Το έργο του Κώστα Παπαπέτρου στο πλακιώτικο θέατρο “Μπέλλος” και το κλίμα της εποχής του ‘60

Τ/Π |> Μία ερωτική ιστορία που εξελίσσετε γύρω από ένα παγκάκι της Πλάκας της «αθώας» εποχής του «νεοκυματικού» ’60, είναι τα στοιχεία που σκιαγραφούν την θαυμάσια λιτή, αλλά δυναμική παράσταση του έργου του Κώστα Παπαπέτρου «Οι λευκές μας νύχτες»* που παίζεται στο θέατρο «Μπέλλος», της πλακιώτικης οδού Κέκροπος 1.

Πρόκειται για μία παράσταση η οποία χαρακτηρίζεται από φαντασμαγορία, παρά το γεγονός ότι τα πάντα είναι λιτά. Ο λόγος του μάστορα Κώστα Παπαπέτρου λιτός, καθαρός, με ευαισθησία και ρεαλισμό. Η σκηνοθεσία τού Αλέξανδρου Λιακόπουλου, λιτή και της όποιας η όποια πρωτοτυπία της είναι προϊόν της απλότητας και της ακριβούς «αναπαράστασης» εκείνης της «χρυσής δεκαετίας», όπου στην Πλάκα γεννιόταν το νέο ελληνικό τραγούδι. Το χορευτικό της Εύας Σταυρογιάννη ήταν θαυμάσιο με ένα ροκ σαν τα αλλοτινά πάρτυς, ενώ ήταν σημαντικότατη και η παρουσία του Γιώργου Κοντοπόδη στην κονσόλα και τους φωτισμούς. Τα κοστούμια, λιτά κι αυτά, είναι της Κατερίνας Κοντού και οι φωτογραφίες του Ακίμ Γιάννη Τσατσούλη. Σχετικά με τη μουσική, υπογράφεται από τους μεγάλους δημιουργούς και ερμηνευτές του Νέου Κύματος…

Όρθιοι: Παπαπέτρος – Φίλη – Λιακόπουλος. Καθισμένοι: Ψυλλιά – Ντάβος

Αφήσαμε τελευταίους τους τρεις ερμηνευτές της παράστασης- του ερωτευμένου ζευγαριού (Γιώργος Ντάβος – Ντένια Ψυλλιά) και της πεπειραμένης Μαρσώ Φίλη , η οποία υποδυόταν την θεία της κοπέλας, μιλώντας εξαίσια την ζακυνθινή διάλεκτο.

Ο Γιώργος Ντάβος,  προσπάθησε να υποδυθεί τον νεαρό φοιτητή Φιλολογίας που ξαφνικά ερωτοχτυπήθηκε και το κατάφερε, ενώ η Ντένια, που υποδυόταν την ορφανή και κάπως «μπερδεμένη» κοπέλα, κατάφερε να υπερασπίσει στην εντέλεια τον ρόλο της.

Με δυό λόγια, πρόκειται για ένα «απαραίτητο» έργο για την «άγρια» και «άνυδρη» εποχή μας, που ξυπνάει ξεχασμένα συναισθήματα και το κυριότερο που συμβαίνει είναι πως η παράσταση συνεχίζει να λειτουργεί στους θεατές και μετά το φινάλε της…

Τέλος, για τον Κώστα Παπαπέτρο τι να αναφέρει κανείς; Κάθισε και έγραψε ένα θεατρικό έργο, το οποίο δεν «σφραγίζει» θαυμάσια μόνον εκείνη την εποχή του ’60, αλλά -εμμέσως πλην σαφέστατα- στέλνει ένα “μήνυμα” για τα άδεια παγκάκια…

(*) Το έργο θα παίζεται έως τις 16 Μαρτίου, κάθε Παρασκευή (21:30) και κάθε Σάββατο (18:30).