Οι εμπρησμοί σε Έβρο και ανατολικό Αιγαίο είναι ένα ακόμη μέσο αποσταθεροποίησης της πατρίδας μας από τον εξ ανατολών πειρατή

Θεοφάνης Μαλκίδης* |> Η φράση «θα σε στείλω στον Έβρο» ως απειλή των προϊσταμένων προς τους υφιστάμενους, ως λόγος και πράξη εξορίας των ανεπιθύμητων δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και άλλων που τα έβαλαν με το θηρίο της κομματοκρατίας, καταγράφει με περιεκτικό τρόπο την αντίληψη για τη Θράκη και ειδικότερα για τον Έβρο, αντίληψη η οποία διαμορφώθηκε μετά την απελευθέρωσή της και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό.

Φράση και τακτική που πέρασε σε πολλές εκφράσεις της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Από τον κινηματογράφο μέχρι την πεζογραφία: Ήταν ο Θανάσης Βέγγος ο οποίος υποδυόμενος τον υπάλληλο της εφορίας και αντιστεκόμενος στη διαφθορά απειλήθηκε με μετάθεση στον Έβρο, «…ήταν η Αλεξανδρούπολη που μάζευε τους ανεπιθύμητους ,τους αποδιωγμένους, τους υπό δυσμένεια, εξορία που δεχόταν μόνο απελπισμένους, θα πάρεις φύσημα έλεγαν», όπως γράφει ο συγγραφέας Α. Κοσματόπουλος.

Βεβαίως είναι οξύμωρο, αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας, της εθνικής αυτοχειρίας, να απειλείς και να στέλνεις τους λεγόμενους ανεπιθύμητους να φυλάξουν τα σύνορα, τη Θράκη, τον Έβρο….

Παράλληλα η ελλαδική επίσημη πολιτική για τη Θράκη, ήταν η διευκόλυνση (!) για μετανάστευση στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, καθώς και οι συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία, με αποτέλεσμα, μεταξύ των άλλων, τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων.

Έτσι η μεταπολεμική πορεία της Θράκης, πέρα από το παραπάνω σχήμα στην κοινωνική και οικονομική καθημερινότητα της Ελλάδας, χαρακτηρίζεται και από τον τουρκικό εθνικισμό ο οποίος έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Με πρωταγωνιστικό μοχλό το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή και με διάφορα όργανα στη διάθεσή της, η Τουρκία συνεχίζει να υλοποιεί την εθνικιστική της πολιτική. Από την απόπειρά μαζικής εισβολής το Μάρτιο του 2020, η οποία όμως υφίσταται και ως καθημερινότητα, μέχρι τους εμπρησμούς και τις φωτιές από τα όργανά της.

Τι υπάρχει ως αντίλογος για τη Θράκη και τον Έβρο;

Η Ελλάδα που αδιαφορεί, έχοντας αφελείς ή κάτι άλλο (…) που λένε ότι πρέπει να τα βρούμε με την Τουρκία, έχοντας λάτρεις του Ερντογάν, του Κεμαλισμού και αρνητές της Γενοκτονίας των προγόνων μας, ψευτοπατριώτες, πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, μία πτωχευμένη πνευματική τάξη που αγνοεί προκλητικά τη Θράκη και τον Έβρο, από όπου το κράτος αποσύρεται άλλοτε διακριτικά και άλλοτε με περισσότερο θόρυβο.

Προτείνει Ειδική Οικονομική Ζώνη, “αναπτυξιακή ” δηλαδή πρόταση που θέλει τη Θράκη και τον Έβρο να την μετατρέψει σε ένα χώρο που να μοιάζει στη Μανίλα, στη Σαγκάη και την πόλη του Μεξικό. Ένας “γάμος” που προωθείται από πολιτικούς, τραπεζίτες και επιχειρηματίες του εξωτερικού και από τον Ερντογάν δια του Τούρκου προξένου της Κομοτηνής!

Με δεδομένο τον τουρκικό εθνικισμό και την ελλαδική αδιαφορία, τους με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενους θαυμαστές του τουρκικού εθνικισμού και τους πωλών τοις μετρητοίς και επί πιστώσει τον πλούτο μας, οι ευθύνες πέφτουν στα χέρια μας. Είναι άλλωστε το μοναδικό, που μαζί με την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό, που μας έχει απομείνει στη Θράκη και τον Έβρο.

Και κάτι έσχατο αλλά όχι τελευταίο για όσα διαδραματίζονται στον Έβρο τα τελευταία εικοσιτετράωρα, με τις φωτιές που καίνε την ιδιαίτερη πατρίδα μου, για όσους βρίσκονται μακριά από τον Έβρο, αλλά κυρίως για όσους (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν, μετά την εισβολή έχουμε και πόλεμο:

Καίγεται για πέμπτη ημέρα μία στρατηγικής σημασίας περιοχή της Ελλάδας και ένας από τους σπουδαιότερους Δρυμούς του πλανήτη, το Δάσος της Δαδιάς που είχε καεί και πέρσι, αλλά δυστυχώς η φωτιά είναι στον Έβρο και όχι στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στη Μύκονο, στη Ρόδο, άρα τριάντα δευτερόλεπτα απευθείας σύνδεση και πολύ είναι…

Όλοι γνωρίζουν ότι η Τουρκία, εδώ και πολλά χρόνια στέλνει συστηματικά τους εισβολείς να περάσουν από τον Έβρο. «Οι κεραυνοί, οι φωτιές που βάζουν για να ζεσταθούν» όπως λένε οι ‘’θεσμικοί”, είναι οι εμπρησμοί κάθε καλοκαίρι στην περιοχή!

Είναι βέβαιο ότι τη φωτιά την έχουν βάλει οι εισβολείς του Χίτλερ της Άγκυρας. Αυτό το ξέρουν όλοι! Επίσης είναι κοινό μυστικό ότι στον Έβρο όπως και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, οι εμπρησμοί είναι ένα ακόμη μέσο αποσταθεροποίησης της πατρίδας μας από τον εξ ανατολών πειρατή.

Η αντιμετώπιση της φωτιάς στον Έβρο που ξέσπασε όλως τυχαίως με ανέμους οχτώ μποφόρ, είναι μια ακόμη αντανάκλαση της αντιμετώπισης της περιοχής από την Αθήνα: ψέματα, αδιαφορία, ερήμωση, ανεργία, δημογραφική κατάρρευση, εγκατάλειψη και «θα σε στείλω στον Έβρο» !

Όσοι θεσμικοί της Αθήνας έρχονται στην περιοχή και φωτογραφίζονται στο φράχτη στο ποτάμι λες και είναι αξιοθέατο, τι έχουν κάνει για τον Έβρο που καίγεται;

Για τους εισβολείς από την Τουρκία που συνελήφθησαν στα μέτωπα της πυρκαγιάς υπάρχει κάποιο νέο;

Όπως το 2020 αντισταθήκαμε στους εισβολείς της Τουρκίας, έτσι και τώρα θα αντισταθούμε και στις φωτιές τους. Η Αθήνα δυστυχώς είναι και πάλι το πρόβλημα που δεν καταλαβαίνει ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει…

(*) Ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και μόνιμος κάτοικος Αλεξανδρούπολης Έβρου