Κηδεύτηκε χθες…

Η σημερινή απεργία στα ΜΜΕ, έχει σημαδευτεί από την απώλεια του αγωνιστή δημοσιογράφου Κώστα Νίτσου, που χθες σύσσωμος ο κόσμος της του είπε το ύστατο χαίρε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και πρόεδρος του «Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941-44» έφυγε μεν σε ηλικία 95 ετών, αλλά μέχρι την τελευταία του ανάσα δεν έπαυσε να αγωνίζεται για τα δίκαια της δημοσιογραφίας και των συναδέλφων του.

Στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, για το άγγελμα του, αναφέρεται:
Ο Κώστας Νίτσος, υπόδειγμα αγωνιστή δημοσιογράφου, ριζοσπάστη και προοδευτικού διανοούμενου, δίδαξε και άσκησε δημοσιογραφία υψηλού φρονήματος για περισσότερο από μισό αιώνα. Θεωρούσε ότι ο καλός δημοσιογράφος πρέπει να έχει ήθος, απεριόριστη μόρφωση και το φρόνημα της αποστολής. Αρετές τις οποίες διέθετε ο ίδιος σε υπερθετικό βαθμό και για το λόγο αυτό αποτέλεσε πρότυπο της έντιμης αγωνιστικής δημοσιογραφίας.

Γεννήθηκε το 1920 στην Άρτα και σπούδασε Νομικά. Ήδη το 1940 εργαζόταν στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Η εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα το 1941 τον βρήκε να εργάζεται στην εφημερίδα «Εμπρός» και αμέσως ανέλαβε αντιστασιακή δράση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: «Μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα και την επόμενη μέρα έγινα αντάρτης πόλεων».

Μετά το τέλος του πολέμου εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες των Αθηνών, ενώ στην εφημερίδα «Τα Νέα» για πολλά χρόνια διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής της και συνέδεσε το όνομά του με την «χρυσή εποχή» της ιστορικής εφημερίδας. Υπό τη διεύθυνση του Κώστα Νίτσου, η εφημερίδα ανανεώθηκε και δόθηκε έμφαση στις πολιτιστικές σελίδες και το θέατρο, ενώ η κυκλοφορία της απογειώθηκε.

Στα χρόνια της χούντας και της λογοκρισίας ο Νίτσος, θαρραλέος και άφοβος, αλλά και γλαφυρά αθυρόστομος, δεν δίσταζε να καυτηριάζει τους συνταγματάρχες και τους λογοκριτές.

Στα «Νέα» παρέμεινε ως το 1975. Στη συνέχεια, διετέλεσε, για δύο χρόνια περίπου, διευθυντής στην κυριακάτικη και την πρωινή «Ελευθεροτυπία».

Παράλληλα (1961-1981) ο Κώστας Νίτσος δημιούργησε «Το Θέατρο», ένα από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά σ’ όλο τον κόσμο, αφιερωμένο στο θέατρο, με έξοχη ύλη και άποψη για τα θεατρικά δρώμενα, το οποίο έγραψε τη δική του ιστορία. Αποτέλεσε μία προσωπική υπόθεση για τον εμπνευσμένο εκδότη του, η οποία στηρίχτηκε στους σπουδαιότερους την εποχή εκείνη της δημοσιογραφίας και της διανόησης, δίνοντας ταυτόχρονα βήμα σε νέους ανθρώπους, «γραφιάδες» και θεωρητικούς. Τα κείμενα του περιοδικού στην ουσία αποτελούσαν βιβλία μίας πανεπιστημιακής σχολής Θεάτρου, που τότε ακόμη δεν είχε ιδρυθεί. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1961 εκδόθηκε το πρώτο τεύχος του και μέχρι τον Δεκέμβρη του 1966 είχαν εκδοθεί άλλα τριάντα τεύχη. Το 31ο το πρόλαβε η απριλιανή δικτατορία, η οποία το απαγόρευσε και πολτοποίησε τα εναπομείναντα αντίτυπα του 30ου τεύχους, που είχε αφιέρωμα στον Λόρκα. Το περιοδικό επανακυκλοφόρησε το 1973 και συνέχισε την κυκλοφορία του μέχρι το 1981. Είναι η χρονιά που ο Κώστας Νίτσος ανέλαβε Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.

Εποχή άφησαν, επίσης, η στήλη του θεατρικής κριτικής με τίτλο «Αστερίσκοι», ένα μέρος των οποίων εξέδωσε σε δύο Τόμους.

Όμως, ο Κώστας Νίτσος συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του και με την ιστορική εφημερίδα των απεργών συντακτών «Αδέσμευτη Γνώμη», που εκδόθηκε το Μάιο του 1975. Τον Απρίλιο του 1975 η ΕΣΗΕΑ ξεκίνησε απεργία διαρκείας για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας των δημοσιογράφων, θέτοντας ταυτόχρονα θέματα ηθικής και δεοντολογίας, με σκοπό την ουσιαστική στήριξη της δημοσιογραφίας. Οι απεργοί δημοσιογράφοι κάλεσαν τότε τον Κώστα Νίτσο να αναλάβει τη διεύθυνση της «Αδέσμευτης Γνώμης». Κυκλοφόρησε σε χιλιάδες αντίτυπα το ένα και μοναδικό φύλλο της, στις 13 Μαΐου, το οποίο εξαντλήθηκε από το διψασμένο για ενημέρωση αναγνωστικό κοινό και είχε ως αποτέλεσμα να καμφθεί το εκδοτικό κατεστημένο και να γίνουν δεκτά τα αιτήματα των απεργών δημοσιογράφων.

Ο ίδιος θεωρούσε πάντοτε την ανάθεση από το σώμα των δημοσιογράφων σε αυτόν της διεύθυνσης της «Αδέσμευτης Γνώμης» ως την μεγαλύτερη τιμή στη μακρόχρονη σταδιοδρομία του.

Ο Κώστας Νίτσος είχε δημοσιεύσει πληθώρα μελετών και άρθρων για κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως για πολιτιστικά θέματα. Είχε εκδώσει με δικό του σχολιασμό τα «Θεατρικά Άπαντα» του Γιάννη Ρίτσου.

Η ΕΣΗΕΑ και το Μορφωτικό της Ίδρυμα σε ειδική τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε στις 30 Μαρτίου 2015 απένειμε στον δημοσιογράφο – ενεργό πολίτη και αντιστασιακό Κώστα Νίτσο για την προσφορά του στον Τύπο τη μεγαλύτερη τιμητική της διάκριση, το μετάλλιο «Ξενοφών».

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται βαθύτατα τη σύζυγό του Έφη Ροδίτη, τις κόρες του και τους οικείους του και αποχαιρετά έναν μεγάλο αγωνιστή της δημοσιογραφίας, που σε όλη του τη ζωή διακρίθηκε για το υψηλό του φρόνημα και τίμησε τη δημοσιογραφία με την ευθύνη, την αρετή και το ήθος του.

Ο Κώστας Νίτσος αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής δημοσιογραφίας και θα είναι πάντοτε σημείο αναφοράς για όλες τις επόμενες γενιές, καθώς υπήρξε άξιος συνεχιστής των μεγάλων λόγιων δημοσιογράφων του 20ου αιώνα.