Είναι σημαντικό να μην πάρουν οι γονείς κάθε παιχνίδι που θα ζητήσουν τα παιδιά, αλλά να τα ενημερώσουν τι μπορούν να τους δωρίσουν

“Μαζί για το Παιδί”* |> Έφτασε εκείνη η περίοδος του χρόνου που το δώρο έχει την τιμητική του. Συχνά οι γονείς και ειδικά τις γιορτινές ημέρες αναρωτιούνται ποιο είναι το καταλληλότερο δώρο για το παιδί. Σκέφτονται τι τους ζήτησε το παιδί, αλλά και τι είναι αυτό που σύμφωνα με τις δυνατότητές τους μπορούν εκείνοι να του προσφέρουν. Αρκετές φορές αυτά τα δυο μοιάζουν να μη μπορούν να συμβαδίσουν. Είναι πιθανό οι γονείς  να αισθανθούν ενοχές… «δεν είμαι καλός γονέας, αφού δε μπορώ να αγοράσω όλα αυτά που ζητά», «θέλω να ικανοποιήσω κάθε ανάγκη τους, να έχουν ότι επιθυμούν». Η έννοια του δώρου δεν πρέπει να μείνει χαραγμένη μόνο ως προς το υλικό. Τα παιδιά ταυτόχρονα με την επιθυμία τους για το παιχνίδι, έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν και πολλά άλλα μηνύματα.

Το δώρο έχει να κάνει με την προσφορά από εκείνον που το χαρίζει. Είναι μια μορφή φροντίδας. Είναι νοιάξιμο και έκφραση συναισθήματος για τον άλλο. Προσπαθώ να ευχαριστήσω, αλλά και να δείξω το ενδιαφέρον μου. Προσπαθώ να καταλάβω καλύτερα, μπαίνοντας και στο δικό τους κόσμο, χωρίς να βγω όμως και από τη δική μου πραγματικότητα. Ένα δώρο δηλαδή σε συσχέτιση και αλληλεπίδραση. Σημασία δεν έχει μόνο το αντικείμενο, αλλά ο συμβολισμός γύρω από το δώρο.

Μέσω του δώρου χρειάζεται να αντιληφθώ την έννοια της προσφοράς, αλλά και της ευχαριστίας. Πως μπορώ να χαρώ και να ευχαριστήσω τον δωρητή για την κίνησή του και όχι για το αντικείμενο αυτό καθ’ αυτό; Μπορεί να αισθανθεί ευγνωμοσύνη; Άρα και να ευχαριστήσει; Αν μπορώ να πω ένα ειλικρινές ευχαριστώ, όχι για το υλικό, αλλά για το ότι κατάλαβες την επιθυμία μου, με άκουσες. Το δώρο όχι ως υποχρεωτικό και αναγκαίο.

Μπορεί το παιδί να μάθει να περιμένει; Για παράδειγμα αν ζητά ένα ποδήλατο μπορεί να οριστεί συμβολικά ο χρόνος στον οποίο θα το λάβει ως δώρο; Να συμφωνήσουμε ότι μπορείς να το ζητήσεις κάτι που θέλεις ως δώρο για τα Χριστούγεννα; Μαθαίνοντας ότι η επιθυμία μου μπορεί να παραμείνει ακόμα κι αν δεν καλυφθεί την ίδια στιγμή.

Ταυτόχρονα, το διάστημα των εορτών είναι ευκαιρία και για οριοθέτηση. Πώς μπορεί ένα παιδί να κατανοήσει ότι χρειάζεται να βάλει προτεραιότητες στις επιθυμίες του; Είναι πολύ σημαντικό να μην προσπαθήσει ο γονιός να καλύψει κάθε παιχνίδι που θα ζητήσει το παιδί. Αλλά να ενημερώσει για το τι θα μπορέσει να δωρίσει. Για παράδειγμα, «και εσύ και η αδερφή σου θα μπορέσετε να έχετε ένα δώρο από τη μαμά και το μπαμπά, επομένως πρέπει να διαλέξετε ποια από τα προτεινόμενα είναι πιο σημαντικά». Η ματαίωση της κάλυψης όλων των επιθυμιών ως μια εγωκεντρική στάση.

Και μια τελευταία πρόταση. Θα μπορούσε όλη η οικογένεια να μπει στη διαδικασία του δώρου, τόσο από τη μεριά εκείνου που δωρίζει όσο κι από τη μεριά εκείνου που δέχεται. Είτε αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε όλοι δώρα και να προσφέρουμε σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, είτε ανάλογα και με τη δυνατότητα της κάθε οικογένειας να προσφέρουμε κάτι συμβολικό για να μπούμε στη διαδικασία να επιλέξουμε ένα δώρο για τους σημαντικούς μας άλλους.

Το δώρο είναι μια ευκαιρία να προσεγγίσουμε τον άλλο, να τον καταλάβουμε και να τον συναισθανθούμε.

(*) Άρθρο από την  επιστημονική ομάδα της Γραμμής 115 25 της ένωσης “Μαζί για το Παιδί”