Τι κάνει κανείς με 33 βαθμούς Κελσίου υπό σκιάν; Πάει παραλία. Ε, αυτό έκανα κι εγώ, αλλά δεν πήγα για το πρώτο μου καλοκαιρινό μπάνιο (κι αν πήγαινα δηλαδή, πάλι δεν θα το έκανα, αλλά λέμε). Πήγα στην πλαζ του Αλίμου, στο ύψος της στάσης Καλαμάκι του τραμ, όπου έχει τοποθετηθεί ένα Sea Track και για το οποίο είχα ακούσει διάφορα. Πήγα λοιπόν ως γραμματέας της Εθνικής Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων, για αυτοψία. Παιδεύτηκα να βρω την πλαζ, έχω χρόνια να πάω στην περιοχή, μάλλον προ τραμ, οπότε ξεροψήθηκα.

Έφτασα όμως, για να βρεθώ μπροστά σε μια πολύ επιθετική και αγενή υπάλληλο μπαρ, η οποία είχε το κλειδί για τη λειτουργία του Sea Track. Με τα πολλά μου έδωσε το κλειδί, αλλά δεν απαντούσε προς τα πού πέφτει ο μηχανισμός, ενώ τελευταία στιγμή μας φώναξε ότι δεν λειτουργεί. Βρήκα τη θέση του δια της εις άτοπον απαγωγής. Απέκλεισα διαδρομές και πήρα το σωστό διάδρομο. Το διάδρομο που η εταιρεία που πουλάει τον μηχανισμό έστρωσε, πιθανώς χωρίς να πατήσει την άμμο πρώτα και χρησιμοποιώντας “παλέτες” τετράγωνα κομμάτια δηλαδή, ασύνδετα μεταξύ τους. Ηλίου φαεινότερον ότι οι “παλέτες” σε άλλα σημεία απομακρύνθηκαν και σε άλλα άλλαξαν ύψος, δημιουργώντας …”βουνά” και “χαράδρες” και “ποτάμια”.

Βρέθηκα επίσης μπροστά σε μια κατηφόρα με αρκετή κλήση, ώστε να χρειάζεται δύναμη στο φρενάρισμα για να μη σε πάρει η κατηφόρα και σπρώξιμο, για να σε πάρει η ανηφόρα. Και στο τελείωμα ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου, πάλι μη στερεωμένο πουθενά, που αφ ενός είχε απομακρυνθεί από την καρέκλα του μηχανισμού, αφ ετέρου στεκόταν στον αέρα, με κίνδυνο να παρασυρθεί το αμαξίδιο και να ανατραπεί ο χρήστης.

Συμπέρασμα, βρήκα ένα μηχανισμό μη προσβάσιμο και ίσως επικίνδυνο, ένα “παλάτι χτισμένο στην άμμο”. Σε επικοινωνία μου αμέσως μετά με την υπεύθυνη των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Αλίμου, έμαθα οτι όπως προανέφερα, το όλο σύστημα το έστησε η εταιρεία που πουλάει το Sea Track, κι όχι οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου. Απίστευτο, αλλά δεν έχω λόγω να την αμφισβητήσω, παρότι θα το ψάξω. Η άμεση αντίδραση ήταν το αίτημα της Ομοσπονδίας ή να διορθωθεί ή να ξηλωθεί. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει και δεύτερος μηχανισμός σε πλαζ του Αλίμου, που ακούω ότι έχει επίσης προβλήματα.

Να υποθέσω ότι κι αυτόν τον έστησε η εταιρεία; Να υποθέσω επίσης ότι η εταιρεία πληρώθηκε; Να υποθέσω ότι κάποιοι κάνουν πράγματα για μας χωρίς εμάς και εν τέλει πετάνε λεφτά; Το τελευταίο το υποθέτω σίγουρα. Και να προσθέσω ότι δεν υπήρχε υπάλληλος – χειριστής, με αποτέλεσμα να έχει το κλειδί κάποιος υπάλληλος του μπαρ, απρόθυμος να εξυπηρετήσει, απρόθυμος να ειδοποιήσει για τη βλάβη, απρόθυμος να βοηθήσει. Κλείνοντας να δώσω κάποιες συμβουλές στους Δημάρχους.

Αν δεν στήνετε τους μηχανισμούς απλώς για να τους στήσετε, ζητήστε και τη βοήθεια της Εθνικής Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων και μην τους στήνετε αν δεν έχετε υπαλλήλους- χειριστές για να τους λειτουργήσουν αλλά και για να προσέχουν το χώρο, ώστε να μην αλλάζουν θέση οι ομπρέλες που απευθύνονται σε κινητικά ανάπηρους, ώστε να μην αναγκάζεται ο ανάπηρος να παρακαλάει τον όποιο υπάλληλο μπαρ ή παρακείμενου καφέ για να πάρει το κλειδί, για να ξέρετε πότε λειτουργούν και πότε όχι, για να μην καταντά ο πανάκριβος μηχανισμός, βατήρας για βουτιές. “Είναι κακό να χτίζεις παλάτια στην άμμο, ο βοριάς θα τα πάρει θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια” όπως λέει και το τραγούδι.