Με τίτλο ‘Και ποιος εισ’ εσύ ρε που θα μου πεις εμένα!’ ο μεγάλος του Τραγουδιού μας «ξεσπαθώνει»!

|> Ο τόσο μεγάλος και τόσο «ξεχασμένος» από τα λεγόμενα ΜΜΕ, Έλληνας δημιουργός, πριν αρκετά χρόνια είχε… συστηθεί στο πολιτισμικό κατεστημένο με εκείνο το “Να!” (“Ενέχυρο” – 1987) και αυτό ίσως να το πλήρωσε πολύ ακριβά, καθώς το  “γιαλαντζί” star system κάπως… ενοχλήθηκε. Άλλωστε το δισκογραφικό κατεστημένο δεν γουστάρει να έχει στα πόδια του, εκείνους που δόξασαν το Ελληνικό Τραγούδι. Άσχετα εάν η ελληνική κοινωνία, ακόμη και τα νέα παιδιά “αναπνέουν”, ψυχαγωγούνται και διασκεδάζουν με τραγούδια σαν αυτά του Δήμου Μούτση και των άλλων “ογκόλιθων” του πενταγράμμου μας…

Ας θυμηθούμε τους πρώτους στίχους του «Να!»…

Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά,
«Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά.
«Να, να, να!…»
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Είναι τα οράματα που λείπουν
«διότι», «δεν» και τα λοιπά,
είν’ ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά,
μα που μας κάνει ξαφνικά,
για ό,τι υπάρχει ένα γύρω να μη δίνουμε μια
και «Να, να, να!…»

Κι εκεί που… “όλα τά ‘σκιαζε η φοβέρα”, ξαφνικά βγαίνει ο Δήμος Μούτσης και τα “ρίχνει” μέσω του facebook, για κάτι  που τον ενόχλησε και το οποίο ίσως να “ξεχείλισε κάποιο ποτήρι”. Και με τίτλο “Και ποιος εισ’ εσύ ρε που θα μου πεις εμένα!“, ο δημοφιλής δημιουργός, γράφει:

Κάπου, σουλατσάροντας εδώ μέσα, είδα με μεγάλη μου έκπληξη κάτι που με άφησε άφωνο! Ένα τραγούδι σε ποίηση Σεφέρη με το Μπιθικώτση κι από κάτω ακριβώς το ίδιο τραγούδι χορωδιακά, και με τον Καλογιάννη να μουρμουράει στίχους, ο Θεός να το κάνει άκουσμα!..

Κάτω λοιπόν απ τη μεγαλειώδη εκτέλεση του Μπιθικώτση, δηλαδή στη μουρμούρα του Καλογιάννη με την κάκιστη χορωδία, υπήρχε μια λέξη επικεφαλής της ανάρτησης «μαγεία!..» Δε με ξάφνιασε το γεγονός όταν το είδα, γιατί ο άνθρωπος που τόγραψε, ίσως να μην ξέρει και πιθανόν να ενθουσιάστηκε κι απ το μπούγιο των φωνών της χορωδίας όπως οι περισσότεροι, όσο κυρίως το ότι αυτό το συμμερίστηκαν άνθρωποι που υποτίθεται ότι ασχολούνται με τη μουσική ενημέρωση, στην πράξη δηλαδή (play-list με αποκλειστικό σκοπό, να γεμίζει η εκπομπή και χεστήκαμε για τα υπόλοιπα).

Θα μου πείτε: και τι με νοιάζει εμένα; Μ’ έννοιαξε και με ταρακούνησε, γιατί μούρθε στο μυαλό κάτι, που συνέβη και σε μένα επίσης, και που μ έκανε, τότε θυμάμαι, να σκέφτομαι βράδια ολόκληρα σε τι τόπο ζω. Κάποιος απ αυτούς τους επίδοξους κονφερανσιέ του ραδιοφωνικού πενταγράμμου έκανε εκπομπή για τον Καβάφη, βάζοντας τραγούδια δικά μου απ την ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ, η οποία έχει χαρακτηριστεί ανάμεσα «στις καλύτερες ηχογραφήσεις του αιώνα», μαζί με του Κορκολή αυτό το ανοσιούργημα, ο γελοίος!

Όμως τι να πει κανείς, όταν συνάδελφός του σε ιντερνετικό Site έγραψε φαρδιά πλατιά τίτλο σε κομμάτι «έκλασε ο Καβάκος και χάλασε ο γάμος» και ο εκδότης του το δέχτηκε γιατί νόμισε ότι το Site του εξ αυτού από «όγδοο» θα πήγαινε έβδομο! Έτσι λοιπόν έχουν τα μουσικά πράγματα ευθέως και χωρίς να ντρεπόμαστε! Τσίπρες, Μητσοτάκηδες, Βενιζέλοι, Λοβέρδοι, Δραγασάκηδες, Μπουμπούκοι και βάλε εν σμικρώ παντούυυυ!

Θέλω να πω λοιπόν, ότι δε φταίει αυτός πού ‘κανε την εν λόγω ανάρτηση με τα τόσα θαυμαστικά. Ίσα ίσα που απ ότι φαντάζομαι δεν θα το βάζει κάτω και θάχει και αντίλογο μαζί με την παρέα του αν τον ρωτήσεις. Όλοι τους βέβαια, σύμφωνα με τις πολιτιστικές τους προτιμήσεις γενικά, και κυρίως ειδικά!..