Ο γαλλικός φιλελληνισμός τον 19^ο αιώνα και ο ρόλος της Γαλλίας κατά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας – Οι ελληνογαλλικές σχέσεις στην ΕΕ 

|> Με την ευκαιρία του εορτασμού των διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση, πραγματοποιήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων συνέδριο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας, με την Ομάδα Φιλίας Γαλλίας-Ελλάδας της Γαλλικής Γερουσίας.

Κύρια θέματα του Συνεδρίου, το οποίο διεξήχθη μέσω τηλεδιάσκεψης, ήταν ο φιλελληνισμός στη Γαλλία τον 19^ο αιώνα και ο ρόλος της Γαλλίας κατά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, καθώς επίσης και οι ελληνογαλλικές σχέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981.

Κατά την εναρκτήρια ομιλία του ο πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας, Χριστόδουλος Στεφανάδης, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις σχέσεις Ελλάδας και Γαλλίας, αναφέρθηκε στην επίδραση της Ελληνικής Αρχαιότητας στο Διαφωτισμό, στη γαλλική συμβολή στην Ελληνική Επανάσταση, αλλά και στην υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα για την επάνοδο στη Δημοκρατία το 1974, τονίζοντας ότι «διαχρονικά, η Γαλλία επιδεικνύει θετική στάση σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική εξωτερική πολιτική, αποτελώντας έναν εκ των σημαντικότερων συμμάχων και εταίρων της χώρας μας στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα σε κρίσιμες καταστάσεις, με βασική και κύρια την τουρκική παραβατικότητα».

Το λόγο πήρε, αμέσως μετά, ο πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Γαλλίας-Ελλάδας της Γαλλικής Γερουσίας, Didier Marie, ο οποίος αφού πρώτα υπενθύμισε ότι «εδώ και δύο αιώνες οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν παραμείνει στενές», ανέφερε ότι η Ελλάδα αποτελεί λίκνο του δυτικού πολιτισμού και ρίζα των τεχνών και των γραμμάτων, σημειώνοντας ότι  «οι Έλληνες είναι αδελφός λαός που μαζί διεκδικήσαμε την ελευθερία».

Στη συνέχεια, ο διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών – Τμήμα Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, δρ Γεώργιος Τόλιας, αναφέρθηκε στην έννοια και την ιστορική διάσταση του Φιλελληνισμού και πώς αυτή αναπτύχθηκε στην Ευρώπη και τη Γαλλία συμβάλλοντας και διαμορφώνοντας την Επανάσταση του 1821. Ο κ. Τόλιας εξήγησε ότι ο Φιλελληνισμός αποτέλεσε «ένα συλλογικό κίνημα αλληλεγγύης», χαρακτηρίζοντάς τον ως μια υπόθεση «αίματος, του αίματος που έχυσαν μερικοί χιλιάδες αγωνιστές που ήρθαν να αγωνιστούν στο ελληνικό έδαφος».

Στο Φιλελληνισμό αναφέρθηκε και η λέκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού-I Panthéon-Sorbonne,  Anne Couderc, αναλύοντας εκτενώς τη στάση και τις διαθέσεις τόσο της γαλλικής κοινωνίας όσο και της γαλλικής κυβέρνησης εκείνη την ιστορική περίοδο.

Ο έφορος της συλλογής έργων Τέχνης της Βουλής δρ Θοδωρής Κουτσογιάννης επικεντρώθηκε στη γαλλική φιλελληνική Τέχνη, η οποία, όπως είπε, «κατοχύρωσε την εικόνα της επαναστατημένης Ελλάδας ευρύτερα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό».

Κατά τη δεύτερη ενότητα του συνεδρίου με θέμα τις σχέσεις των δύο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981, το λόγο πήρε η βουλευτής Επικρατείας, αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ και  μέλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία εξήγησε ότι «οι σχέσεις Ελλάδας και Γαλλίας έχουν αναμφισβήτητο κεντρικό άξονα την ευρωπαϊκή ενοποίηση», σημειώνοντας ότι «η εξέλιξη των γεγονότων καταδεικνύει ότι ο πυρήνας των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών παραμένει ισχυρότερος έναντι οποιασδήποτε άλλης σχέσης σφυρηλατήσαμε με μεγάλες χώρες».

Από τη μεριά του ο πρόεδρος του δ.σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και καθηγητής στη Σχολή Διεθνών Υποθέσεων στο Παρίσι, Sciences Po, Λουκάς Τσούκαλης, τόνισε ότι έχουμε πολλά κοινά με τη Γαλλία «και αυτό είναι κάτι που έχει αποδειχθεί επανειλημμένα στην πορεία», σημειώνοντας ότι εμείς «δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο της σε κρίσιμες φάσεις της ευρωπαϊκής πορείας της δικής μας χώρας».

Στην αξία και τη διαχρονικότητα της ελληνογαλλικής συνεργασίας σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, αναφέρθηκαν, επίσης, η πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία, Αγλαΐα Μπαλτά, και ο πρώην πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Jean-Loup Kuhn-Delforge.