Ο Κρίτων Αρσένης καταγγέλλει ότι έφυγε από κορωνοϊό ενώ το διαψεύδει ο αδελφός της
|> Έφυγε από τη ζωή η δημοσιογράφος Χαρά Τζαναβάρα, που επί σειρά ετών κάλυπτε το ρεπορτάζ των υπουργείων Ενέργειας, Χωροταξίας, Περιβάλλοντος και Συγκοινωνιών και υπήρξε κύριο στέλεχος της “Εφημερίδας των Συντακτών”.
Δυστυχώς η αιτία του θανάτου της αξιόλογης συναδέλφου, έχει δημιουργήσει ερωτηματικά, καθώς ο μεν ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης, καταγγέλλει ότι η Χαρά Τζαβάρα υπήρξε θύμα του κορωνοϊού, ενώ ο αδελφός της Κώστας Τζαναβάρας με γραπτή δήλωσή του διαψεύδει τα περί κορωνοϊού…
Συγκεκριμένα στην καταγγελία που έκανε στο facebook ο Κρίτων Αρσένης, αναφέρει:
“Αποκρύπτουν θανάτους από Κορωνοϊό; Η απώλεια της δημοσιογράφου Χαράς Τζαναβάρα κρύβει μια τρομακτική ιστορία. Της είχαν δώσει οδηγία να μην πάει σε νοσοκομείο, λόγω προβλήματος στην καρδιά της. Της πήγαιναν συγγενείς φαγητό με προφυλάξεις. Συνέχιζε να μην επανέρχεται, οι γιατροί του ταμείου της έλεγαν όλα καλά, να παρακολουθεί τον πυρετό. Ζήτησε να πάει κάποιος γιατρός να την δει στο σπίτι, αφού δεν της επέτρεπαν να πάει στο νοσοκομείο. Της είπαν δεν χρειάζεται. Πήρε τους γιατρούς ΣΟΣ, που έρχονται σπίτι, της είπαν χρειάζονται άδεια από τον ΕΟΔΥ. Πήρε τον ΕΟΔΥ για να δώσει άδεια στους γιατρούς ΣΟΣ, της είπαν θα το εξετάσουν. Τους ξαναπήρε την επόμενη μέρα, το εξετάζουν ακόμη μάλλον. Επίσης ο ΕΟΔΥ δεν επιτρέπει καν να γίνει νεκροψία σε ύποπτα κρούσματα κορωνοϊού. Τελικά η Χαρά θεωρείται θύμα του Κορωνοϊού; Όχι βέβαια, αφού κανονικά δεν δέχονται καν να κάνουν νεκροψίες. Ζητούσε να της κάνουν τεστ και δεν της έκαναν. Άτομο υψηλού κινδύνου παίρνει οδηγία να μείνει σπίτι, να μην πάει στο δημόσιο νοσοκομείο, να μην της δοθεί η άδεια να την δει ιδιώτης γιατρός, χωρίς να της δίνεται καν η δυνατότητα για ένα τεστ, και εν τέλει χωρίς καν νεκροψία“.
Όμως ο αδελφός της αξέχαστης Χαράς, Κώστας Τζαναβάρας, κάνει εντελώς διαφορετική κατάθεση για τον θάνατο της συναδέλφου. Γράφει:
“Κι όμως, η Χαρά το κατάφερε. Κατάφερε να φύγει από τον πιο λερωμένο τόπο κάτασπρη. Με το κεφάλι ψηλά. Να μην έχει κανείς το παραμικρό να της προσάψει.
Εκτός από εκείνο το κεφάλι μας το δυσκολογύριστο -όχι αγύριστο.
Δεν της το χάρισε ούτε το όμορφο αποχαιρετιστήριο της Εφ.Συν.
Έπαθε μία απλή φαρυγγίτιδα, πριν από κάπου 25 ημέρες. Είχε επιπλοκή στη δεύτερη αντιβίωση, όταν εμφανίσθηκε πρήξιμο στο μάτι. Είχε εδώ και σχεδόν 28 χρόνια μεταλλική βαλβίδα στην καρδιά της. Μπορεί να είναι και ρεκόρ.
Δεν με άκουσε να κάνει εισαγωγή σε νοσοκομείο. Ανησυχούσα που έβγαζε προβλήματα. Αλλά είχε μάλλον δίκιο λέγοντας για την τρέχουσα κατάσταση και τους κινδύνους. Ήταν σε επικοινωνία με γιατρούς.
Την Παρασκευή, είχε ελαφρύ πυρετό. Πήρε ντεπόν και της έπεσε αμέσως. Αλλά εμφανώς είχε καταβληθεί. Πονούσε το κορμί της. Αλλά αισιοδοξούσε.
Δεν θα εκπλαγώ να την βγάλουν με κορωνοϊό. Τα παιδιά μου, που ήρθαν χθες βράδυ στο χωριό να μου το πουν, μου είπαν ότι όχι μόνο την πήραν για νεκροψία, αλλά τους ζήτησαν και πήραν τα κλειδιά του σπιτιού της.
Ήδη, κάποιοι εκμεταλλεύονται την εκρεμμότητα, σπέρνοντας ασύστολα τα αθώα ερωτήματά τους. Σπέρνουν φόβο ότι πέθανε από κορωνοϊό, και δήθεν το κρύβουν.
Από πλευράς μου, είμαι για μία ακόμη φορά απέναντι σε απίστευτη σύμπτωση. Χθες μόλις, υπέγραφα το διαδικτυακό άρθρο «Τα καλά του κορωνοϊού», μιλώντας για «τσεκουριά» με θετικά αποτελέσματα.
Δεν μπορούσα να φαντασθώ τι τσεκουριά θα με έβρισκε, και μάλιστα για δεύτερη φορά. Και πάνω που η 94χρονη μάνα μας έχει ξεχάσει την πρώτη απώλεια του ’82, έχω να βρω λόγια να της εξηγήσω.
Ευχαριστώ από καρδιάς για τη συμπαράσταση, αλλά ζητώ και κατανόηση. Και εύχομαι ολόψυχα στην Εφ. Συν. να βρει κουράγιο να προσπαθήσει να την αναπληρώσει“.
Επί της καταγγελίας, για τον θάνατο της Χαράς Τζαναβάρα, οι συνάδελφοι της “Εφημερίδας των Συντακτών”, ανακοίνωσαν:
“Για εμάς όλους στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η απώλεια της Χαράς Τζαναβάρα είναι μεγάλο πλήγμα, που οι λέξεις δεν φτάνουν να περιγράψουν. Η Χαρά για όλους εμάς ήταν είναι και θα είναι οικογένεια. Και για το λόγο αυτό οι βιαστικές αναρτήσεις και τα βιαστικά συμπεράσματα πριν ακόμα η «Εφ.Συν.» και κυρίως η στενή οικογένεια της Χαράς μάθει την αιτία θανάτου της αγαπημένης τους, στερούνται λογικής.
Δυστυχώς όσο επίπονο είναι για εμάς να καλούμαστε να γράψουμε αυτό το κείμενο τη δεδομένη στιγμή της μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης και του πένθους, δεν παύει να είναι απολύτως αναγκαίο. Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι οι λόγοι για τους οποίους έφυγε η Χαρά αναζητούνται με τον πλέον επίσημο τρόπο από την «Εφ.Συν.» και την οικογένεια της, θα προσδιοριστούν και θα γίνουν γνωστοί. Τέλος προφανώς και αναμένεται η ήδη προσδιορισμένη διαδικασία της νεκροψίας-νεκροτομής από τη στιγμή που ο νόμος ορίζει ότι επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου.
Η «Εφ.Συν.» στέκεται δίπλα στην οικογένεια της Χαράς και μαζί τους θα κάνουμε ότι χρειαστεί για να τιμήσουμε τη μνήμη της όπως της αξίζει. Ζητάμε από όλους να σεβαστούν μια γυναίκα που έδωσε τον εαυτό της στην δημοσιογραφία, μια γυναίκα ξεχωριστή που όλοι αγαπήσαμε“.
Εν τω μεταξύ, προηγουμένως από το συντακτικό δυναμικό της “Εφημερίδας των Συντακτών”, είχε δημοσιοποιηθεί ο χαιρετισμός τους στην Χαρά Τζαναβάρα, όπως:
«Μια αληθινή επαγγελματίας δημοσιογράφος ακούραστη και συνεπής στις αρχές της με ότι έχει απομείνει πλέον σαν περιεχόμενο αυτής της λέξης. Αυτή ήταν η ξεχωριστή συνάδελφος και συνεταιρίστρια Χαρά Τζαναβάρα. Πώς να μιλήσεις και πώς να γράψεις για τον άνθρωπο που είχες, που είχαμε απέναντι μας όλες τις ώρες, όλες τις μέρες από εκείνη την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε η «Εφ.Συν».
Μαζί μας στην Ελευθεροτυπία μαζί μας και τώρα. Ήταν από τους πρώτους εμψυχωτές, από τα πρώτα στελέχη της «Εφημερίδας των Συντακτών» και ήταν εκείνη που κατάφερε να μετατρέψει και με την ιδιότητα της, ως απόφοιτος του ΕΜΠ, ένα μικρό σχετικά χώρο σε μια λειτουργική εφημερίδα των 140 ανθρώπων. Μελέτησε, σχεδίασε και συμμετείχε η ίδια ακόμα και στις επισκευές, στη διαρρύθμιση, στην οικονομική επίπλωση, σε όλα. Με απίστευτο ζήλο και με τη βοήθεια των αγαπημένων της ανιψιών που φοιτούσαν τότε στο ΕΜΠ κυριολεκτικά τα έδωσε όλα.
Η Χαρά Τζαναβάρα με τα ρεπορτάζ της στα υπουργεία ενέργειας, χωροταξίας, περιβάλλοντος, συγκοινωνιών και όπως κατά καιρούς ονομάστηκαν όλα αυτά τα υπουργεία δεν άφηνε τίποτα να πέσει χάμω. Με ένα γραπτό -κατά κανόνα- ήπιο αναδείκνυε τα δύσκολα θέματα τις υπερβάσεις τις παρανομίες τα σκάνδαλα αλλά και τα καλά, τα θετικά, τα ουσιώδη.
Η Χαρά ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος όμως όπως όλοι μας είχε κι εκείνη τα «κουμπιά» της. Ήταν όμως παράλληλα και ένας σταθερός άνθρωπος που από τα νεανικά της φοιτητικά χρόνια στη χούντα και στη μεταπολίτευση επέλεξε την αριστερά παραμένοντας εκεί σταθερά και αταλάντευτα μέχρι σήμερα που δεν είναι πια μαζί μας.
Σε ένα τόσο βαρύ αποχαιρετισμό είναι δύσκολο να περιλάβει κανείς τις λεπτομέρειες μιας ολόκληρης ζωής ενός ανθρώπου που χάθηκε τόσο ξαφνικά και τόσο πρόωρα. Ακόμα δεν ξέρουμε, ακόμα είναι στα αυτιά μας τα τελευταία τηλεφωνήματα μαζί της από την ημέρα που αρρώστησε. Ακόμα δεν ξέρουμε ποιο πρόβλημα υγείας ήταν εκείνο που καθόρισε το τέλος. Ακόμα δεν μπορουμε να πιστέψουμε ότι αποκλεισμένοι όλοι στα σπίτια μας πρέπει να κλάψουμε μόνος του ο καθένας μία συνάδελφο τόσο πολύτιμη και τόσο σύμφυτη με την «Εφ. Συν.». Απόδειξη τα χιλιάδες φύλλα που πάντα και κάθε ημέρα είχαν μέσα το δικό της, τα δικά της κείμενα και ρεπορτάζ. Πολλές φορές δύο και τρία μαζεμένα και πολλές φορές κύρια θέματα και πρωτοσέλιδα.
Ήταν χαρούμενη λίγο πριν αρρωστήσει γυρίζοντας από ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες. Είχε πάει εκεί σαν εκπρόσωπος της εφημερίδας σε μια εκδήλωση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σχετική με τις παρεμβάσεις τις κυβέρνησης στην ανεξαρτησία της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Πριν φύγει έλεγε πόσο πολύ έχει κουραστεί από όλα όσα συμβαίνουν και πόσο χρειαζόταν λιγάκι να ξεφύγει.
Λίγο πριν αρρωστήσει έγραφε για το Ελληνικό και τις δήθεν μπουλντόζες, για τα δεκαόροφα που χτίζονται γύρω από την Ακρόπολη, για τη σκανδαλώδη νέα ρύθμιση στα αυθαίρετα που παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγματος, για τις συγκοινωνίες και την τραγική κατάσταση των εργαζόμενων, για τα σκόπιμα ψέμματα γύρω από τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ, για τα υπέροχα παλιά κτίρια της Αθήνας, για όλα εκείνα τα πολλά που είχε πάρει στους ώμους της βγάζοντας πάντα την εφημερίδα ασπροπρόσωπη στη σωστή και στην έγκυρη ενημέρωση.
Η Χαρά αγαπούσε το διάλογο, της άρεσε να την ρωτούν για εκείνα που ήξερε καλά, της άρεσε να μιλάει για τα θέματά της που τα αντιμετώπιζε σαν κομμάτι του εαυτού της. Ερχόταν νωρίς στην εφημερίδα όταν δεν είχε κάποια συνέντευξη τύπου ή ενημέρωση. Της άρεσε που το μεσημέρι είχε ησυχία και μπορούσε να δουλεύει απερίσπαστη. Θύμωνε όπως όλοι μας, είχε παράπονα, είχε συχνά αντιρρήσεις αλλά όλα αυτά έμπαιναν πάντα στην άκρη όταν ξεκινούσε να γράφει και να παραδίδει νωρίτερα από όλους τα ρεπορτάζ της. Την ΕφΣυν την υπερασπιζόταν, την εμπλούτιζε, την φρόντιζε, την αγαπούσε.
Κι είναι από σήμερα άδεια η θέση της η γεμάτη χαρτιά μέχρι πάνω μια και προτιμούσε πάντα το χαρτί και το διάβασμα μέσα από αυτό. Κι είμαστε από σήμερα άδειοι κι εμείς σαν άδεια τσουβάλια κλαίγοντας για έναν ακόμα συνάδελφο που δεν προλάβαμε να αποχαιρετήσουμε που ίσως δεν προλάβαμε να του δείξουμε με κάθε τρόπο πόσο πολύτιμος ήταν».
Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση