Ημερολόγια…

|> Δημήτρης Κωνσταντάρας

|> Ο σεισμός – και άλλες δυο-τρεις «εκφράσεις»  του θυμού της φύσης, κυρίως οι πλημμύρες και οι φωτιές – σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους, καταστρέφει χιλιάδες σπίτια, πόλεις ολόκληρες, εκμηδενίζει ζωές, ερημώνει τα πάντα. Είναι μια κατάρα.  Μια εκδίκηση της φύσης. Άγρια εκδίκηση. Απ΄ την οποία η Ελλάδα δεν γλυτώνει. Δεν απαλλάσσεται. Δεν θωρακίζεται. Δεν προφυλάσσεται. Αντιθέτως μάλιστα.

Μελέτες; Κι αν έχουν γίνει μελέτες!

Συμπεράσματα; Υπάρχουν. Εμπεριστατωμένα και άκρως επιστημονικά.

Ειδικοί; Βεβαίως και υπάρχουν και μελετούν και καταθέτουν προτάσεις, λύσεις, μεθόδους, τρόπους άμυνας.
Πρόληψη; Για τους σεισμούς, μέχρις ενός σημείου, μέσα από την εμπειρία και την τεχνολογία, ΕΙΝΑΙ πλέον δυνατή σε κάποια σημεία. Για τις πλημμύρες και τις φωτιές ; Σε τρομακτικό ποσοστό, φταίει ο ίδιος ο άνθρωπος, η ίδια η κοινωνία, οι ίδιες οι δομές της Πολιτείας. Οι άνθρωποι ηττώνται. Θύματα μιας παράλυτης, αργόστροφης και αδιάφορης Πολιτείας που δεν ξέρει – και δεν θέλει- να εκτιμήσει τις μελέτες . Θύματα μιας μεγάλης ομάδας επιστημόνων που «τσακώνονται». Θύματα της δικής τους επιπολαιότητας και ολιγωρίας. Θύματα.

Η πολιτική -που δυστυχώς χωρίζεται σε «καλή» και «κακή»- σκοτώνει λαούς, χώρες, καθεστώτα, συνειδήσεις με την αγαστή συνεργασία «μεγάλων» συμφερόντων αλλά και των ίδιων των λαών του κόσμου που συμπλέουν χωρίς να έχουν ακόμη καταλάβει. Θύματα μιας ανώριμης κοινωνίας και μιας συνυπεύθυνης Πολιτείας που «βολεύεται» με ό,τι έχει σήμερα. Και δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, θεωρώντας ότι πράττει το κατά δύναμιν. Αηδίες.

Και η κατάθλιψη. Καινούργιο «φρούτο». Μια καταστροφή που «χτυπάει» με άγριο τρόπο εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, σ΄όλο τον κόσμο. Άλλοι το ξέρουν,  άλλοι το μαθαίνουν στην πορεία, άλλοι δεν το μαθαίνουν ποτέ. Δίνουν μια σκληρή μάχη, πολλές φορές χωρίς να ξέρουν εναντίον ποίου και ηττώνται. Είναι θύματα μιας άτσαλης κοινωνίας που δεν έχει μεριμνήσει να βρει τρόπους να καταπολεμήσει τις ψυχικές ασθένειες. Θύματα της ελλειμματικής ενημέρωσης.

Γράφονται και λέγονται πάρα πολλά και για τις ψυχικές ασθένειες και για τους σεισμούς και για την πολιτική. Τα μισά, είναι ψέματα. Τα μισά των άλλων μισών, είναι «off the record», ανεπίσημα και φήμες. Και τα υπόλοιπα μισά,  είναι απλώς «Ημερολόγια». Που κάποιοι τα γράφουν. Και κάποιοι  τα διαβάζουν. Άλλοτε πασπαλισμένα με τις δικές τους γνώμες και απόψεις, με πολιτικές και κομματικές «προσθέσεις», με δικές τους προθέσεις, ίσως και με ιδιοτέλεια. Αλλά γράφονται. Πόση σημασία τούς δίνεται όμως;

Διάλεξα τον Σεισμό, την Πολιτική και την Κατάθλιψη σαν τρεις από τους κυριότερους άξονες που καταστρέφουν παγκόσμια τις κοινωνίες μας γιατί έχω «Ημερολόγια». Έχω «καταθέσεις». Έχω «απόψεις τρίτων». Έχω μαρτυρίες.  Έχω και κάποια «γνώση». Το κεφάλαιο για την «Κατάθλιψη», το έγραψα με τη βοήθεια και τη συνεργασία της κόρης μου Παυλίνας. Το κεφάλαιο για τον «Σεισμό», με τη συνεργασία επιστημόνων και με μαρτυρίες- πιστευτές ή απίστευτες- ανθρώπων. Και το κεφάλαιο για την «Πολιτική», γιατί έχω εμπειρίες. Και μαρτυρίες πρωταγωνιστών. Και αποκαλύψεις γνωστών δημοσιογράφων.

Για ένα υποκεφάλαιο, τις πλημμύρες που το 2017 έγιναν πρώτο θέμα , δεν γράφω πολλά γιατί «ημερολόγιο» δεν βρήκα. Ίσως δεν γράφτηκε ακόμα. Ίσως γράφτηκε αλλά δεν το βρήκα. Αλλά για τις περσινές πλημμύρες, μπορώ να πω ότι θριάμβευσε η ακινησία και η επιπολαιότητα, μαζί με την αδυναμία μας να κατανοήσουμε ότι με τη φύση ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ κανείς. Γιατί το πληρώνει ακριβά.
Και σας τα παρουσιάζω. Προσοχή: Είναι και τα τρία κεφάλαια, ιδιαίτερα επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Αλλά μπορούμε να προφυλαχτούμε. Και να τα νικήσουμε. Σας διαβεβαιώνω: Η αίσθηση είναι τρελή χαρά. Και κατόρθωμα.

Και το καλύτερο;

Σκεφτείτε: Σήμερα, που διαβάζετε το βιβλίο, όποτε κι αν είναι, τι έχει επακολουθήσει, κυρίως γύρω από τους σεισμούς, τις πλημμύρες και την πολιτική; Τι έγινε στο διάστημα που μεσολάβησε; Άλλαξε κάτι; Και προς ποια κατεύθυνση; Να σας πω εγώ τι έχει συμβεί; Η Υπόθεση Novartis. Δεν ξέρω -προς το παρόν- τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από εσάς. Ήξερα διάφορα τόσα χρόνια. Αλλά αυτά που έμαθα από το ξέσπασμα αυτού του τελευταίου δηλητηριώδους ιού,  μου φτάνουν.