Του είπαν ότι άργησε και δεν έχει τίποτα να φάει και πως σήμερα είχανε απ’ όλα…

Λιάνα Μηλοπούλου |> Είναι μικρόσωμος, αδύνατος, έχει περάσει τα 70 εδώ και κάμποσα χρόνια αλλά, αυτό το τελευταίο , σημειώστε, δεν το ξέρω. Τόσο « δείχνει». Τόσο επιτρέπει να δείξει, η ανέχεια στο παρουσιαστικό του.

Δεν είναι βρώμικος. Τα ρούχα του είναι πολύ καθαρά. Τα παπούτσια του είναι πάρα πολύ «κουρασμένα». Τα πόδια του όμως κρατάνε ακόμα καλά! Κι αυτό έχει σημασία.

Γιατί γυρίζει σχεδόν όλη την περιοχή γύρω από το Δημοτικό Θέατρο και το Πασαλιμάνι, στον Πειραιά. Τον συναντάω σε τόσα σημεία. Δεν ζητιανεύει. Διαβάζει ανακοινώσεις που είναι τοιχοκολλημένες. Είτε για θεατρικές παραστάσεις που θα γίνουν είτε ανακοινώσεις εκκλησιών για λειτουργίες.

Αν σταθείς δίπλα του να διαβάσεις το πρώτο που θα κάνει είναι ν’ ανοίξει κουβέντα. Για αυτό που κι οι δυο διαβάζετε. Δεν ζητά. Τίποτα.

Κυκλοφορεί μ’ ένα μικρό καροτσάκι. Από κείνα που χρησιμοποιούνται για ψώνια όσων δεν μπορούν να σηκώνουν σακούλες . Παλιώνει, τ’ αφήνουν δίπλα σ’ ένα κάδο, από κάποιον θεωρείται «μια χαρά» το παίρνει κι είναι η καινούργια του «αγορά».

Το περασμένο Σάββατο τον «πέτυχα» την ώρα που πήγε για φαγητό σε μια δομή σίτισης απόρων. Στεκόταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου, δεξιά, απέναντι είναι ο χώρος (παλιό μαγαζί) . Απ’ έξω καθόντουσαν δυο μαύροι, νέοι άνδρες στην πόρτα μια ηλικιωμένη γυναίκα με ποδιά κουζίνας

Πλησίαζα, είχα περιθώριο να τους βλέπω και να τους ακούω χωρίς να καρφώνομαι.

–Φαγητό; Δειλή ακούστηκε η φωνή του

–Τώρα; Τέτοια ώρα που ήρθες, τίποτα, απάντησε η κυρία

Σιωπή.

Οι δυο νεαροί άνδρες πρέπει να ένιωσαν άσχημα, άβολα

–Πιο νωρίς να έρκεσαι άριο (αύριο)

–Δεν ξέρεις την ώρα; Γιατί έρχεσαι τώρα; ρώτησε κυρία

Η απάντηση- ερώτηση του προς όλους

–Τι είχε σήμερα;

Η απάντηση της κυρίας

–Απ’ όλα.

Θέλεις γιατί ήταν δυνατός ο πόνος που μου προκάλεσε η ερώτηση του να μάθει τι φαγητό μοιράστηκε κι ας μην το πρόλαβε, θέλεις γιατί βρήκα σκληρή την απάντηση «απ΄όλα» βάλθηκα να σκέφτομαι πως αυτοί οι δυο άνθρωποι μπορεί και να είχαν κάποιο δεσμό, κάποια σχέση. Πειραγμένη μου φάνηκε σκεφτόμουν. Μπορεί να τον περίμενε.

Με βόλεψε και τόσο πολύ η σκέψη του « χαλασμένου ειδυλλίου». Τακτοποιήθηκαν μέσα μου όλες οι τύψεις , θεσούλα θεσούλα τις έβαλα όλες και κάθησαν κι έτσι προχώρησα κι έκανα όλες τις δουλειές για τις οποίες είχα βγει. Έχει η ζωή πολλά στενάχωρα αλλά τι να κάνεις .

Άλλωστε κάθε μέρα υπάρχουν ευχάριστα νέα! Κάθε μέρα! Μην κοιτάτε που μερικοί «απαισιόδοξοι» και ορισμένοι «υπερβολικοί» θεωρούν πως ακόμα υπάρχει… κάποια οικονομική στενότητα, μια δυσκολία, στην κοινωνία.

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που έγινε γνωστό πως ξεκινά η εμπορική διάθεση του προσωπικού κλιματιστικού. Κάτι σαν κινητό που το φοράς και κρατά τη θερμοκρασία του σώματος 4 με 5 βαθμούς πιο κάτω από της ατμόσφαιρας, για τη ζέστη. Για το κρύο δεν το έχουν διευκρινίσει.