισθοδοσία, την υποτίμηση και την υπερεργασία των γυναικών, που είναι όλα μαζί τόσο ντροπιαστικά που οι φτωχότερες από αυτές αναγκάζονται να καταφύγουν στην πορνεία για να διατηρήσουν σώμα και ψυχή μαζί».
Αυτή η “διαπίστωση” του Τζωρτζ Μπερνάρ Σω, που δεν άρεσε στον επίσημο λογοκριτή Θεάτρου της Βρετανίας λόρδο Τσάμπερλεϊν, προκάλεσε την απαγόρευση ανεβάσματος τού έργου, του οποίου τελικά η πρεμιέρα δόθηκε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1902 – εννέα χρόνια μετά…
Και σήμερα -μετά από πάνω από 12 δεκαετίες- στο “Διάχρονο Θέατρο” παρουσιάζεται αυτό το έργο, για να «πει» τι; Να «μιλήσει» για την βικτωριανή εποχή ή μήπως εμμέσως να θίξει κάποιες σημερινές κοινωνικές καταστάσεις; Η επιλογή ανήκει στον θεατή…
> “Διάχρονο Θέατρο”: Κάθε Σάββατο (21:00) και Κυριακή (19:30) Πυθέου 50- 52 Νέος Κόσμος – Μετρό Άγιος Ιωάννης, τηλ. 210.7233229. Εισιτήρια: viva.gr.
Παντελής Ξανθίδης.