Ο Αριστείδης Μιχαηλίδης έφυγε χθες και κηδεύεται την Τετάρτη στις 3 μμ στον Άγιο Νικόλαο Πειραιά – Η ταφή στην Ανάσταση

|> Βαρύ το πένθος για τη Δόμνα Μιχαηλίδου, καθώς η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, χθες έχασε τον  πατέρα της, Αριστείδη – έναν αξιοπρεπή Πειραιώτη, αξιόλογο μέλος της ναυτιλίας, που διακρινόταν για το ήθος και την εργατικότητά του, τη σεμνότητα και την κουλτούρα του. Ο Αριστείδης Μιχαηλίδης νοσηλευόταν στον ”Ευαγγελισμό” -χτυπημένος από την επάρατο- και η Δόμνα με την μητέρα δηλώνουν ευγνωμοσύνη για όλους τους ανθρώπους του νοσοκομείου.

Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την Τετάρτη 21/9 (3 μμ) στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πειραιά, χοροστατούντος του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιά κ. Σεραφείμ, ενώ η ταφή θα πραγματοποιηθεί στο Κοιμητήριο της Ανάστασης.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου, έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στον πατέρα της – κάτι το οποίο φαίνεται από το ‘’ύστατο χαίρε’’ της. Γράφει:

«Έχασα τον πατέρα μου.
Τον πατέρα μου που μου έδινε το στόχο σε μικρά, μικρότερα, μεγάλα και μεγαλύτερα.
Τον πατέρα μου που ήταν δύσκολος στα εύκολα και εύκολος, δοτικός, υπεύθυνος στα δύσκολα.
Τον πατέρα μου, πυξίδα ήθους, μέτρο αισθητικής, φάρο αξιών και γνώσης.
Τον πατέρα μου με την κριτική του σκέψη – σε σημείο αφοπλισμού! – την αγάπη του για το ωραίο. Για τα βιβλία, τη μουσική, τις τέχνες.

Η κρίση του. Αυτή μου λείπει ήδη. Η ίδια κρίση που συχνά μου έπεφτε αφόρητα βαριά, που με ταλαιπωρούσε βράδια ατελείωτα αλλά που σχημάτιζε τη δική μου πιο δίκαιη, πιο ενημερωμένη, πιο ζυγισμένη κρίση.

Η παρουσία του είναι παντού. Στα γυαλιά του που είναι οδυνηρά ορατά ακόμα και χωρίς το πρόσωπό του, στα βιβλία του που αναρριχώνται σε κάθε επιφάνεια του σπιτιού, στους δίσκους του που στίβαζε μανιωδώς στο πάτωμα.

Μόνο τον ουρανό να φοβάσαι. Να φοβάσαι μην πέσει στο κεφάλι σου.
Έτσι με μεγάλωσε. Με αφοβία και γερό αίσθημα ευθύνης. Σπουδαία κληρονομιά για ένα κορίτσι.

Για τους ανθρώπους που έχουν τον καρκίνο στο σώμα τους να παλεύουν μέχρι την τελευταία στιγμή.
Για τους ανθρώπους που έχουν τον καρκίνο στην οικογένειά τους να τους χαίρονται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Για τους ανθρώπους που φροντίζουν και βοηθούν όλους όσοι παλεύουν με αυτό το τέρας και το πιο βαθύ, ζεστό ευχαριστώ δεν φτάνει.

Σε όλους τους ανθρώπους του Ευαγγελισμού η μητέρα μου και εγώ θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες».