Πρέπει να παροτρυνθούν οι νέοι για να ακολουθήσουν τα ναυτικά επαγγέλματα

Βασ. Κορκίδης* |> Η ελληνική ναυτιλία ξεκίνησε προσπάθεια ανασυγκρότησης του στόλου της και με την εγγύηση του Ελληνικού κράτους, παραχωρήθηκαν 100 πλοία τύπου “Liberty” από της Η.Π.Α., κάτι που αποτέλεσε τον βατήρα για την εκτίναξη της Ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Οι Έλληνες ναυτικοί έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην ανασυγκρότηση, στην εξέλιξη και πρωτοκαθεδρία της εμπορικής μας ναυτιλίας.

Η αυταπάρνηση, το φιλότιμο, ο αυτοσχεδιασμός και η έμφυτη ναυτοσύνη τους έπαιξαν σημαντικό ρόλο ώστε να αναδειχθούν στους καλύτερους ναυτικούς και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Ο ορισμός της ναυτοσύνης με απλά λόγια είναι η ιδιότητα ενός ναυτικού να συμπεριφέρεται σύμφωνα με ό,τι θεωρείται σωστό και ασφαλές. Ίσως ο ορισμός αυτός να είναι ελλιπής και να αδικεί τους Έλληνες ναυτικούς.

Η ναυτοσύνη, φυσικά είναι ότι θεωρείται σωστό και ασφαλές, αλλά είναι ακόμη η ικανότητα, ο τρόπος που αντιμετωπίζονται τα πράγματα στο καράβι, η σωστή συμπεριφορά και ο σεβασμός προς τους ανώτερους και παλαιότερους, οι γνώσεις του ναυτικού επαγγέλματος, η υπευθυνότητα, η αντίληψη, η βοήθεια, η προθυμία, η σωστή ναυτική τέχνη και φυσικά η γνωστή παντού “ελληνική πατέντα”. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψουμε τη ναυτοσύνη των Ελλήνων ναυτικών με λόγια.

Ο Έλληνας αξιωματικός, εφόσον έχει την δυνατότητα, θα κοιτάξει να βοηθήσει τον συνάδελφο του ο οποίος βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Άλλωστε δεν μπορούν όλα τα συμβάντα στη ναυσιπλοΐα να γραφτούν στα βιβλία. Οι Έλληνες ναυτικοί έμαθαν τη ναυτική τέχνη σε πολλούς λαούς, όπως τους Αιγύπτιους, Σύριους, Φιλιππινέζους και αυτό είναι τιμή για τον Έλληνα ναυτικό.

Το κακό είναι ότι πλέον οι νέοι Έλληνες έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για το επάγγελμα του ναυτικού και παραχωρούν μία ξεχωριστή δουλειά σε ανθρώπους που ακόμα μαθαίνουν και σε καμία περίπτωση δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο των Ελλήνων. Είναι κοινό μυστικό ότι, παρόλο που οι ναυτικοί μας είναι πλέον μειοψηφία στα καράβια, ‘’καθαρίζουν’’ σε δύσκολες καταστάσεις εν πλω. Είναι υποχρέωση όλων των παλαιότερων ναυτικών να διδάξουν τη ναυτική τέχνη και τη ναυτοσύνη στους νέους, αλλά κυρίως να μην αφήσουν τα ελληνικά βαπόρια στη μοίρα τους και μην επιτρέψουν οι ξένοι να αντικαταστήσουν τους Έλληνες.

Τα νέα παιδιά πρέπει να ψαχτούνε μόνοι τους, να διαβάσουν, να ασχοληθούνε και πάνω από όλα να αποκτήσουν τη σωστή νοοτροπία, κάτι που θα τους οδηγήσει στο να γίνουν σύγχρονοι ναυτικοί με ναυτοσύνη, επιστήμη και μάλιστα με υψηλές αμοιβές.

Ας επικοινωνήσουμε τη προσπάθεια της ΕΕΕ, του ΝΕΕ και του Ευγενίδειου Ιδρύματος να αποτρέψουν την “εξαφάνιση” του Έλληνα ναυτικού, συντηρώντας Ναυτικές Σχολές, Λύκεια και Ακαδημίες. Ας ακούσουμε τον καπετάν Παναγιώτη Τσάκο που το έχει ήδη πράξει και πολύ σοφά κρούει των κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας: «Πολύ φοβάμαι ότι τα χρόνια που περνάνε θα περισσέψουν ελάχιστοι μόνο Έλληνες ναυτικοί και αυτοί για τις ανάγκες της ακτοπλοΐας. Όταν εγώ πήγα στη θάλασσα, τη δεκαετία του ΄50 είχαμε λιγότερα από 1.000 πλοία και 140.000 Έλληνες ναυτικούς. Σήμερα με 4.500 πλοία έχουμε λιγότερους από 15.000 και οι μισοί είναι στην ακτοπλοΐα. 1.000 Έλληνες ναυτικοί παίρνουν σύνταξη κάθε χρόνο, ενώ 1.200 δόκιμοι μπαίνουν στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού, αποφοιτούν οι μισοί και από τους μισούς τα 2/3 σταδιοδρομούν. Αναλογιστείτε τις ευθύνες μας και καταμετρήστε να δείτε πόσα λίγα είναι αυτά που κάνουμε όλοι μας για την κληρονομιά και το μεγαλείο που λέγεται η ναυτιλία των Ελλήνων με μία ιστορία 10.000 ετών. Να σκεφτούμε όλοι ότι θα πρέπει στα σοβαρά να ασχοληθούμε και να πάψουμε να πιστεύουμε την ουτοπία, εμείς οι καραβοκύρηδες, ότι έχουμε βρει την απάντηση με τα ξένα πληρώματα. Αν θέλουμε πραγματικά να μεταλαμπαδεύσουμε το DNA του ναυτικού στις επόμενες γενιές και να μείνουμε στη πρώτη θέση παγκοσμίως, πρέπει να στραφούμε στη νεολαία μας».

Θα ήθελα να προσθέσω την αναγκαιότητα δημιουργίας σχολών Αλιείας στην Ελλάδα. Η «Εναλεία Σχολή» που κάποιοι νέοι νησιώτες ξεκίνησαν να ζητούν ώστε να μπορούν να σπουδάσουν την αλιεία πρέπει να είναι προτεραιότητα και μάλιστα η διδακτέα ύλη μπορεί να βασίζεται στα επιτυχημένα πρότυπα των Σκανδιναβικών Χωρών της ΕΕ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του εκτελεστικού της οργάνου, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει θέσει τη θαλάσσια οικονομία ως μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη στήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης του θαλάσσιου και ναυτιλιακού τομέα. Η στρατηγική αυτή αναγνωρίζει ότι, οι θάλασσες και οι ωκεανοί είναι μοχλοί της ευρωπαϊκής οικονομίας, με μεγάλο δυναμικό για καινοτομία και ανάπτυξη. Αποτελεί τη συμβολή της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Μπράβο στον Γιώργο Ξηραδάκη για την πρωτοβουλία!

(*) Ο κ. Βασίλης Κορκίδης είναι πρόεδρος του ΕΒΕΠ