Του Β. Κουτουζή www.koutouzis.gr

«Πνίγηκε», λέει πάλι η περιοχή της πρωτεύουσας! Γιατί τα ποτάμια της Κηφισσός, Ιλισσός, Ηριδανός, και τα ρέματά της Ποδονίφτης, Πολυδρόσου, Πικροδάφνης, δεν μπόρεσαν να χωρέσουν τα νερά της νεροποντής. Γιατί οι υπόνομοι, σαφώς στενότεροι αυτών, δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να χωρέσουν τα νερά., τα οποία επί πλέον από καιρό έχουν πάψει να κατευθύνονται σ αυτούς που σε μεγάλο μέρος ρέουν υπόγεια.

Μιας νεροποντής που εμφανίζεται κάθε τόσο και μας εντυπωσιάζει, γιατί αγνοούμε ή ξεχάσαμε πολλά. Πόσο έβρεχε παλιά, πόσα ποτάμια – ρέματα, ανοιχτά, διοχέτευαν στη θάλασσα τα νερά που σήμερα μας πνίγουν.

Ξεχάσαμε πόσο ποτάμια σκεπάσαμε, πόσα ρέματα τα χτίσαμε, πόση αδιαφορία δείξαμε όταν αγοράσαμε το οικόπεδο στο οποίο χτίσαμε το σπίτι μας, που βρισκόταν. Ξεχνάμε ότι η άσφαλτος και το τσιμέντο δεν απορροφούν το νερό αλλά το μεταβάλλουν σε καταστροφέα, σε φονιά.

Για την περιοχή του Πειραιά ξεχάσαμε κατά σειρά τους χείμαρρους του Σχιστού- από το ΒΙΠΕ, τον Άγιο Μηνά και τον Άγιο Αντώνιο -, του Αγίου Δημητρίου, της Αιτωλικού, του Βώκου, (που κατέβαινε από το λόφο Βώκου, και μέσω Λεύκας και Καμινίων έπεφτε στον Κηφισό), της Τζαβέλλα που φθάνει 25ης Μαρτίου- Βαλαωρίτου, μπροστά στους Αγίους Αναργύρους, προς Φαλήρου, εκεί που παλιά περνούσε ο χείμαρρος Νεάπολης-Αμφιάλης- Καραβά, το ποτάμι του Δαφνίου (που κατέβαινε την Ιερά Οδό και τη Θηβών από την Παλιά Κοκκινιά), και ένα σωρό άλλα.

Πώς λοιπόν να μην «πνιγόμαστε» και να θρηνούμε συχνά πολλά θύματα από τις νεροποντές;

Μια ματιά στο χάρτη με τα ποτάμια και τους χείμαρρους, καφέ με ανοιχτή διατομή και μπλέ με σκεπασμένη κοίτη, αρκεί να καταλάβουμε γιατί «πνιγόμαστε». Εκεί μπορεί να βρει κανείς και το δρόμο του σπιτιού του. Κι ότι για να πάψει να συμβαίνει αυτό πρέπει να ξανανοίξουμε ποτάμια και χείμαρρους γκρεμίζοντας ότι χτίστηκε πάνω σε αυτά, η να δημιουργήσουμε τέτοιας χωρητικότητας δίκτυα αποχέτευσης ομβρίων υδάτων, με το μέγιστο που μπορεί να μας δώσει η Μετεωρολογική Υπηρεσία, και όχι κατά την εκτίμηση αδαών.

Αλλιώς μην περιμένουμε τίποτα! Το έγκλημα είναι διαχρονικό και διαρκές.