‘’Ζητάμε από εσάς, μάλλον απαιτούμε, την απόδοση ευθυνών και την τιμωρία!’’

ΑΠΕ-ΜΠΕ |> «Σε αυτό λοιπόν το έγκλημα, που αφορά, όχι 57 ανθρώπους, αλλά όλη την κοινωνία, η απόδοση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος», τόνισε στη Βουλή η πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του συλλόγου οικογενειών θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού.

Καταθέτοντας ως μάρτυρας στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών», η κυρία Καρυστιανού, μητέρα της θανούσης 20χρονης φοιτήτριας Μάρθης Ψαροπούλου, είπε ότι δεν βρίσκεται στη Βουλή μόνη της αλλά έχοντας δίπλα της τους 57 νεκρούς, τους 180 τραυματίες και τις οικογένειές τους, σημειώνοντας ότι όσοι ανέβηκαν στο τρένο όλα τα τελευταία χρόνια ήταν τυχεροί, «εκτέθηκαν, όμως, σε κίνδυνο απώλειας της ζωής τους διότι κάποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους, και με δόλο τούς προέτρεπαν να το χρησιμοποιήσουν».

«Σε αυτό λοιπόν το έγκλημα, που αφορά όχι 57 ανθρώπους αλλά όλη την κοινωνία η απόδοση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος. Θα αποδοθεί με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Εύχομαι να έρθει γρήγορα μέσω της Δικαιοσύνης. Και να μη θρηνήσουμε ποτέ ξανά τέτοιος θανάτους» είπε η μάρτυρας.

Η κυρία Καρυστιανού εξέφρασε την αμφιβολία της για το εάν η Εξεταστική Επιτροπή θα μπορέσει να συμβάλει στο να αναδειχθεί πλήρως και σε βάθος μια υπόθεση, όπου όπως σημείωσε, «οι εμπλεκόμενοι ξεκινούν από την κορυφή του πολιτικού συστήματος, και καταλήγουν σε διευθυντές και προέδρους σημαντικών θέσεων με άμεση επαφή και συνεργασία με το υπουργείο».

Όπως είπε παρότι έχει ζητηθεί η ασυλία υπουργών «αυτό το θέμα δεν έχει καν συζητηθεί στη Βουλή. Μήπως γιατί θα αποκαλύπτονταν ότι ο κ. Καραμανλής είχε υποπέσει σε κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις;». Αναρωτήθηκε επίσης εάν δεν ενδιαφέρει την Εξεταστική Επιτροπή η «ογκωδέστατη και πλήρης» έρευνα των Ευρωπαίων, που, όπως είπε, κατέληξε σε βαρύτατες κατηγορίες και υπόνοιες για πολιτικές ευθύνες.

«Πριν από ένα χρόνο, συνέχισε, συνέβη ένα από τα χειρότερα κρατικά εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδας. Και έφερε στην επιφάνεια μία απίστευτη αποκάλυψη διαφθοράς ασυδοσίας και πλήρους ακαταλληλότητας και εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων της Ελλάδας» είπε η κυρία Καρυστιανού σημειώνοντας ότι είδαμε με έκπληξη «από την μία, τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί για την δήθεν αναβάθμιση και βελτίωση της λειτουργίας και από την άλλη τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων που μιλούσαν για πλήρη απουσία συστημάτων ασφαλείας, για ακατάλληλα βαγόνια, όχι καινούργια βέβαια αλλά αυτά που πέταξαν οι Ελβετοί ως ακατάλληλα, για καθημερινές βλάβες και κακοσυντηρημένες ράγες, όπου η άνοδος γινόταν κάθοδος και το ανάποδο, πολλές φορές μέσα στην ίδια τη διαδρομή, για συνεχείς εκτροχιάσεις και πολλά άλλα, που αν τα γνωρίζαμε ουδέποτε θα επιτρέπαμε να ταξιδέψουν οι άνθρωποι μας με το τρένο».

Όπως είπε, την ώρα που η ευρωπαϊκή εισαγγελία προχωρά σε κατηγορίες, εδώ, «οι υπουργοί δεν φέρνουν ευθύνη, η Hellenic Train δεν φέρει ευθύνη, η ΕΡΓΟΣΕ δεν φέρει ευθύνη, η ΡΑΣ δεν φέρει ευθύνη». «Τελικά έχει κανείς ευθύνη, σ’ αυτή τη χώρα που ζούμε από τύχη;» αναρωτήθηκε.

Σύμφωνα με την κυρία Καρυστιανού, στο έγκλημα των Τεμπών υπήρχε από την αρχή προσπάθεια υποβίβασης των ευθυνών όσο πιο χαμηλά γίνεται. «Πρώτος ο πρωθυπουργός και ακολούθως κάποιοι υπουργοί μίλησαν για ανθρώπινο λάθος» είπε η μάρτυρας σημειώνοντας ότι από συζητήσεις της με μηχανοδηγούς τής έλεγαν ότι «ήταν βέβαιο ότι θα γινόταν μεγάλο δυστύχημα. Απλά δεν ‘ξέραν την ημερομηνία».

Η κυρία Καρυστιανού, αναφέρθηκε επίσης στην κατεστραμμένη τηλεδιοίκηση της Λάρισας που τοποθετήθηκε μετά από έξι μήνες επαναλειτουργίας του συρμού και κόστισε, όπως είπε 200.000 ευρώ, σε αντιδιαστολή με το «μπάζωμα» του χώρου του δυστυχήματος, που, όπως είπε, κόστισε 650.000 ευρώ και εγκρίθηκε σε 15 ημέρες.

Ακολούθως μίλησε για τον ρόλο της ΡΑΣ και της επικεφαλής της, κυρίας Τσιαπαρίκου, λέγοντας ότι «η δική σας αδειοδότηση στέρησε και την τελευταία ελπίδα για ζωή αυτών των ανθρώπων». «Τα παιδιά της [.. ] δεν θα τα έβαζε μέσα στο τρένο. Και εμείς το ίδιο, κυρία Τσιαπαρίκου. Δεν θα τα βάζαμε τα παιδιά μας στο τρένο εάν ξέραμε το χάλι που επικρατούσε. Δεν ξέραμε. Εσείς όμως γνωρίζατε. Όπως ήξερε καλά και όλη η πολιτική ηγεσία, και ο ΟΣΕ και ο ΕΡΓΟΣΕ και η Hellenic Train. Ξέρατε, αλλά ρισκάρετε με τα δικά μας παιδιά… Και χρόνια ολόκληρα επιτρέπετε να ταξιδεύει τόσος κόσμος, παίρνοντας εσείς το ρίσκο και αφήνοντας στους επιβάτες τον κίνδυνο».

«Εμπιστευόμασταν τη ΡΑΣ, ότι ελέγχατε την ασφαλή μετακίνηση των ταξιδευτών. Όπως εμπιστευόμασταν και την Hellenic Train που διαφήμιζε την ασφάλεια των τρένων δείχνοντας την τηλεδιοίκηση της Ιταλίας. Όπως εμπιστευόμασταν τον υπουργό που διαβεβαίωνε αγανακτισμένα εσάς και εμάς, ότι όλα λειτουργούν άψογα. Τους πιστεύαμε. Και τον υπουργό πιστέψαμε. Γιατί για μας τους πολίτες εσείς είστε τα αυτιά και τα μάτια μας. Και σας εμπιστευόμαστε ότι θα μας εξασφαλίσετε το ζην» είπε η κυρία Καρυστιανού και κατέληξε:

«Γι’ αυτό και ζητάμε από εσάς, μάλλον απαιτούμε, την απόδοση ευθυνών και την τιμωρία. [..] Δεν θα δεχτούμε τίποτα κατώτερο».