Από μία συνταύτιση απόψεων ότι «υπήρχε πολιτικό κενό» και «υπάρχει κενό πολιτικής»

Δημ. Κωνσταντάρας |> Διαβάζοντας και «ψαχουλεύοντας» άρθρα και αναλύσεις εφημερίδων το τριήμερο,, έμεινα σε δυο άρθρα, διαφορετικών εφημερίδων και διαφορετικών «γραμμών», που μού κίνησαν ιδιαίτερα την προσοχή και με «τσίγκλισαν» να γράψω λίγες γραμμές. Το ένα ήταν γραμμένο από καταξιωμένο αρθρογράφο και Διευθυντή Σύνταξης μιάς εφημερίδας που ακολουθεί σχετικά φιλο-Μητσοτακική πολιτική και το άλλο προερχόταν από ένα φίλο μου πολιτικό ο οποίος βρέθηκε στη μέση μιας ταραχής σ΄ένα ιστορικό κόμμα και φάνηκε αρχικά να «πληρώνει τη νύφη» αυτός αντί άλλων αλλά πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Τελικά, οι «λίγες γραμμές», έγιναν σχόλιο και μετά, έγιναν άρθρο . Κι όπως διατύπωνε εδώ και 300 τόσα χρόνια ο Γάλλος φιλόσοφος και στοχαστής Μπλαίζ Πασκάλ, «συγγνώμη που σας έγραψα πολλά αλλά δεν είχα χρόνο να σας γράψω λίγα».

Το πρώτο λοιπόν άρθρο ήταν γραμμένο από τον Διευθυντή Σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου Γιάννη Τσαπρούνη και το δεύτερο από τον πολιτικό και καθηγητή Ανδρέα Λοβέρδο που βλέποντας ότι η κατάσταση και οι άνθρωποι δεν τον ευνοούσε στο κόμμα του έτσι όπως είχε γίνει και τον απωθούσε μάλιστα να… «πάει στο καλό», έφτιαξε το δικό του κόμμα και… ω του θαύματος… στο «πριτς φυτίλι» έφτασε στη σημείο να τον θεωρούν οι δημοσκοπήσεις «έκπληξη».

Γράφει στο άρθρο του με τίτλο «Διαχείριση κρίσης με απαντήσεις και μέτρα» ο Γιάννης Τσαπρούνης: «Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση δείχνει να έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Απαιτείται μια άμεση επανεκκίνηση για την αντιμετώπιση όλων των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν την κοινωνία». Ο δημοσιογράφος βλέπει την ουσία του προβλήματος και στην πραγματικότητα σχεδόν σπρώχνει με καλά λόγια την κυβέρνηση να διαχειριστεί τις κρίσεις που επωάζονται.

Από την πλευρά του, γράφει στο άρθρο του – στα «ΝΕΑ» παρακαλώ- με τίτλο «Πολιτική με κριτήριο την κοινή λογική» ο Ανδρέας Λοβέρδος, που κρατά μια πολύ συγκροτημένη και… συγκρατημένη στάση, έγραφε για το κόμμα πού ίδρυσε και επιδιώκει να δικαιωθεί ως « το κόμμα του αληθινού Κέντρου»: «Οι ‘’Δημοκράτες’’ ως Κόμμα του Κέντρου , μέσα σε μόλις 15 ημέρες από την ίδρυσή του, αποτελούν ήδη μια ελληνική αλλά και ευρωπαική πολιτική δύναμη». Με ψύχραιμη γραφή, χωρίς υπερβολές και «φανφάρες», καταθέτει την πραγματικότητα . Δηλαδή την «ένταξη σε ευρωπαική πολιτική οικογένεια» . Και επισημαίνει κάτι που οι αντίπαλοι προσπάθησαν σχεδόν να εξαφανίσουν από το προσκήνιο: Τα κυριολεκτικά απίστευτα ποσοστά που έδωσαν στους «Δημοκράτες» οι δημοσκόποι. Και καταλήγει στο συλλογισμό του με την υπέρτατη αλήθεια: Από όλα όσα έγιναν , τίποτε δεν ήταν τυχαίο. Σωστά. Διότι 1. «υπήρχε πολιτικό κενό» Σωστά. Και 2. «Υπάρχει κενό πολιτικής». Πάλι σωστά.

Ο Λοβέρδος δικαιώνει τον Τσαπρούνη τη στιγμή που ο Τσαπρούνης δικαιώνει τον Λοβέρδο. Δεν μπαίνω σε περαιτέρω συζήτηση και ανάλυση. Έχει δίκιο στο άρθρο του ο Τσαπρούνης. Έχει δίκιο στο άρθρο του ο Λοβέρδος. Απαιτείται άμεση επανεκκίνηση, απαιτούνται απαντήσεις. Απαιτείται λήψη μέτρων. Η πολιτική σοφία του δημοσιογράφου, περίπου ταυτίζεται με την ήρεμη δύναμη που εκφράζει ο πολιτικός που βλέπει ότι σχεδόν ΜΟΝΟΣ του, ήδη νικά το «σύστημα». Τα ετερώνυμα έλκονται. Ο θρίαμβος του ρητού.