Η επίσημη Ελλάδα τον αγνοεί, ενώ θα έπρεπε να διδάσκεται μάθημα στα σχολεία η ηρωική πράξη του!

Π.Π. Ξανθίδης |> «Ένας Κερκυραίος φοιτητής αυτοπυρπολήθηκε στη Τζένοβα, λόγω ψυχικών διαταραχών»… Αυτό άρχισε να διαδίδει το καθεστώς της Αθήνας, μέσω των χαβιέδων του στις ελληνικές πιάτσες της Ρώμης, του Μιλάνου, του Παρισιού… Όμως, οι ψιθυριστές παρά τις προσπάθειες παραπληροφόρησης δεν έπειθαν, αν και ο «βουδιστικός» τρόπος που επέλεξε για να διαμαρτυρηθεί ο Κωστής Γεωργάκης, δημιουργούσε υποψίες, μήπως πράγματι αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα.

Το ατύχημα για τους ψιθυριστές ήταν ότι ο Κωστής, δεν ήταν κάποιος άγνωστος ή κάποιος ρομαντικός, αλλά ένας αγωνιστής – μέλος της νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου (μετέπειτα ΕΔΗΝ), με σημαντική παρουσία στο αντιχουντικό φοιτητικό κίνημα – και εκτός Ιταλίας, όπου σπούδαζε.

Εκείνα τα «μαύρα χρόνια» όσοι συμμετείχαν στο ελληνικό δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα της Ευρώπης, δεν είχαν «μόνιμη κατοικία». Μπορεί να σπούδαζες στη Λωζάννη και περισσότερο να βρισκόσουν στο Μιλάνο ή στο Παρίσι, παρά στην Ελβετία. Τα… ουΐσκυ δεν τα έπιναν εκείνα τα παιδιά, γιατί τα λεφτά που είχαν δεν τους έφταναν ούτε για ένα πακέτο «Gauloises». Και μαζί με τις σπουδές τους έδιναν τις μάχες τους για την Ελλάδα. Άλλοι ήταν εκείνοι οι «αντιστασιακοί» που τα έπιναν, πουλούσαν ιδεολογίες και “κουλτούρα” κι έφτιαχναν καριέρες. Και οι τύποι ενώ μπαινόβγαιναν από Πάτρα, πουλώντας το «παραμύθι» τους, σε άλλους είχε αφαιρεθεί το δικαίωμα της εξόδου από τη χώρα, εμμέσως και της εισόδου!

Ο Κωστής Γεωργάκης, ήταν εμείς! Ένας 22χρονος φοιτητής, με πλούσιο ενεργητικό στους αγώνες του για τη δημοκρατία στην πατρίδα μας και τόσο αξιοπρεπής, που ούτε στιγμή δεν σκέφθηκε να βάλει κάποιο «μέσον» για να «φτιαχτούν» τα χαρτιά του. Ένα παλληκάρι που χάρισε τα 22 χρόνια του για να φύγει το στρατιωτικό καθεστώς των επίορκων συνταγματαρχών. Ήταν ο πρώτος πεσών φοιτητής στον αγώνα κατά της χούντας και ο ΕΔΗΝίτης που αποτελεί μοναδικό σύμβολο!

Το 2016, ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημήτρης Καμμένος, είχε εκδώσει μια ανακοίνωση με τίτλο «Η αυτοθυσία του Κώστα Γεωργάκη» , η οποία ανέφερε:

«Σαν σήμερα το 1970, ο 22χρονος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης φωνάζει στην πλατεία Ματεότι στη Γένοβα ‘Ζήτω η Ελλάδα, κάτω η δικτατορία’, τυλιγμένος στις φλόγες, αφού αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, που δε θα έδινε όμως στο καθεστώς τη δυνατότητα αν προβεί σε αντίποινα προς την οικογένειά του που διέμενε στην Ελλάδα. Σήμερα αποτίνουμε φόρο τιμής στο νεαρό ήρωα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσιάστηκε στα 22 του χρόνια στο όνομα της Δημοκρατίας της πατρίδας του και της Ελευθερίας. Η Ελλάδα και όλοι εμείς οι ελεύθεροι άνθρωποι υποκλινόμαστε μπροστά στην αυτοθυσία του, στο μάθημα ελευθερίας σε μια συλλογική εποχή, στην αντίσταση κατά της Χούντας. Ακόμα κι αν πέρασαν 46 ολόκληρα χρόνια από τη θυσία του, η Βουλή των Ελλήνων πρέπει να αποδώσει στον συμπατριώτη μας την τιμή που του πρέπει και του αξίζει. Αποτελεί μαρτυρία για τους σημερινούς νέους πως η ελευθερία δε δωρίζεται».

Δυστυχώς όμως, για την Βουλή των Ελλήνων η περίπτωση του Κωστή Γεωργάκη, δεν θα είναι και τόσο ενδιαφέρουσα… Αντί να διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας (και της Αγωγής του Πολίτη!), η επίσημη Ελλάδα, τηρεί την ίδια τακτική τής απάθειας.

Σαν σήμερα (19/9/1970) αποφάσισε να θέσει τέλος στη ζωή του ο 22χρονος Κωστής Γεωργάκης και σαν χθες (18/9/2013) μία φασιστική μαχαιριά αφαίρεσε τη ζωή του 34χρονου Παύλου Φύσσα…

Άδικα πήγε το παλληκάρι και αν είχα τη δυνατότητα θα έβγαινα κι εγώ χθες στους δρόμους. Άδικα πήγε κι ο Κωστής, αλλά δεν μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία…

Άραγε ποιους ενοχλεί η περίπτωση του Κωστή Γεωργάκη; Μήπως επειδή δεν ανήκε στις “προοδευτικές δυνάμεις” αλλά ήταν κεντρώος; Και ο Αλέκος Παναγούλης ήταν από την ίδια μήτρα με τον Κωστή Γεωργάκη! Μήπως φταίει αυτή η μήτρα που έβγαλε τέτοια παλληκάρια, τέτοιους Έλληνες; «Νά ‘χουμε τον Παναγούλη, νά ‘χουμε κι αυτόν; Πολύ πάει!»…

Με το ζόρι κρατάμε τη μνήμη του μερικοί «ρομαντικοί», αλλά οι Παναγούληδες και οι Γεωργάκηδες δεν χάνονται! Αλιά από τους άλλους, τους «εαυτούληδες» και τους οπορτουνιστές που ξεπουλάνε συνειδήσεις, «αντί πινακίου φακής» ή κάτι παραπάνω…

Ο Κωστής δεν θέλησε να «πουληθεί» για να έχει διαβατήριο και να σπουδάζει με άνεση. Θέλησε να μείνει πιστός στις δημοκρατικές ιδέες του και αξιοπρεπής. Επέμενε στους αγώνες του και βρήκε αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας. με τον συγκεκριμένο τραγικό τρόπο, ώστε η πράξη του να προξενήσει εντύπωση και μην περάσει απαρατήρητη. Είχε μία υστεροβουλία, αλλά υπέρ των άλλων. Αυτοθυσιάστηκε για να παραδειγματίσει, περί λατρείας στην Πατρίδα, αγάπης στην Δημοκρατία και πίστης στην Αξιοπρέπεια.

«Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος, εικόνες ξεχύνονται με μιας, πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος κι ολόϊσια στο θάνατο κολυμπάς…», λέει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Κάποιοι είπαν πως η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» θα ταίριαζε στον Κωστή Γεωργάκη…

Ταιριάζει δεν ταιριάζει, ο Κωστής Γεωργάκης δεν έχει ανάγκη από τραγούδια! Εμείς έχουμε την ανάγκη τού κάθε Κωστή! Εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.