Ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης και ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Νίκος Διαμαντής (φωτό) παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου, με θέμα την επανεκκίνηση και τον προγραμματισμό του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, το οποίο την εφετινή περίοδο θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα πολλαπλών δράσεων, με στόχο την συνάντηση των τεχνών. (Στο τέλος της ανάρτησης ολόκληρο το Πρόγραμμα).

Ο δήμαρχος Πειραιά στην ομιλία του, είπε:

”Ο στόχος της σημερινής συνάντησης είναι διπλός: να παρουσιάσουμε τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Νίκο Διαμαντή και να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας για την προοπτική και τη λειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου. Πρώτα απ΄ όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Τάκη Τζαμαργιά, τον μέχρι πριν από ένα μήνα καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου, γιατί ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή με την επαναλειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου από τον Σεπτέμβριο του 2013.

Επιπροσθέτως όμως επειδή παρέμεινε και μετά τη λήξη της θητείας του από τις 30-8-2014, προκειμένου να βοηθήσει τη νέα δημοτική αρχή σε αυτήν την μετάβαση. Θεωρώ, ότι προσπάθησε στο πλαίσιο των προβλημάτων που υπήρχαν να παρουσιάσει ένα αξιόλογο καλλιτεχνικό πρόγραμμα και γι΄ αυτό οφείλω να τον ευχαριστήσω θερμά και να του ευχηθώ καλή επιτυχία σε ό,τι άλλο κάνει στη ζωή του από εδώ και στο εξής”.

”Παραλάβαμε μια δύσκολη κατάσταση στη διαχείριση του Δημοτικού Θεάτρου που δεν αφορά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, αφορά την λειτουργία του. Παραλάβαμε ένα θέατρο με έναν προϋπολογισμό λειτουργικών εξόδων, χωρίς τα κόστη ηθοποιών και παραστάσεων, περίπου στο 1.300.000 ευρώ. Κάτι το οποίο είναι σαφές ότι δεν μπορεί να «σηκώσει» ο Δήμος Πειραιά όταν η συνολική επιχορήγηση στον Ο.Π.Α.Ν. είναι της τάξεως του 1.000.000 ευρώ για να καλύψει και τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Τον Σεπτέμβριο του 2013 με την επαναλειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου δόθηκε μια έκτακτη επιχορήγηση από τον τότε πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και καλώς εδόθη, για να επαναλειτουργήσει το Θέατρο. Η περασμένη διοίκηση όμως έκανε το σφάλμα, κατά την άποψή μου, να θεωρήσει ότι το 1.000.000 θα μπορούμε να το έχουμε κάθε χρόνο από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, κάτι το οποίο δεν συνέβη. Άρα, εμείς παραλάβαμε έναν προϋπολογισμό σαν αυτόν που σας είπα, χωρίς όμως το 1.000.000 που είχε δοθεί ως έκτακτη επιχορήγηση. Οι τρόποι χρηματοδότησης του συγκεκριμένου θεάτρου και ενδεχομένως και άλλων θεάτρων είναι πολύ συγκεκριμένοι. Είναι η επιδότηση που μπορεί να δίνει ο Δήμος Πειραιά μέσω του Ο.Π.Α.Ν. και αυτή είναι 350.000 ευρώ”.

”Κάνουμε επαφές με την πολιτεία και είχαμε κάνει και με την προηγούμενη κυβέρνηση. Είχα επισκεφθεί και τον κ. Τασούλα και την κα Μενδώνη από την προηγούμενη κυβέρνηση. Πρόσφατα συναντήθηκα με τον κ. Ξυδάκη και την Περιφερειάρχη κα Δούρου ώστε να βρούμε λύσεις και είμαστε σε μια συνεννόηση μεταξύ μας ώστε να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις για να στηριχθεί αυτό το θέατρο”.

”Άλλη πηγή εσόδων είναι οι χορηγίες που έλειψαν από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Δεν υπήρχε ένα τμήμα αρμόδιο που να διεκδικήσει χορηγίες και την υποστήριξη ανθρώπων οι οποίοι έχουν μια οικονομική δυνατότητα και θέλουν να συνδράμουν στο κομμάτι του πολιτισμού. Επίσης τα καταστήματα τα οποία υπάρχουν στο κτίριο. Η προηγούμενη δημοτική αρχή ή από επιλογή ή επειδή δεν πρόλαβε, δεν μίσθωσε αυτά τα μαγαζιά ώστε να έχει το Δημοτικό Θέατρο ένα πολύ σημαντικό έσοδο. Άλλωστε είναι το μοναδικό θέατρο στο οποίο δεν λειτουργεί καν κυλικείο τις ημέρες των παραστάσεων. Έχει πέντε μαγαζιά στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Σε σημείο που αναβαθμίζεται αυτήν την στιγμή και με το Μετρό, αλλά και με το Δικαστικό Μέγαρο. Νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό πλαίσιο των εσόδων ενός θεάτρου συν και τα έσοδα που έρχονται από τις παραστάσεις, τα εισιτήρια κοκ”.

”Για εμάς το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά δεν είναι ένα θέατρο τοπικού ενδιαφέροντος. Η ιστορία του, η αρχιτεκτονική του, οι δυνατότητές του ξεπερνούν ένα θέατρο τοπική εμβέλειας. Στα πλάνα μας είναι να δημιουργήσουμε μια εστία πολιτισμού υπερτοπικού ενδιαφέροντος. Στόχος μας είναι να το γνωρίσουν οι Πειραιώτες, γιατί χωρίς εκείνους δεν μπορείς να στηρίξεις ένα Δημοτικό Θέατρο σε μια πόλη σαν τον Πειραιά. Στόχος μας επίσης είναι να φέρουμε κόσμο απ΄ όλη την Αττική και όχι μόνο”.

”Όπως ξέρετε, ο καλλιτεχνικός διευθυντής προβλέπεται να έχει ετήσια θητεία. Εκ του Νόμου πρέπει να προκηρύξουμε τη θέση και μια τριμελής επιτροπή από ανθρώπους που είναι του χώρου του πολιτισμού να εισηγείται, να επιλέγει τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή. Λόγω των εκλογών υπήρξε καθυστέρηση και δεν μπορούσαμε να προκηρύξουμε τη θέση. Είχαμε ένα πρόβλημα με τον προϋπολογισμό του Δήμου και κατ΄ επέκταση του Ο.Π.Α.Ν., το οποίο τουλάχιστον όσον αφορά τον Ο.Π.Α.Ν. ξεπεράστηκε και μπορούμε να προχωρήσουμε”.

”Τον Νίκο Διαμαντή, τον ξέρετε. Έχει ένα καλό βιογραφικό, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είναι και Πειραιώτης. Θεωρώ ότι αναλαμβάνει ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Κάθε μετάβαση έχει τις δυσκολίες της. Εδώ είμαστε όμως και εγώ ως Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Πρόεδρος του Ο.Π.Α.Ν. και όσοι συμμετέχουμε στη νέα δημοτική αρχή από οποιαδήποτε θέση, να στηρίξουμε τις προσπάθειες του κ. Διαμαντή, να κάνουμε μια δυνατή ομάδα και να μπορέσουμε να έχουμε το συντομότερο δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα”.

”Εμείς έχουμε αυτήν την στιγμή μια διπλή αποστολή: να μειώσουμε και να περικόψουμε τα έξοδα τα οποία ήταν υπέρογκα και να αντλήσουμε από τις πηγές που προανέφερα έσοδα τέτοια, που να μπορούν να επιτρέψουν στον καλλιτεχνικό διευθυντή να κάνει ένα πρόγραμμα σύμφωνα με τα δεδομένα και την ποιότητα που θέλει. Αγωνιζόμαστε καθημερινά στο να συνεχίσει να λειτουργεί το θέατρο”.

”Θέλουμε να εστιάσουμε στο κομμάτι του πολιτισμού. Για εμάς στον Πειραιά είναι πολύ σημαντική παράμετρος να αναδείξουμε τον πολιτισμό για διάφορους λόγους και για τους εκατομμύρια τουρίστες που περνάνε από την πόλη αλλά και για τους εκατομμύρια ανθρώπους που μένουν στην Αττική και φυσικά για τους Πειραιώτες. Έχουμε σχέδιο να συνδέσουμε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με την εκπαίδευση, με το Πανεπιστήμιο. Να δούμε συνολικά το κομμάτι αυτό που λέμε πολιτισμός, που νομίζουμε ότι δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή μέχρι τώρα. Να κάνουμε συνεργασίες για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε την αναβάθμιση του πολιτισμού στην πόλη μας. Δεν είναι μόνο το Δημοτικό Θέατρο, είναι η Δημοτική Πινακοθήκη, η Βιβλιοθήκη, μια σειρά εστιών πολιτισμού που θα πρέπει να ενωθούν και με το Δημοτικό Θέατρο ναυαρχίδα, να αναβαθμίσουμε τον πολιτισμό στον Πειραιά”.

”Άποψη μου ήταν και πριν την έναρξη των καθηκόντων της νέας Δημοτικής Αρχής ότι η κανονική δομή του Δημοτικού Θεάτρου θα έπρεπε να είναι ξεχωριστή. Αυτό είναι όμως κάτι που δεν το επιτρέπει η νομοθεσία. Εμείς θα θέλαμε το Δημοτικό Θέατρο να είναι μια ξεχωριστή μονάδα με δικό του Διοικητικό Συμβούλιο και προϋπολογισμό. Θα κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια μαζί με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή. Έχω θέσει και στη νέα κυβέρνηση και το επαναφέρω να υπάρξει η δυνατότητα κάποια στιγμή το Δημοτικό Θέατρο να λειτουργεί αυτόνομα”.

”Θεωρώ ότι το Δημοτικό Θέατρο θα έπρεπε να είναι μια ξεχωριστή μονάδα με δικό του Διοικητικό Συμβούλιο και προϋπολογισμό και να λειτουργεί αυτόνομα. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί με ένα σχήμα που δεν ευνοεί την εύρυθμη λειτουργία του ή τους στόχους που όλοι θα θέλαμε να επιτευχθούν”.

Εξ άλλου, σε σημείωμά του ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής, Νίκος Διαμαντής, αναφέρει για την «πρόταση καλλιτεχνικών προθέσεων»:

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είναι ένα θεατρικό οικοδόμημα – μνημείο, χωρίς υφολογικές φλυαρίες και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα της Ελλάδας.

Απλό, αυστηρό, με ήρεμους και αρμονικούς όγκους επιβάλλεται και δεσπόζει αμέσως χωρίς να κραυγάζει.

Το Δημοτικό Θέατρο με το παρελθόν λειτουργίας του , συνεχίζει και γεννά μνήμες στους κατοίκους του Πειραιά , οι οποίες δημιουργούν την προσδοκία μιας νέας θεατρικής ακμής.

Ο συμβολικός χαρακτήρας του στενά συνδεδεμένος με το λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αποτελεί πύλη διάχυσης προς την πόλη του Πειραιά και της Αθήνας, την Ελλάδα ,τα Βαλκάνια και το εξωτερικό.

Η αντιμετώπιση ενός θεάτρου – μνημείο όπως το Δημοτικό Θέατρο οφείλει να παίρνει υπ’ όψιν τις πολλές παραμέτρους, όπως την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του Πειραιά, τη δυναμική που αναπτύσσει το λιμάνι και ο τουρισμός του, τη σύγχρονη θεατρική γλώσσα και δημιουργία ,την εκπαιδευτική λειτουργία του, την δυνατότητα παρουσίασης μουσικών ειδών από όπερα μέχρι σύγχρονη μουσική, αλλά και γενικά να αναπτύξει ένα δίκτυο παρέμβασης από όλη τη σύγχρονη πνευματική δημιουργία και με την αναπτυξιακή λογική που μπορεί να προσδώσει στο κέντρο του Πειραιά να το καταστήσει μια κεντρική κομβική παρουσία στην πολιτιστική ζωή .

Ταυτόχρονα, η ιδιαίτερη γεωγραφική του θέση (ευρισκόμενο πάνω στον άξονα που συνδέει Αθήνα και Πειραιά ) αποτελεί πλεονέκτημα καθώς όντας φυσική απόληξη των οδών Πειραιώς και Συγγρού, συνδέει πολιτιστικά την Αθήνα ,με την Στέγη, το Αστεροσκοπείο, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ,αλλά και το Μουσείο Μπενάκη ,το Ίδρυμα Κακογιάννη, την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, το Φεστιβάλ Αθηνών ,το Σχολείο, το Εθνικό Θέατρο, με τον Πειραιά λίγο πριν διαχυθούν μέσα από το λιμάνι.

Με βάση αυτό, το Δημοτικό Θέατρο μπορεί να αποτελέσει πολιτιστική οδό , δρόμο και πυλώνα πολιτιστικού σχεδιασμού – παρέμβασης και έντονης δημιουργίας.

Η θέση του στον ομφαλό του Πειραιά είναι κομβική καθώς μπορεί να μεταμορφωθεί σε πύλη πολιτισμού , σύνδεσμος μεταξύ της Δημοτικής Πινακοθήκης , των Πολιτιστικών Ιδρυμάτων του Πειραιά και των μακρών τειχών .

Επιπρόσθετα μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία της Πολιτιστικής Ακτής με το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων καθώς και άλλους χαρακτηριστικούς τόπους – συνοικίες του Πειραιά από τη Σαλαμίνα μέχρι τα Προσφυγικά της Κοκκινιάς.

Το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, μπορεί να αποτελέσει με τον μοναδικό χαρακτήρα, του μοχλός πολιτισμού, εκπαίδευσης , τουρισμού και ανάπτυξης.

Προθέσεις

Σύγχρονες παραγωγές ,ρεπερτόριο υψηλού επιπέδου, καινοτομία, εξωστρέφεια , κινητικότητα και συνεργασίες, άνοιγμα προς την τοπική κοινωνία και την νεολαία, διάχυση στα πολυμέσα, εργαστήρια ,εκθέσεις ,ομιλίες, αποτελούν έναν σύγχρονο παρεμβατικό πολυχώρο .

Ουσιαστικά το Δημοτικό θέατρο θα λειτουργεί σαν ένα κέλυφος παραγωγής πολιτισμού και καλλιτεχνικής παρέμβασης σε όλο τον χώρο του Πειραιά και όχι μόνο.

Προς τούτο, χρειάζεται καθαρό οργανόγραμμα λειτουργίας, εξορθολογισμός της λειτουργίας του σε οικονομικό, τεχνικό, και λειτουργικό επίπεδο

Κυρίως χρειάζεται χρόνος και υπομονή, καθώς ο πολιτισμός είναι ανάπτυξη μέλλοντος.

 

Πρόγραμμα Παραστάσεων

 ΜΑΡΤΙΟΣ

Κεντρική Σκηνή

20,21,22,23 /3

«Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι

σε σκηνοθεσία: Σταύρου Τσακίρη

Ραραού: Η γυναίκα που γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Η Μητέρα του Σκύλου», παρουσιάζει τη ζωή της, σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας.

Είναι μια γυναίκα που δεν σταματά ποτέ να μάχεται. Ο αγώνας της αδιάκοπος, κι εκείνη αποφασισμένη να επιβιώσει, ακόμη και αν χρειαστεί να βρει καταφύγιο σε μια δική της πραγματικότητα. «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα».
Ο Σταύρος Τσακίρης μεταφέρει στο θέατρο το σπουδαίο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ενώ η Δήμητρα Χατούπη «ζωντανεύει» την κεντρική ηρωίδα, πλαισιωμένη από δέκα αξιόλογους ηθοποιούς.

Ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Σταύρος Τσακίρης. Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή. Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου. Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Άννα Κολιοφώτη, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου Ελίνα Μάλαμα, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά

25,26,27,28,29/3

«Το ξυλάδικο του Βόλου – Διπλό Βιβλίο του Δημήτρη Χατζή»

σε σκηνοθεσία: Γιώργου Αρμένη

«Ο πόλεμος τελείωσε, απελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι κατακτητές πήραν το δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας εκατομμύρια νεκρούς και ερείπια πίσω. Σαν να μην έφταναν τα δεινά, το αίμα που χύθηκε, ήρθαν να προστεθούν τα πολιτικό – ιδεολογικά μας μίση, για να συμπληρώσουν την τραγωδία. 

Κάπου εδώ έρχεται ο σπουδαίος λογοτέχνης, της Νεότερης Ελλάδας, Δημήτρης Χατζής και καταπιάνεται στο «Διπλό Βιβλίο» , με τον Έλληνα, που παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς και τους ηττημένους που μείναν πίσω, να προσπαθούν μέσα από αντίξοες συνθήκες να ξαναρχίσουν την ζωή τους.

Δουλέψαμε με σεβασμό πάνω στο έργο του Δημήτρη Χατζή και την αναζήτηση του Ρωμαίικου, που ο ίδιος το κυνηγάει και το ψάχνει σαν το αλαργινό όνειρο». Γιώργος Αρμένης

Ταυτότητα της παράστασης:

Σκηνοθεσία – Θεατρική Διασκευή: Γιώργος Αρμένης. Σκηνικά: Θεόδωρος Παπαγιάννης . Πρωτότυπη Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Γιώργος Αρμένης . Παντελής Παπαδόπουλος, Στέλιος Νίνης , Βασιλική Φιλιάγκου, Φάνης Γκίκας.

Μικρές Όπερες στο ΔΘΠ

30,31/3

Φουαγιέ

Α’ «Αρκούδα» του του William Walton

Εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ, «Η αρκούδα» είναι η ομώνυμη όπερα του Βρετανού συνθέτη, William Walton. Πρόκειται για μια ευφυέστατη μεταφορά του θεατρικού έργου η οποία ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή χάρη στην συνδρομή του λιμπρετίστα Paul Dehn. Η μουσική διδασκαλία και η ζωντανή εκτέλεση της μουσικής είναι του Νίκου Βασιλείου. H σκηνοθεσία είναι του Νίκου Διαμαντή.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Ειρήνη Αθανασίου , Αρκάδιος Ρακόπουλος ,Μιχάλης Ψύρας, Μιχάλης Κατσούλης 

Β’ «Μέντιουμ» του Gian Carlo Μoretti

Η ομάδα The Medium Project παρουσιάζει το επιτυχημένο «Μέντιουμ» στις «οδηγίες στάσης, πράξης, χώρου, χρόνου και επικλήσεων» της Ράιας Τσακηρίδη και τη μουσική καθοδήγηση του Ανδρέα Τσελίκα. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Λητώ Μεσσήνη, Κώστας Ζαμπούνης, Ειρήνη Φωτεινάκη, Αντωνία

Γ’ «Η μάντισσα» του Ανρί Σωγκέ από την ομάδα The Medium Project

Στην ”καντάτα” του αυτή του 1932 για ”γυναικεία φωνή”(απροσδιόριστη),ο Γάλλος Σωγκέ ,γνήσιο παιδί του Ευρωπαϊκού Νεοκλασσικισμού ,μα και ήδη αναγνωρισμένος συνθέτης φωνητικών κυρίως έργων-όπερα ”το κοντραμπάσο” 1930 (το κατοπινό “Μοναστήρι της Πάρμας” 1936 εμπνευσμένο απ τον Σταντάλ, θα υμνηθεί από τον Στραβίνσκι).

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

17, 18, 19/4

Αχ! Από την ομάδα

Σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης

29,30/4 και 2,3,5,6,7 /5

Εθνική Λυρική Σκηνή

«Θέλω να δω τον Πάπα»

ΜΑΙΟΣ

Κεντρική Σκηνή

1,2,3,4,5/4

 ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ [ΘΟΚ]

 «Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή

σε σκηνοθεσία: Τάκη Τζαμαργιά

Μετά από µία πολύ επιτυχημένη θεατρική περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ), το «Το τρίτο στεφάνι», το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, έρχεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαµαργιά, δραματοποίηση Σάββα Κυριακίδη και µουσική Ευανθίας Ρεµπούτσικα.

Μέσα από τις µνήµες και τις αφηγήσεις δύο γυναικών, της Εκάβης και της Νίνας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον χαρακτήρα του νεοέλληνα µικροαστού, όπως αυτός διαμορφώθηκε κατά το πρώτο µισό του περασμένου αιώνα. Πάθη, παράνοµοι έρωτες, µαταιώσεις, ψέµατα, απογοητεύσεις, θάνατοι συνθέτουν το παρελθόν των εμβληματικών αυτών γυναικών, αποκαλύπτοντας έτσι την παθογένεια των νεοελλήνων να απελευθερωθούν από τις καταπιεστικές δοµές της οικογένειας και της κοινωνίας. Το προσωπικό συνδιαλέγεται µε το κοινωνικό και εθνικό παρελθόν και την ιστορία της Ελλάδας των νεότερων χρόνων, η οποία βρίθει από ένδοξες αλλά και τραγικές στιγµές. Μια ερμηνεία στο παρόν της κρίσης αξιών και ταυτότητας του σήµερα, µέσα από µια κωμικοτραγική Ταχτσική ιστορία του χθες.

video: https://www.youtube.com/watch?v=LRWZRZgoYoY

9,10/5

«Ωραία Ελένη» του Όφενμπαχ – Θέατρο OLVIO

Σκηνοθεσία Παναγιώτης Αδάμ

22 – 31/5

Θέατρο Τέχνης

Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βασικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμοκ ή η ανουσιότητα του να ζείς»

Κείμενο- σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου

ΙΟΥΝΙΟΣ

12,13,14/6

Φεστιβάλ νεανικής δημιουργίας «INPORT FESTIVAL»

 

Εικαστικά στο ΔΘΠ

Έκθεση Χρήστου Μποκόρου

Εγκαίνια Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Διάρκεια Ιούνιος 2015

Ο Χρήστος Μποκόρος, παρουσιάζει στο ΔΘΠ, «Τα στοιχειώδη».
Η ζωγραφική του, άσκηση αυτογνωσίας, στοχάστηκε τη σχέση του με την καταγωγή και τη βιωμένη Ιστορία. Ο Χρήστος Μποκόρος παιδεύεται με το μέτρο στα ζητούμενα του ανθρώπου. Στοχάζεται τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας. Πως θα ορθώσουμε το ανάστημά μας, απαλλαγμένοι από τα περιττά. Τίτλος της έκθεσης: “Τα στοιχειώδη”.

Πάνω σε σανίδια από ορεινές γέφυρες, ζωγραφίζει κοπιώντες και πεφορτισμένους και τα ελάχιστα απαραίτητα της ζωής: λίγο φαί, νερό να ευπρεπιστούμε, ένα κατάλυμα, και μια πόρτα ανοιχτή. Η στενότητα και το μήκος των έργων επισημαίνουν τη στενότητα και το μήκος της οδού που διαβαίνουμε ως την απέναντι όχθη. Τα πεπατημένα ξύλα, ανακαλούν το πλήθος των αγνώστων που τα περπάτησαν. Πάνω τους η ζωγραφική, επιμελημένο σήμα απ’ το πέρασμά μας, αντιστέκεται στη ζωή που μας δαπανά αδαπάνητη.

Μεγάλη Εβδομάδα στο ΔΘΠ

Μεγάλη Τρίτη 7 Μαΐου 2015

«Το Πάσχα της ζωής μου ….» Ψίθυροι και εξομολογήσεις. Λογοτέχνες, ποιητές, καλλιτέχνες διαβάζουν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κείμενα για το «Πάσχα της ζωής τους».

Βασικοί άξονες ρεπερτορίου 2015-1016

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΔΘΠ

«Φάουστ» του Γκαίτε

«Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου. Στο ρόλο του Φάουστ ο Νίκος Κουρής. Στο ρόλο του Μεφιστοφελή ο Χάρης Φραγκούλης. [πρεμιέρα Νοέμβριος 2015].

« Πιστή, Συμβατική Γνώση, Παράδοση : ο Φάουστ θέλει να αποτινάξει όλα τα δεσμά και να εκτοξευτεί στο κυνήγι της απολυτής πλήρωσης. Ο Φάουστ έχει χάσει το δρόμο του και σήμερα είμαστε όλοι Φάουστ». Κατερίνα Eυαγγελάτου.

«Romeo end Juliette» του Σαίξπηρ

«Romeo end Juliette» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. [Πρεμιέρα Φεβρουάριος 2016].

«Ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε performance: με χορό, μουσική, «πειραγμένη» γλώσσα και εναλλαγή ρυθμών… Γιατί όχι; Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είχε καταπιαστεί και στο παρελθόν με τον Σαίξπηρ (Πολύ κακό και τίποτα στο Εθνικό Θέατρο) κι επανέρχεται με ένα έργο που προσφέρει τη δυνατότητα να μιλήσει για τον έρωτα, την εφηβεία, την πίστη, την οικογένεια, την εξουσία, τον θάνατο, για να βεβαιωθεί και να μας βεβαιώσει πόσα λίγα έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα.» Κωνσταντίνος Ρήγος.

CONNECTIONS ΣΤΟ ΔΘΠ

«Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ

Στιγμές από την «Προδοσία» του Χ. Πίντερ, ζωντανεύουν σε όλους τους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

«Ρεβεγιόν»

Μια βραδιά δημιουργικού πνευματισμού στο φουαγιέ του ΔΘΠ

«Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς

στο μυαλό των ζωντανών»

Καρλ Μαρξ, «η 18^η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»

«Τα ρεβεγιόν- συγκεντρώσεις πριν από το τέλος του χρόνου είναι μια δημοφιλής όσο και πολύσημη αστική τελετουργία που μετεωρίζεται ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, τους απολογισμούς και τις ευχές, την αυτοκριτική και την υπόσχεση, τους νεκρούς και τους ζωντανούς.

Μια τέτοια τελετουργία θα αναβιώσουμε στο ΔΘΠ, ένα θεατρικό κτήριο ταυτισμένο με την αστική τάξη και με σημείο αναφοράς την κομψή αίθουσα του φουαγιέ στον πρώτο όροφο. Ένας θίασος/όμιλος τραγουδιστών-ηθοποιών θα γίνουν οικοδεσπότες ενός ρεβεγιόν που εκτρέπεται σε τελετουργικό πατριδογνωσίας. Με τα μέσα του μουσικού θεάτρου (κυρίως το χορωδιακό τραγούδι) και με την συνδρομή αγαπητών τελετουργικών της ελληνικής αστικής τάξης από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και εξής (από το τραπεζάκι των πνευμάτων ως τα ταμπλό βιβάν, από τη χαρτοπαιξία ως τη χαρτομαντεία, από την επίδειξη μόδας ως την χοροεσπερίδα, από το τσάι κυρίων ως τη ζουρ-φίξ) θα τοποθετήσουμε στο επίκεντρο την «άλλη» Ελλάδα, του «εφάμιλλου του ευρωπαϊκό» των μεγάλων προσδοκιών και διαψεύσεων, μια Ελλάδα νεκρή από καιρό αλλά και ζωντανή εσαεί, τα κατάλοιπο της οποίας ακόμα μας στοιχειώνουν. Με τις τεχνικές του «δημιουργικού πνευματισμού» θα ανακαλέσουμε τους αρμοδιότερους να συμμετάσχουν στη βραδιά: τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο, τον Θεοτόκα και Καλομοίρη, τον ερμαφρόδιτο Αλκή Θρύλο, τα Καλουτάκια και τον Τσαρούχη παιδί και πολλούς άλλους εκλεκτούς καλεσμένους που θα μιλήσουν, θα χορέψουν και θα τραγουδήσουν για το τέλος του δικού τους χρόνου, ίσως και του δικού μας». Αλέξανδρος Ευκλείδης

Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης

Δραματουργία: Κατερίνα & Παναγιώτα Κωνσταντινάκου

 

“…και όταν ξημερώσει, θα βγεις απ’ τα υπόγεια”

Τρείς Ολονυκτίες στα υπόγεια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με τον Κωνσταντίνο Ντέλλα και διαφορετικούς κάθε φορά προσκεκλημένους.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Κωνσταντίνος Ντέλλας επιδιώκει να δημιουργήσει μια μεταμεσονύχτια εμπειρία για τον θεατή, με αφηγήσεις παραμυθιών, μουσικές – και ό, τι προκύψει – σε ένα ολονύκτιο ταξίδι, παρέα με φίλους.

«Τρεις Ολονυκτίες σε τρεις χαρακτηριστικές στιγμές του Ενιαυτού μέσα από την ανάλογη κάθε φορά θεματολογία».

Ολονυκτία πρώτη: Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015 – Παραμονή Χριστουγέννων. Ξημερώνοντας Η Γέννηση.

Ολονυκτία δεύτερη: Κυριακή 13 Μαρτίου 2016 – Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Ξημερώνοντας Η Σαρακοστή.

Ολονυκτία τρίτη: Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 – Μεγάλη Παρασκευή. Ξημερώνοντας η Πρώτη Ανάσταση.

ώρα έναρξης: 11:45μ.μ.

 

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΔΘΠ

 

«Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;» του Λ. Τολστόι

Το έργο του Λ. Τολστόι “Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;” είναι μια αφήγηση, μια ιστορία, «η μεγαλύτερη της παγκόσμιας λογοτεχνίας» κατά τον Τζέιμς Τζόυς, με τη σπάνια αφηγηματική λιτότητά της. Ένα αφήγημα κλασικό όσο και παράδοξα επίκαιρο.Σκηνοθεσία: Ελένη Ζαραφίδου.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΔΘΠ

Χρήστος Χρυσόπουλος
[εν][συν]αίσθησις

Η βίντεο-εγκατάσταση του Χρήστου Χρυσόπουλου [εν][συν]αίσθησις διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η συνείδηση κατασκευάζει τον χώρο που τη φιλοξενεί. «Η επικράτεια του προσώπου ως ψυχολογική, νοητική και κυριολεκτική έννοια βρίσκεται στον πύρινα του έργου. Οι δύο προθέσεις του τίτλου “εν” και “συν” υποδεικνύουν το νόημα του συνειδησιακού χώρου ως διά προσωπική και συλλογική, εσωτερική και δημόσια επικράτεια». Χρήστος Χρυσόπουλος 

 

«Θρύλε Θεέ μου…» Η εικόνα στο κόκκινο

«Το κόκκινο σαν επανάσταση, σαν έρωτας»

Σύλληψη- επιμέλεια: Μάνος Στεφανίδης (Δεκέμβριος 2015)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Στους χώρους του ΔΘΠ θα παρουσιαστούν τρεις εκθέσεις φωτογραφίας. Η πρώτη σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη είναι η πολύ σημαντική έκθεση της Βούλας Παπαϊωάννου, η δεύτερη είναι η ιστορική έκθεση του Σωκράτη Μαυρομμάτη με τίτλο «η αναστήλωση της Ακρόπολης» και τρίτη η έκθεση της σημαντικής νέας ελληνίδας δημιουργού Έφης Γούση με τίτλο «Weep»

ΧΟΡΟΣ

Μια παράσταση σύγχρονης δημιουργίας χορού και μουσικής, σύμπραξη και συνεργασία των «kyklos Ensemble» με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Δεσύλλα και της Αποστολίας Παπαδαμάκη καλλιτεχνικής διευθυντρίας του χοροθεάτρου «Quasi Stellar».

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΘΠ

Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε συνεργασία με το Τμήμα Θεάτρων και Κινηματογράφων της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δήμου Πειραιά, πραγματοποιούν εκπαιδευτικές ξεναγήσεις για τους/τις μαθητές/τριες των δημοτικών σχολείων της Διεύθυνσης κάθε Πέμπτη 11:00-12:00 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τους μαθητές θα υποδέχεται ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΘΠ κος Νίκος Διαμαντής και οι ξεναγήσεις θα πραγματοποιούνται από την διευθύντρια πολιτισμού κα Ε. Μπαφούνη και τον προϊστάμενο του τμήματος θεάτρων και κινηματογράφων κο Κ. Κουρμουλάκη. Οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν και να γνωρίσουν το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο και να ενημερωθούν για την ιστορία του Πειραιά.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΤΟ ΔΘΠ θα συνεργασθεί με το Φεστιβάλ Αθηνών,το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης, το θέατρο Πορεία, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και πολλά άλλα θέατρα ρεπερτορίου. Στόχος είναι η συνεργασία και η αλληλεγγύη ανάμεσα σε φορείς πολιτισμού, θέατρα και άλλους οργανισμούς, όπως το Μουσείο Μπενάκη, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Θεατρολογικό τμήμα Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Ανωτάτη Σχόλη Καλών Τεχνών κ. α, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πνευματικός πυρήνας.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η αυλαία του ΔΘΠ «Αι νύμφαι ακούουσαι τον Ορφέα» του 1926, η οποία φιλοτεχνήθηκε από το σκηνογράφο Θεόδωρο Αρμενόπουλο, θα τοποθετηθεί ξανά τον Σεπτέμβριο του 2015 και με την ευκαιρία της τοποθέτησης της θα πραγματοποιηθεί συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου.

ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το ΔΘΠ παρουσιάζει σε ένα κυριακάτικο πρόγραμμα διάρκειας μηνών στις πλατείες του Πειραιά και στις γειτονιές του μικρές παρεμβάσεις με τίτλο “ move up” το πρόγραμμα ξεκινάει από την Κυριακή 22 Μαρτίου.