Τα ζωγραφικά έργα έχουν θέμα τη Γυναίκα και είναι εμπνευσμένα από το ποιητικό έργο του Νίκου Καββαδία

|> Αναδρομική έκθεση στη μνήμη του ζωγράφου, γραφίστα, σκιτσογράφου και γλύπτη Τάκη Βίνη (1968-2022) πραγματοποιείται στη Φιλολογική Στέγη Πειραιώς (Κολοκοτρώνη 85) με τον τίτλο “Για το κορμί σου, που έδιωχνε το φόβο του θανάτου”, αφού τα έργα ζωγραφικής που εκτίθενται έχουν θέμα τη Γυναίκα και είναι εμπνευσμένα από την ποίηση του Νίκου Καββαδία.

Σε σχετικό σημείωμα, αναφέρεται:

Ο ζωγράφος Τάκης Βίνης εμπνέεται από τον ποιητή Νίκο Καββαδία ο οποίος θεωρούσε ότι η ζωγραφική είναι η υψηλότερη μορφή εικόνας και αντλούσε από τους πίνακες των ζωγράφων την ποιητική του έμπνευση . Με τη μελοποίηση της ποίησης του Ν. Καββαδία από τον Θάνο Μικρούτσικο κι άλλους συνθέτες στα μέσα της δεκαετίας του 80, η θεματολογία της θάλασσας, των ταξιδιών και της άπιαστης γυναικείας υπόστασης αποτέλεσαν έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά νέων.

Ανάμεσά τους ο 16χρονος τότε ταλαντούχος μελλοντικός ζωγράφος άρχισε να μετουσιώνει τη δύναμη και τη φαντασία του πάνω σε επιφάνειες από καμβά, χαρτί, ξύλο, κουβαλώντας πάντα μαζί του το όνειρο όπως το εμπνεύστηκε από τον ποιητή κι όπως ενσαρκώνονταν στο ιδεώδες της γυναίκας ως αιώνιας πηγής ζωής και θανάτου. Στην τέχνη του Τάκη Βίνη το φανταστικό εισβάλλει μέσα στην γνωστή πραγματικότητα απογειώνοντας την αντίληψη και την αίσθηση του δημιουργού, αναπλάθοντας έναν ανοίκειο εξωτικό κόσμο στη θέση του πεζού καθημερινού, έναν κόσμο που μπορεί να βιωθεί μόνο με το κορμί της γυναίκας ως αγαπημένης, μάνας, προδότριας, συζύγου, κοινής συγκλίνοντας στο ένα και μοναδικό διαχρονικό αρχετυπικό αντικείμενο του πόθου και συμβόλου εκδίωξης του θανάτου.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Τα πολλαπλά πρόσωπά της- πτυχές της ψυχής του δημιουργού- συνιστούν το μοναδικό ιδεώδες που χωρίς αυτό το ταξίδι δεν έχει νόημα κι ο κόσμος μεταβάλλεται σε μια «αδειανή φυλλάδα». Το ταξίδι λειτουργεί ως πλαίσιο αυτού του αλλοιωμένου κόσμου που στο κέντρο του βρίσκεται πάντοτε ο ζωγράφος ως ταξιδευτής, παρών μέσα στα έργα του, συμμέτοχος ή πρωταγωνιστής στη δράση της διαρκούς αναζήτησης του ιδανικού. Τόπος συνεύρεσης το σύμπαν …στη θάλασσα, στη στεριά, στο λιμάνι μεταξύ στεριάς και θάλασσας, σε θλιβερά δωμάτια και σε χώρους μαρτυρίων.

Μια βαθιά βιωματική προσέγγιση όλου του φάσματος των αισθήσεων – όπως και στην ποίηση του Καββαδία[1]εκτυλίσσεται στα έργα του ζωγράφου με εικόνες που αντλούν συναισθήματα από τον χωρισμό, την εξομολόγηση, την προσδοκία, την θλίψη, την γύμνια και την αποκάλυψη με σταθερό κοινό παρονομαστή της τέχνης την αποδέσμευση της από τους κανόνες.

Ο θεματικός δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ της ζωγραφικής του Τάκη Βίνη και της ποιητικής αφήγησης του Νίκου Καββαδία ανασυνθέτει έναν εικονικό κόσμο νοσταλγικό και άπιαστο όπου συνυφαίνονται οι αντιθέσεις προσφέροντας κάθαρση στους στιγματισμένους , εξαγνίζοντας την ανθρώπινη ηθική και κατορθώνοντας να μεταφέρουν ένα γενικότερο νόημα για την ανθρωπότητα μέσω των ανθρώπινων ψυχικών τοπίων που συναρμολογούν.