Πώς εσίγησε ο Σώϋμπλε, όπως και όσοι φώναζαν ότι οι Έλληνες εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο 

Δημ. Καπράνος |> Όσο και αν αυτό ηχεί παράξενα για πολλούς οι οποίοι δεν έχουν άμεση σχέση με την εμπορική Ναυτιλία, οι σχέσεις των Ελλήνων εφοπλιστών με τις “αριστερές” κυβερνήσεις που πέρασαν από την χώρα, είναι -σε πολλές περιπτώσεις- καλύτερες από ό,τι εκείνες που είχε ο ελληνικός εφοπλισμός με τις αποκαλούμενες “δεξιές”.

Βεβαίως, υπάρχει η άριστη σχέση των εφοπλιστών με την πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά τότε οι συνθήκες ήταν άλλες.

Υπήρχε η ισχυρή προσωπικότητα του εθνάρχη, αλλά και η επίσης ισχυρή και πολυσχιδής προσωπικότητα του προέδρου των Εφοπλιστών Αντωνίου Χανδρή.

“Βάλτε πλάτη” είπε ο Καραμανλής και ο Χανδρής έδωσε τις κατευθύνσεις. Έτσι, το ναυτιλιακό συνάλλαγμα αυξήθηκε αυτομάτως, σε πολύ υψηλά επίπεδα και η χώρα απέκτησε ένα σημαντικό έσοδο, που τόσο είχε ανάγκη…

Να μην ξεχνάμε ότι, εκ παραδόσεως, ο ελληνικός εφοπλισμός- τα μεγάλα “τζάκια” ήταν αποχρώσεως “βενιζελικής”.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε την αμέριστη στήριξη του εφοπλισμού ο δε Γεώργιος Παπανδρέου είχε εφοπλιστή στο υπουργικό του συμβούλιο, τον Αλέξανδρο Βερνίκο.

Επί ΠΑΣΟΚ, οι σχέσεις διαταράχθηκαν στην αρχή, επί της συντόμου θητείας του Στάθη Γιώτα, αλλά ο Ανδρέας κατάλαβε γρήγορα ότι “κάτι δεν πήγαινε καλά” και τοποθέτησε στο υπουργείο ναυτιλίας τον Γ. Κατσιφάρα, ο οποίος απεκατέστησε αμέσως τα πράγματα και μάλιστα θεωρείται από τους πλέον επιτυχημένους υπουργούς!

Οι σχέσεις ήσαν σχεδόν ανύπαρκτες επί Κώστα Σημίτη, αλλά επί Κώστα Καραμανλή ελήφθησαν μέτρα υπέρ της ανταγωνιστικότητος του ελληνικού πλοίου και η πλοιοκτησία έδειξε να ικανοποιείται. Δεν είναι δε τυχαίο το ότι τότε έγινε και το “προξενιό” με την Cosco με κουμπάρο τον αείμνηστο Βασίλη Κωνσταντακόπουλο.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, εν μέσω της μεγάλης κρίσεως, πέτυχε την συμφωνία για την “εθελοντική” εισφορά του εφοπλισμού στην οικονομία, αλλά όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας επεχείρησε να την κάνει “μόνιμη και υποχρεωτική” με σχέδιο Νόμου, τα πράγματα χάλασαν επικίνδυνα.

Και φθάσαμε στην αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία όχι μόνο δημιούργησε άριστο κλίμα στις σχέσεις με την πλοιοκτησία, αλλά πριν λίγες μέρες πέτυχε την υπογραφή του περίφημου “συνυποσχετικού” με το οποίο “πλέον καθίσταται μόνιμη η καταβολή ποσού που αντιστοιχεί στο 10% των εισαγόμενων μερισμάτων των μελών της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Με βάση το ύψος των δηλωθέντων μερισμάτων των τελευταίων ετών, το ποσό που θα εισρέει στα δημόσια ταμεία θα είναι κατ’ ελάχιστο 75 εκατομμύρια ευρώ ετησίως“.

Με την εν λόγω συμφωνία και οι δυο πλευρές είναι ικανοποιημένες. Το κράτος εξασφαλίζει 75 εκ. ευρώ ετησίως από τις περίπου 700  ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακές επιχειρήσεις, οι οποίες σε ποσοστό 97% αποδέχονται την εν λόγω φορολόγηση (άρα και η εφοπλιστική πλευρά είναι ικανοποιημένη) αλλά και τελειώνει η διαμάχη με την Κομισιόν η οποία εδώ και κάποια χρόνια φώναζε ότι “Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο“.

Με το “συνυποσχετικό”, οι σχετικοί φάκελοι των μανδαρίνων της Κομισιόν μπήκαν στα συρτάρια και ο περιλάλητος Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, που φώναζε επειδή η φορολογία των Γερμανών εφοπλιστών δεν υπαγόταν στο δικό του υπουργείο και είχε μεταφερθεί (με εντολή Μέρκελ) στο υπουργείο Μεταφορών, δεν μπορεί πλέον να δυσανασχετεί…