Χρειάζεται επίπονη εκπαίδευση και ταλέντο ηθοποιού για να ανταποκρίνεται ο γιατρός στον άνθρωπο που έχει προστρέξει σ’ αυτόν

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Είπα αυτό… Να παίρνεις στο χέρι, νεαρέ γιατρέ, τα πορίσματα βιοψίας και αξονικής και να μιλάς το μουγκρητό της τίγρης με κελάηδισμα καρδερίνας – είναι μια εκδοχή ογκολογίας!

«Αφηγήθηκα βάσανα / σαν κήπους ν’ αφηγήθηκα».

Συνεχίζω πλατιάζοντας…

Δεν υπάρχει τοπίο θανάτου χωρίς τα σπέρματα της ζωής που θα τον υπερβούν -κοίτα το δάσος μετά την πυρκαϊά, την πόλη μετά τον σεισμό, κοίτα τη Χιροσίμα μετά το τερατώδες Little Boy.

Ακόμα…

Κάθε νόσος, από το κοινό κρυολόγημα έως την πιο θανατηφόρα είναι μια αναμέτρηση της ζωής με το εξ ορισμού ανταγωνιστικό περιβάλλον -αναμέτρηση και εξάσκηση.

Κάθε νόσος ενσωματώνει εξ αρχής τα ίχνη της πορείας της προς την επικράτηση ή την ήττα από τον ξενιστή της -ο καρκίνος είναι ίσως το ιδανικό μοντέλο τέτοιας νόσου.

Μπορείς να αναγνωρίσεις αυτά τα ίχνη σε κομβικές αναπαραστάσεις της -από τη βιοψία μέχρι τις πιο εξελιγμένες απεικονιστικές εξετάσεις.

Ακόμα -για τον γιατρό…

Χρειάζεται επίπονη και διαρκής εκπαίδευση για να μπορεί ο γιατρός να διακρίνει αυτά τα ίχνη και ταλέντο ηθοποιού για να τα διερμηνεύει στον εναγώνιο άνθρωπο που έχει προστρέξει σ’ αυτόν.

Την πρώτη, ακόμα κι αν δεν του παρασχέθηκε επαρκώς, οφείλει να την επιδιώκει δια βίου· το δεύτερο, αν δεν το «έχει», πρέπει να φροντίζει να το αναπληρώσει καλλιεργώντας την αγάπη -επειδή αυτή έχει δύναμη μεγαλύτερη από κάθε ταλέντο.

Τέλος -για τον νεαρό γιατρό…

Σε κάθε περίπτωση χρέος σου, νεαρέ, είναι να αγωνίζεσαι, ας μην είσαι πάντα νικητής. Ανταμοιβή σου η ευδαιμονία του αγωνίζεσθαι -όπως το αυθάδικο αγριολούλουδο που σηκώνει το μπόι του στον ήλιο…

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”