|> Σταύρος Καράμπελας*

efsyn.gr |> Από την αρχή της κρίσης φωνάζαμε ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι θεσμοί, εγχώριοι ή ευρωπαϊκοί, αλλά το πολιτικό προσωπικό και το πώς διαχειρίζεται τις τύχες μας. Θεωρώντας ουσιαστικά τον δικομματισμό υπεύθυνο για την ώς τότε κατρακύλα, προσπαθήσαμε μέσα από το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο να τον ανατρέψουμε. Δυστυχώς η μερική ανατροπή του ακολουθείται τώρα από την προσπάθεια του νέου ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει πόλο σε μια καρικατούρα δικομματισμού. Και μάλιστα φέρνοντας αναμνήσεις του κακού λαϊκίστικου και ευνοιοκρατικού ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν ενδιάμεσα στον νέο δικομματισμό χωράει το Κέντρο, αν υπάρχει περιθώριο για κόμματα αρχών.

Η απάντηση είναι απλή: Αν τα χρώματα, τα ονόματα και τα πρόσωπα θυμίζουν το παρελθόν που καταδίκασε ο ελληνικός λαός ως ανίκανο και διεφθαρμένο, σαφέστατα όχι. Αν η αγωνία είναι με ποιον από τους δύο θα συμπράξει ο ενδιάμεσος χώρος και πόσες καρέκλες θα χωρέσουν τόσα επώνυμα οπίσθια, τότε σαφέστατα όχι!

Η Σοσιαλδημοκρατία για να επιβιώσει στην Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει από το απόλυτο μηδέν, διασφαλίζοντας τα χαρακτηριστικά που την έκαναν επιλογή των πολιτών της Δυτικής Ευρώπης για δεκαετίες.

Να δώσει σαφή και πειστική απάντηση για το πώς θα επαναφέρουμε την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής έναντι της οικονομίας. Πώς θα ορίζουν τις τύχες των πολιτών οι κυβερνήσεις και όχι οι αγορές. Πώς θα διευκολυνθεί η παραγωγή πλούτου, αλλά ταυτόχρονα η φορολογία του θα επιτρέψει την κοινωνική συνοχή.

Πώς θα ενώσουμε τη διασπασμένη σε αλληλομισούμενες ομάδες κοινωνία, εμπεδώνοντας τη ριζοσπαστική ιδέα να μοιράζεσαι και να νοιάζεσαι!

Πώς θα δώσουμε ζωή και περιεχόμενο στον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων που θα τους επιτρέψει να ελπίζουν και να ονειρεύονται.

Αλλά για να πετύχουμε τα παραπάνω χρειαζόμαστε ένα κόμμα αρχών και όχι αρχηγών. Αρκετά με τους πατερούληδες και τις μητερούλες που αντλούν την «εξουσία» τους από τον λαό. Αρκετά με τους μηχανισμούς επιβολής εξουσίας της μιας ομάδας έναντι της άλλης, του ενός φεουδάρχη το τιμάριο έναντι του άλλου.

Ενα κόμμα αρχών του οποίου ο πρόεδρος και το κάθε μέλος θα έχουν την ίδια ισχύ για όλες τις αποφάσεις μέσα από μια δημοψηφισματική διαδικασία για όλα τα ζητήματα που απασχολούν το κόμμα και την κοινωνία.

Ενα κόμμα αρχών όπου ουδείς θα μπορεί να μένει σε μια θέση για περισσότερα από οκτώ χρόνια ωσάν να πρόκειται για τον εκλεκτό του θεού και να μην μπορεί να βρεθεί σε 10.000.000 Ελληνες αντικαταστάτης τού κάθε ζεστοθεσούλη που έχει ξεχάσει πώς είναι να πίνεις τον καφέ σου αλλού εκτός από το καφενείο της Βουλής και το Κολωνάκι.

Στην παραπάνω συνάρτηση καταθέτουμε την καθαρή ιστορία της παράταξής μας και το πάθος μας να ζήσουμε την αλλαγή νοοτροπίας που έχει ανάγκη ο τόπος. Κάποια στιγμή πρέπει να μετρηθούν οι Ελληνες που μπορούν ακόμα να σκέφτονται.

(*) Ο κ. Στ. Καράμπελας, είναι πρόεδρος της ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ)