Η κυβέρνηση, η δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση, πολλοί δημόσιοι φορείς χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα ανενδοίαστα

Γιώργος Δουατζής |> «Κουράστηκα με τις υποσχέσεις που ευτέλισαν τη ζωή μου – με την ισόβια κρίση και τη γενική αλαλία – με τους καταστροφείς και συνάμα αυτόκλητους σωτήρες – με τη σύληση γλώσσας, αξιών ζωής κι αισθητικής»*

Βασικό συστατικό της εθνικής ταυτότητας μίας χώρας αποτελεί αδιαμφισβήτητα η γλώσσα της. Δικαίως αρκετοί ποιητές και συγγραφείς ταυτίζουν τη γλώσσα με την έννοια της πατρίδας. Όταν μάλιστα η γλώσσα αυτή είναι η ελληνική, η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, η οποία γιορτάστηκε προσφάτως, αποκτά μία πολυδιάστατη σημασία, αφού σε ολόκληρο τον κόσμο είναι αποδεκτό ότι η δική μας γλώσσα αποτελεί έναν από τους βασικούς κορμούς του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όμως, διαπιστώνεται καθημερινά ότι η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, η δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση, ο Δήμος της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων της χώρας και πολλοί δημόσιοι φορείς χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα ανενδοίαστα.

Food pass, Fuel pass, Market pass, Omonoia Christmas Market, Athens Christmmas Market, Santa Run Piraeus, Santa Run Chania, είναι λίγες από τις λέξεις που μπαίνουν στην καθημερινότητά μας από εκείνους που οφείλουν να προστατέψουν τη γλώσσα των προγόνων μας.

Τα αγγλικά έχουν καθιερωθεί ως πρώτη γλώσσα σε πλήθος τίτλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, εκπομπών, τίτλων περιοδικών και εφημερίδων, ακόμα και σε Ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες, που θεωρούν ότι διακονούν την Ελληνική Ποίηση και λογοτεχνία. Και το τραγελαφικό; Όλοι αυτοί απευθύνονται αποκλειστικά σε ελληνικό κοινό και όχι σε ξένους. Η παράνοια στο μεγαλείο της. Ας μην αναφερθώ στις σκουπιδοεκπομπές των λεγόμενων και πρωινάδικων όπου τα αγγλικά δίνουν και παίρνουν από τους κενούς λόγου και νοήματος υπηρέτες τους.

Στον χορό του βάναυσου βιασμού της γλώσσας μας, έχουν περισπούδαστα μπει και οι κάθε λογής διαφημιστές που προβάλλουν διαφημίσεις νομίζοντας ότι ζούμε σε αγγλόφωνη χώρα, απευθυνόμενοι σε Έλληνες καταναλωτές. Ύψιστη η παράνοια…

Όσο για τις ξενόγλωσσες επιγραφές καταστημάτων, τα περισσότερα των οποίων απευθύνονται μόνον σε Έλληνες, τι να πει κανείς; Ο νόμος που επιβάλλει τα ελληνικά στις επιγραφές καταστημάτων ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Αλλά, πώς να εφαρμοστεί ο νόμος από εκείνους που ταγμένοι να τους εφαρμόζουν παρανομούν υπονομεύοντας το πολυτιμότερο αγαθό ενός λαού, την ίδια του τη γλώσσα; Εδώ ταιριάζει απολύτως ότι «ο λύκος φυλάει τα πρόβατα».

Δεν απαιτείται πολλή σκέψη για να κατανοήσει κάποιος ότι οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της γλώσσας. Όσο φτωχαίνουν οι λέξεις τόσο φτωχαίνουν τα νοήματα, τόσο φτωχαίνει ο νους του ανθρώπου. Και δυστυχώς, όσοι παρακολουθούν τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές εκπομπές και ιστοσελίδες του διαδικτύου, θα διαπιστώσουν πόσο φτωχαίνει η τόσο πλούσια γλώσσα μας, πόσο φτωχαίνει ο νους μας…

Η κακοποίηση της γλώσσας μας είναι εμφανέστατη και στους διαλόγους, ιδιαίτερα των νέων, που θεωρούν φυσική την εισβολή των αγγλικών στην καθομιλουμένη, είτε για να αποκτήσουν τάχα μια δική τους ιδιόλεκτο, είτε για να επιδείξουν την γνώση ξένων γλωσσών.

Περιττό να αναφερθώ στη βαθύτερη σημασία της γλώσσας για την επιβίωση του πολιτισμού, της εθνικής συνείδησης, της εν τω βάθει επικοινωνίας των ανθρώπων. Έχουν γραφτεί πάμπολλα για το θέμα. Το κουδούνι του κινδύνου έχει χτυπήσει από καιρό, αλλά σε ώτα μη ακουόντων. Ολόκληρη κυβέρνηση κωφεύει. Αλλά και όσοι προΐστανται των κατεξοχήν αρμόδιων υπουργείων Πολιτισμού και Παιδείας;

Ευλόγως αναρωτιέται κάποιος, ποιος κάνει περισσότερο κακό στη χώρα; Ο φυσικός βιαστής παιδιών-γυναικών που «κοσμεί» τα δελτία ειδήσεων ή οι πάμπολλοι βιαστές της γλώσσας μας; Κι αυτούς ποιος θα τους δικάσει;

(*) Γιώργος Δουατζής: ‘’Το κόκκινο κασκόλ’’, εκδόσεις ‘’Μανδραγόρας’’