Η κηδεία του πανεπιστημιακού δάσκαλου, ποιητή, λόγιου θα γίνει σήμερα στην Καισαριανή

|> Μία από τις σημαντικότερες μορφές των Γραμμάτων μας, ο ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, πανεπιστημιακός δάσκαλος, Γιάννης Δάλλας άφησε τη Δευτέρα 24/2, την τελευταία του πνοή σε ηλικία 96 ετών. H κηδεία του θα γίνει σήμερα Πέμπτη 27/2 στις 12.30 μμ στο νεκροταφείο της Καισαριανής.

Ο Γιάννης Δάλλας, γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση. Καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Εξέδωσε είκοσι ποιητικές συλλογές, τέσσερα πεζογραφήματα, τριάντα πέντε μελέτες-δοκίμια, δώδεκα μεταφράσεις της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας και δεκάδες κριτικές.  Έργα του μεταφράστηκαν  Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Ιταλικά, Αλβανικά. Για το έργο του έγιναν πολλές διδακτορικές διατριβές και μελέτες.

Έδωσε δεκάδες διαλέξεις σε Τμήματα Μεταβυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του εξωτερικού (Μιλάνο, Κατάνια, Βενετία, Στρασβούργο, Βουδαπέστη, Μόσχα, Τυφλίδα, κ.α.) 

Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου (1987), το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (1999), το Βραβείο δοκιμίου Ιδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (2009). Το αρχείο με τα χειρόγραφά του, βρίσκεται στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Ρήσεις του Γιάννη Δάλλα,
από το βιβλίο “Γιάννης Δάλλας – Να βγω από μένα”,
του Γ. Δουατζή, εκδόσεις “Καπόν”, 2013

• Η τελευταία δυσκολία μου, να σπάσω τα λουριά. Να βγω από μένα…  
• Είναι από τα χειρότερα πράγματα ο φθόνος. Τον κατανοώ, αλλά τον απεχθάνομαι, ιδιαίτερα τη μισαλλοδοξία. Να φθονώ δηλαδή τη δόξα του άλλου. Υπάρχουν οι λεγόμενες συντεχνίες. Ειρωνεύονται, υποσκάπτουν, συκοφαντούν και επικρίνουν ο ένας τον άλλον. Αδιανόητο για μια πνευματική οικογένεια… 
• Στην Ποίηση το θέμα της αλήθειας είναι ανοιχτό. Είναι θέμα μιας αναζήτησης σε διαρκή εκκρεμότητα. Ακόμα και στο απλούστερο ποίημα πρέπει να υπάρχει το σπέρμα μιας φιλοσοφικής ενατένισης. 
• Σκοπός του ποιητή, είναι όχι να προβάλλει την ιδιαιτερότητά του, αλλά να ανεβάζει τους άλλους στην ανώτερη σφαίρα της ευαισθησίας και των αξιών που εκφράζει το έργο του. 
• Η γραφή είναι μαρτυρία και μαρτύριο μαζί.
• Φεύγουν τα στοιχεία που μπορεί να υπήρχαν ζώντος του δημιουργού, όπως ρητορικότητα, μυστικισμός, ιδιομορφίες και μένει πια η ουσία του έργου. 
• Δεν θέλω να χαθεί η δουλειά μου, γιατί σε αυτή τη ζωή ήρθαμε για να εκφράσουμε κάτι. Μια αλυσίδα είμαστε όλοι με τους συνδετικούς κρίκους να λειτουργούν.
• Πίστη στη ζωή, τη δημιουργία, την εμπιστοσύνη στους άλλους. Αυτήν που οδηγεί στη συναδέλφωση, στη συντροφικότητα με την ευρύτερη έννοια. Αυτήν την πίστη έχω ανάγκη. 
• Είναι φορές που νιώθεις να υψώνεσαι σαν πίδακας, κι αυτό είναι μια υπέρβαση.
• Αισθάνομαι τον εαυτό μου να παίρνει σταδιακά τη νέα θέση του, ως μέρος του σύμπαντος, με το οποίο ο διάλογος γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος, φτάνοντας σε σημεία που μόνον ένας ποιητής μπορεί να φτάσει. Ίσως είναι η τρέλα του ποιητή.
• Τον ένιωσα δυνατά τον έρωτα. Ένιωθα ότι με ξέπλενε από ό,τι μικρό. Καθαρτήριο ήταν.