Σωτήρης Τζούμας |>Προβληματίστηκα πολύ όλες αυτές τις ημέρες αν θα έπρεπε να γράψω κάτι, καθώς έβλεπα να γράφονται και να λέγονται πολλά τόσο συγκινητικά και εύστοχα, αλλά άλλο τόσο φαιδρά και κακεντρεχή, δυστυχώς, για την μεγάλη απώλεια του Δημήτρη Κοντομηνά, ενός αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που μεσουράνησε σε δύσκολα χρόνια.

Αν και δεν έχει ανάγκη αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος από ωραία λόγια, αλλά του αξίζει ο δίκαιος έπαινος και η αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς του στην Ελλάδα και στον κόσμο του επιχειρείν ιδιαίτερα.

Υπήρξαν πολλοί φίλοι και παλαιοί συνάδελφοι από την μεγάλη οικογένεια της ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ που μου εξέφρασαν το παράπονο και την απορία τους γιατί δεν έγραψα μέχρι σήμερα κάτι, δεδομένου ότι διήνυσα είκοσι δύο έτη από τη ζωή μου κοντά του! Γεύτηκα χαρές μαζί του αλλά και πίκρες. Πέρασα, όμως και μπόρες που δεν πέρασαν άλλοι, που ήταν πολυτιμότεροι από μένα στα επιχειρηματικά του σχέδια!

Έχω γράψει σελίδες γι’ αυτόν, όλα τα χρόνια που τον υπηρέτησα πιστά και αφοσιωμένα! Στέγνωσε η ψυχή μου κι έβγαλε κάλο το δάκτυλο μου, από το γράψιμο, ορατό ακόμη και μέχρι σήμερα.

Ωστόσο θεώρησα ότι είναι προτιμότερο, να ομιλούν και να γράφουν γι’ αυτόν άνθρωποι που ήταν κοντά του τα τελευταία χρόνια!

Το δικό μας κεφάλαιο έληξε άδοξα πριν από 14 χρόνια. Επαφή κρατήσαμε πάντα με δική του πρωτοβουλία και αναζήτηση, συνήθως όταν ήθελε να διαλευκάνει κάτι από τον χώρο της δημοσιογραφίας στον οποίο μπήκε με ορμή βολίδας αλλά ποτέ δεν αγάπησε και δεν ενστερνίστηκε όπως συνέβη με τον ασφαλιστικό χώρο τον οποίο αγάπησε με πάθος και υπηρέτησε με συνέπεια.

Μου προκάλεσε πάντως έκπληξη- κατάπληξη το γεγονός ότι τα κανάλια πέρασαν σχεδόν στο “ντούκου” την αναχώρηση του Δημήτρη Κοντομηνά. Με εξαίρεση, ίσως, τον Alpha.

Και δεν είναι μόνο αυτό! Αναρωτιέμαι γιατί δεν βγήκαν ο Πρωθυπουργός, υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, πρώην δήμαρχοι, διευθυντές καναλιών, παρουσιαστές, ρεπόρτερς- ακόμη και ευεργετημένες πλην όμως ατάλαντες παρουσιάστριες που εξαιτίας του βρήκαν θέση να…καθίσουν- μεγάλα ονόματα της τηλεόρασης, πολλαπλώς ευεργετημένα από τον Δ.Κ. για να πουν μια λέξη για τον εκλιπόντα; Δεν του οφείλουν τίποτα όλοι αυτοί οι οποίοι κυριολεκτικά τον ξεζούμισαν; Από εύρωστο σε ρευστότητα επιχειρηματία τον κατάντησαν δανειζόμενο για να μπορεί να ανταποκριθεί στα τρομακτικά μισθολόγια τους; Πώς να μπορέσει να σηκώσει τόσο βάρος;

Και όμως όλοι αυτοί δεν φάνηκαν σε καμία από τις Ιερές Ακολουθίες με τις οποίες αποχαιρέτησαν οι άνθρωποι που τον αγάπησαν! Που ήταν οι επώνυμοι πρώην συνεργάτες του όπως η Ελένη Μενεγάκη, ο Λάκης Λαζόπουλος, και τόσοι άλλοι; Γιατί τόση αχαριστία; Γιατί εξαφανίστηκαν; Ίσως διότι δεν τον έχουν πια ανάγκη!

Και η Βίκυ Χατζηβασιλείου που βγήκε, μίλησε αλαζονικά και με εμπάθεια για τον εκλιπόντα. Άφησε τις προσωπικές της πικρίες να καλύψουν το φέρετρο του εκλιπόντα. Και ναι μπορεί η σκέψη της ότι ο Δ.Κ. έζησε τη ζωή του όπως ήθελε και να πέθανε όπως δεν ήθελε να έχει βάση αληθείας αλλά είπε και υπερβολές και κακεντρεχείς ανακρίβειες όπως ας πούμε το ότι έφυγε… 30 κιλά! Προφανώς η ώρα της δήλωσης της θα συνέπεσε με την δική της κάθοδο από την ζυγαριά μέτρησης και τα μπέρδεψε! Ναι έχασε πολλά κιλά ο Δ. Κ. μέχρι να φύγει από τη ζωή, αλλά 30 κιλά δεν έφυγε!

Και ο Πρωθυπουργός της χώρας κάτι έπρεπε να πει για τον επιχειρηματία Δ.Κ. Σίγουρα θα είχε ακούσει πολλά περί Κοντομηνά από τον πατέρα του Κώστα Μητσοτάκη και πολύ περισσότερα από την μητέρα του, την αείμνηστη Μαρίκα. Αλλά και από την αδελφή του Ντόρα την οποία βοήθησε τα μέγιστα για την εκλογή της δύο φορές σε Δήμαρχο Αθηναίων. Και ο ίδιος τον πρόλαβε ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τότε που του ζητούσε να βάλει πλάτη με τον Alpha για να πάρει την εξουσία.

Για ιστορικούς λόγους να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι τα εγκαίνια του ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ ΠΛΑΖΑ στο Μαρούσι το 1991,έγιναν παρουσία του τότε Πρωθυπουργικού ζεύγους. Και έχει μεγάλη σημασία να ακούγαμε σήμερα τα όσα είπε τη μέρα εκείνη ο τότε Πρωθυπουργός για τον Δ.Κ. Ευτυχώς τα άκουσε όταν ζούσε! Θα έπρεπε πάντως και σήμερα το παιδί του τότε Πρωθυπουργού τριάντα χρόνια μετά, να έλεγε δύο λέξεις ως Πρωθυπουργός ο ίδιος σήμερα , για έναν επιχειρηματία που χωρίς να σιτίζεται ή να εξαρτάται από το κουβερνέντο έδωσε δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους. Και συνέβαλε τα μέγιστα στην εθνική οικονομία της χώρας. Αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θα έπρεπε να έχει κάνει τρισάγιο για τον Άρχοντα Μεγάλο Πρωτέκδικο του Θρόνου, τον πρώτο Άρχοντα που χειροθέτησε ως Πατριάρχης τον Δεκέμβριο του 1992. Δεν έκανε λίγα ο Δ.Κ. για το Φανάρι και την Γεροντική Μητρόπολη Χαλκηδόνος επί Αρχιερατείας Ιωακείμ. Αλλά και τις εορτές της Πάτμου και τις δύο φορές πλουσιοπάροχα χρηματοδότησε και παραβρέθηκε ο ίδιος. Κι όμως αυτό τον άνθρωπο τώρα που έφυγε τον ξέχασαν ή αδιαφόρησαν! Και αυτό είναι άδικο.

Και το άδικον ουκ ευλογείται! Η ώρα της νέμεσης έρχεται για όλους μας!

Στον Δημήτρη Κοντομηνά επεφύλαξε ο Θεός ένα δύσκολο πλην όμως οσιακό τέλος! Η ταλαιπωρία των δυόμιση ετών, λειτούργησε ως ο προσωπικός του εξαγνισμός που τον έφερε ακόμη πιο κοντά στον Θεό και τον προετοίμασε για την αιωνιότητα.

Γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω μερικές λέξεις όπως έκανα πάντα «καθηκόντως»(όπως μου έλεγε) όταν μου ζητούσε ο ίδιος να κρατώ σημειώσεις και να απαθανατίζω με τον γραπτό λόγο μου μεγάλες στιγμές και σταθμούς στην επιχειρηματική του πορεία και στον θρίαμβο που σημείωνε στο πέρασμά του. Και η απώλεια του αυτές τις ημέρες είναι ο τελευταίος μεγάλος του σταθμός!

Για τον Δημήτρη Κοντομηνά ισχύει αυτό που είπε κάποτε ο Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αγαπημένος φίλος του – και θα επαίρομαι δια βίου ότι εγώ έφερα αυτούς τους δύο σημαντικούς ανθρώπους κοντά ώστε να γίνουν φίλοι- του είχε πει στην εκδήλωση που είχε γίνει στο Μέγαρο Μουσικής για την εισαγωγή της ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ στο Χρηματιστήριο: όταν ήλθες σε αυτόν τον κόσμο Δημήτρη σίγουρα έκλαιγες όπως κάνουν όλα τα νεογέννητα, αλλά όταν φεύγεις θα κλαίνε όλοι οι άλλοι για σένα γιατί θα σε χάνουν!

Και είχε τόσο δίκαιο ο μεγάλος αυτός Πρωθιεράρχης!

Και αυτό το αποτύπωσε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο και με λόγια που μας χάραξαν στην ψυχή και στην μνήμη ο πατήρ Θωμάς Συνοδινός, π. Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών επί Χριστοδούλου, ο οποίος προέστη χωρίς να κληθεί αλλά με δική του πρωτοβουλία της Εξοδίου Ακολουθίας του Δ.Κ. στην Ύδρα. Και είπε με βουρκωμένα μάτια: Αν ήταν σήμερα ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εδώ μαζί μας για να σε αποχαιρετήσει θα ακουμπούσε πάνω στο φέρετρο σου το χέρι του και ένδακρυς θα σου έλεγε ένα καρδιόβγαλτο ευχαριστούμε Δημήτρη!

Πράγματι ο Δημήτρης Κοντομηνάς υπήρξε μια περίπτωση ανθρώπου που είχε πολλά να πει και ίσως να διδάξει κάτι ουσιαστικό. Κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα ρομάντζο του τύπου πως ένας πτωχός νέος από την Ακαδημία Πλάτωνος έγινε πλούσιος. Μιλούμε για έναν άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε από ανταγωνιστές και φίλους ως ένας πρωτοπόρος επιχειρηματίας. Κάτι περισσότερο: υπήρξε ένας επιχειρηματίας υπόδειγμα. Καταθέτω εδώ ότι ο Σπύρος Μαρκεζίνης (πολιτικός που παρά το ακροτελεύτιο λάθος του να μπλέξει με την επταετία η ελληνική οικονομία του χρωστάει την αναγέννησή της)σε ιδιωτική συνομιλία μας μου είπε:

«Οι επιχειρηματίες στην Ελλάδα έμαθαν να ζουν από την εξάρτηση με την εξουσία, έμαθαν να μην στέκονται στα πόδια τους. Αυτοί που έχουν να προσφέρουν στην Ελλάδα είναι οι εφοπλιστές και κυρίως επιχειρηματίες όπως ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Προσέξτε αυτό τον Κοντομηνά: δεν περιμένει από «το ντοβλέτι». όπως έλεγε ο Μποδοσάκης αλλά από τις δικές του ικανότητες και από τον ασφαλιστικό στρατό που έχει δημιουργήσει και τον έχει στείλει έξω στο λαό προς άγρα ασφαλειών».

Τουλάχιστον από τότε που ήμουν μαζί του, μέχρι το άδοξο τέλος της σχέσης μας το 2008- έτος σημαδιακό στην πορεία μου αφού η προσωπική μου ζωή γύρισε τότε ανάποδα και το ίδιο έτος έφυγε από τη ζωή και ο πρώτος μεγάλος αγαπημένος μου και πνευματικός μου πατέρας και μέντορας ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος- ο Δ.Κ. βάδιζε σε ευθείες γραμμές και υλοποιούσε το όραμα του. Μετά θαρρείς πως μέθυσε από την προβολή της τηλεόρασης και τους σιέλους των λογής αυλικών που είχαν ένα μόνο στόχο, να γίνουν μέλη της αυλής του και μεσημεριανοί ή βραδυνοί συνδαιτημόνες του.

Αποχαιρετώντας αυτό τον φωτισμένο άνθρωπο, τον μεγάλο οραματιστή, αλλά και τον μεγάλο έλληνα πατριώτη και επιχειρηματία, η σκέψη μου, γοργόφτερα τρέχει 36 χρόνια πίσω. Τότε που παιδί ακόμη, τον γνώρισα και με μαγνήτισε με την αμεσότητά του, την οξυτάτη αντίληψή του και την ανθρώπινη ζεστασιά που εξέπεμπε!

Ήταν η εποχή που υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία και μάλιστα εκείνη την εποχή είχα αποσπαστεί στην Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών με υφυπ. Τύπου τον αείμνηστο Δημήτρη Μαρούδα. Λίγο αργότερα είχα αναλάβει την οργάνωση του εν Αθήναις γραφείου του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης, υπό την καθοδήγηση του Εκδότη της εφημερίδας, μεγάλου Έλληνα της Αμερικής Αντώνη Η. Διαματάρη, φίλου και κουμπάρου, δύο φορές, του Δημήτρη Κοντομηνά.

Ο Δ.Κ. ήταν ήδη γνωστός και μεγάλος Επιχειρηματίας, μέλος της νεοσύστατης Ενώσεως Ελλήνων Επιχειρηματιών που άρχισε να διαδραματίζει τον δικό της ρόλο στον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας μας, ανάλογο με εκείνο του ΣΕΒ.

Είχε ζητήσει να τον συνδράμω σε κάτι που ήθελε να ετοιμάσει στο Νταβός, όπου θα συναντιόντουσαν οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών αλλά και ο τότε Τούρκος Πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ.

Το έπραξα με αγάπη. Τότε γνώρισα και τον φίλο μέχρι σήμερα Μαρσέλ Τοπαλιάν, στενό, πιστό και ακούραστο συνεργάτη του από την αρχή έως το τέλος. Μετά από αυτό που αποτέλεσε το βάπτισμα του πυρός για τη σχέση μας, τύχη αγαθή για μένα η βραχύβια τότε γνωριμία μου και συνεργασία μου με την Γιώτα Παυλάκη, υπεύθυνη του Διαφημιστικού Τμήματος της ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ, εξαίρετη επαγγελματία στο χώρο του ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ και φωτισμένο άνθρωπο.

Η Γιώτα Παυλάκη οργάνωσε και νοικοκύρεψε το διαφημιστικό προφίλ της εταιρείας και έδωσε την εικόνα μιας μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης. Εκείνη μίλησε στον Δ.Κ. για μένα και του ζήτησε να αναλάβω τον τομέα της Επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων και παράλληλα να χρεωθώ τον ευαίσθητο χώρο της επιστολικής επικοινωνίας με τους πελάτες αλλά και τους λογής επιστολογράφους που ζητούσαν χορηγίες και βοήθεια.

Δεν του ήμουν άγνωστος και με αποδέχθηκε με χαρά ως συνεργάτη του και ως άνθρωπο που έμελλε να ζήσει από κοντά τις σημαντικότερες στιγμές του μεγάλου αυτού επιχειρηματία, που τότε ήταν μόνο 47 ετών.

Συνεργαστήκαμε έκτοτε για 22 ολόκληρα χρόνια. Αρχικά στην Ιντεραμέρικαν έως το 2000 και στη συνέχεια κοντά του στον όμιλο ΔΕΜΚΟ και στον Alpha, τηλεόραση και ραδιόφωνο, έως το 2008.

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν ένας εξίσου χαρισματικός αλλά και πληθωρικός άνθρωπος.

Ήξερε να σε κερδίζει αλλά και να σε υποχρεώνει! Ήταν στο DNA του να δίνει και να δίνεται χωρίς απαραίτητα να περιμένει άμεση ανταπόδοση . Είχε όμως ένα ελάττωμα που εξασθένιζε το ισχυρό ταπεραμέντο του: έτεινε ευήκοον ους προς τις φήμες και τα κουτσομπολιά. Αναπόδεικτα πράγματα που του έλεγε ο κάθε επιτήδειος που έμπαινε στο γραφείο του και στοχοποιούσε ανθρώπους του. Το ελάττωμα αυτό όσο ήμουν κοντά του προσπαθούσα να το τιθασεύσω και να τον βοηθήσω να το αμβλύνει διότι όπως του έλεγα αυτό τον μεταβάλει σε αδύναμο άνθρωπο που άγεται και φέρεται από τους επιτήδειους!

Όταν έφυγα από κοντά του αυτό χειροτέρεψε! Και το απέδειξε ο χρόνος. Με όλους τους αγαπημένους ανθρώπους του πέρασε από σαράντα κύματα και δυστυχώς είχε με όλους άδοξο και επεισοδιακό τέλος. Που δεν έπρεπε.

Έφυγε του κόσμου τούτου μηδέν έχων πλην τα πάντα κατέχων. Η φιλάνθρωπη καρδιά του έπαψε να χτυπά. Τα σπινθιροβόλα μάτια του, τα διψασμένα πάντα για νέες εικόνες και κατακτήσεις έκλεισαν δια παντός .

Το γλυκό του χαμόγελο έσβησε. Η φωνή του που διήγειρε στρατιές ασφαλιστών και τους έριχνε στη μάχη της παραγωγής δεν θα ακουστεί ποτέ ξανά! Παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό και δημιουργό μας μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, ολομόναχος, βυθισμένος στις αναμνήσεις και στις σκέψεις του.

Λίγες ημέρες πριν είχε δεχθεί τον Χριστό, Σώμα και Αίμα Χριστού, δίνοντας την συγκατάθεση του στον θεράποντα Ιατρό Καθηγητή πατέρα Λινό! Ναι πριν φύγει κοινώνησε για τελευταία φορά των αχράντων Μυστηρίων.

Η επί κλίνης δοκιμασία του επί δυόμιση έτη τον εξάγνισε από τα κατ´ άνθρωπο αμαρτήματα και τον προετοίμασε για να παραδώσει την ψυχή του στον δημιουργό του.

Η δοκιμασία αυτή, για όσους πιστεύουμε στην μετά θάνατο ζωή ήταν το ειρηνικό πέρασμά του στην αιωνιότητα.

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν ένας άνθρωπος που άσκησε πολύ και συνειδητά την αρετή της ελεημοσύνης. Δεν υπήρχε άνθρωπος που του ζήτησε βοήθεια και δεν αποκρίθηκε θετικά και γενναιόδωρα. Ήταν μεγάλος φιλάνθρωπος.

Ο ιερός Χρυσόστομος χαρακτηρίζει την φιλανθρωπία ως βασίλισσα των αρετών, η οποία σβήνει αμαρτίες και αδικίες και ο ελεών άνθρωπο, ελεεί Θεόν. Λέγει δε, ότι η φιλανθρωπία έχει μεγάλα φτερά διότι είναι αυτή που διασχίζει τους ουρανούς και προσπερνά όλους τους χορούς των αγγέλων και αρχαγγέλων και στέκεται με παρρησία μπροστά στον Θρόνο του Θεού.

Πιστεύω πως ο μεγάλος φιλάνθρωπος, ο Θεός του έδωσε μια θέση στον Παράδεισο, γιατί πραγματικά ταλαιπωρήθηκε πολύ με την ασθένειά του και η δοκιμασία αυτή τον βοήθησε να απαλλαγεί από τα γήινα φορτία.

Άφησε σε όλους μας, μια γλυκειά ανάμνηση. Και πολλές πάμπολλες παρακαταθήκες για να μην τον ξεχάσουμε ποτέ! Η παρουσία των ανθρώπων που γνώρισαν και αγάπησαν τον Δ.Κ. έδωσαν το παρών και στις τρεις τελετές που έγιναν- και στην εξόδιο ακολουθία στην Ύδρα και στα δύο Τρισάγια στο Α ´ Νεκροταφείο. Και αυτό δείχνει την πηγαία σχέση αλλά και την αγάπη αυτών των ανθρώπων στον άνθρωπο και επιχειρηματία. Και δεν ήταν τρεις κηδείες όπως είπαν οι άσχετοι των τηλεοπτικών εκπομπών της προ και μετά μεσημβρίας. Ήταν μία κηδεία και δύο τρισάγια: το ένα για την ταφή του και το τρίτο για την συμπλήρωση εννέα ημερών από την Κοίμηση του. Και η Εκκλησία μας τα αιτιολογεί όλα. Αλλά για να το γνωρίζεις αυτό πρέπει να είσαι συνειδητός πιστός και όχι αιθεροβάμων!

Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό την παροιμιώδη φιλανθρωπία του Δ.Κ. Ενθυμούμαι όταν κάποιος γνωστός από την Θεσσαλονίκη, ας μη πούμε το όνομά του, ήθελε να χειρουργηθεί και η ασφάλειά του δεν του κάλυπτε τα έξοδα που άγγιζαν τα 7.000.000 δραχμές τότε, απευθύνθηκε σε μένα κι εγώ το ανέφερα στον αείμνηστο Δ. Κοντομηνά. Αμέσως μου είπε να προχωρήσω την διαδικασία της αποστολής των χρημάτων. Πήγα να πάρω και γραπτώς την έγκρισή του(έτσι ήταν η διαδικασία) για την εκταμίευση των χρημάτων από τον κέρβερο των οικονομικών Μπάμπη Βατικιώτη (που δοκιμάζεται σήμερα) και έβαλα στο έγγραφο με την έγκριση τα μισά χρήματα. Το βλέπει, καθώς πήγε να υπογράψει και μου λέει τι είναι αυτό; Του θυμίζω την περίπτωση.

– Μα, 7 εκ. δεν μου είπες; Άντε βρε δώστα στον άνθρωπο όλα, θέμα υγείας είναι!

Αυτός ήταν ο Δημήτρης Κοντομηνάς.

Έκανε το καλό, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Και πιστεύω πως άφησε μια γλυκειά ανάμνηση σε όλους. Δεν είναι τυχαίο πως δημοσιογράφοι- που δεν χρεωστούν μια καλή κουβέντα για άνθρωπο- εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν.Και ας μη μίλησαν αυτοί που έπρεπε. Ήταν ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος, που δεν ξέχασε ποτέ την φτωχική του καταγωγή, ίσως και γι’ αυτό δεν έχασε και την ανθρωπιά του.

Όπως του είπα και στην τελευταία μας συνομιλία, λίγο πριν απωλέσει την μνήμη του και την σκέψη του, άνθρωποι σαν τον Δημήτρη Κοντομηνά περνάνε κάθε 500 χρόνια από την ζωή! Και αυτό δεν χρειάζεται να περάσουν 500 χρόνια για να το καταλάβουμε. Το καταλαβαίνουμε από τώρα.

Ο Δ. Κ. ήταν ένας άνθρωπος που πρόσφερε πολλά στην κοινωνία αφανώς. Και ως επιχειρηματίας προήγαγε το επιχειρείν εμφανώς και με διαφορά από τους άλλους. Ήξερε να μοιράζει το βιός του γι’ αυτό και πέτυχε. Κάποτε- επί Σημίτη- μιλούσαμε για την έννοια της Συμμετοχικής Δημοκρατίας.

Ο Κοντομηνάς το υλοποίησε αυτό στο έπακρον γιατί συναποφάσιζε, συνδημιουργούσε με τους ανθρώπους του και μοίραζε την επιτυχία του. Αυτό που έλεγε με κάθε ευκαιρία ότι η ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ είναι οι άνθρωποί της, το έκανε βίωμα και πράξη. Και όπως είχα πει κάποτε και επικροτήθηκε από τους εκατοντάδες παρισταμένους, ο Κοντομηνάς μετέτρεψε τους γαϊδουρόδρομους της ασφαλιστικής αγοράς, σε μεγάλες λεωφόρους πάνω στις οποίες κτίστηκε όλο αυτό το μεγαλείο που έχει η ασφάλεια ζωής στον τόπο μας.

Το κακό είναι ότι μετά την αποχώρηση του Δημήτρη Κοντομηνά από την ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ, η ασφαλιστική αγορά παρήκμασε. Δεν ακούγεται πια ούτε η περπατησιά της! Λες και δεν κινείται τίποτα. Και αυτή είναι η τιμωρία της ίδιας της αγοράς στους ανθρώπους της. Λες και εκδικείται κατά τρόπο νομοτελειακό για τον φυσικό ηγέτη της. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει κάτι και δεν θα κρατήσει για πολύ αυτή η παρακμή.

Εύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και όλες οι φανερές και αφανείς πράξεις φιλανθρωπίας που έκανε να γίνουν γέφυρα για το πέρασμά του στην αιωνιότητα.

Γιατί τελικά είναι το μόνο που αξίζει! Και ο Δημήτρης Κοντομηνάς το άξιζε! Έζησε μια ζωή με πολλά εμπόδια αλλά έλαβε και μεγάλους επαίνους! Έφυγε μόνος και πικραμένος, απομακρυσμένος από τον ψεύτικο κόσμο που μας περιβάλλει!

Κλείνοντας τις ολίγες αυτές σκέψεις μου προτείνω να δούμε τον Δημήτρη Κοντομηνά με αυτό το πρίσμα: ένας νέος που μπήκε στο στίβο της παραγωγής πλούτου δίνοντας πάθος στο επιχειρείν, που δεν εγκλωβίστηκε στον εαυτό του και στις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες του, αλλά δημιούργησε ένα σημαντικό επάγγελμα επιμένοντας στο ήθος και την ανταπόδοση, που έδωσε σε χιλιάδες ανθρώπους τη δυνατότητα να ανεβάσουν το επίπεδό τους και να αυξήσουν την ποιότητα ζωής τους.

Προτείνω να κρίνουμε τον Δημήτρη Κοντομηνά χωρίς τις μικρότητες και τις κουτοπονηριές και τα φτηνά κλισέ που μας παρέχει σε άφθονη δόση η υπεράσπιση της εγχώριας μιζέριας μας και του φθόνου. Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα αφού δεν εχω κι εγώ κατσίκα, που έλεγε ο Χριστόδουλος!

Αν το κάνουμε αυτό και κρίνουμε τον Δημήτρη Κοντομηνά( και κάθε Κοντομηνά) από την οπτική που συνιστώ και θέλησα να ενισχύσω με το κείμενο που διαβάζετε, θα είχε όφελος όχι εκείνος, όχι εμείς, αλλά η κοινωνία μας. Ένα κέρδος που τό ‘χει ανάγκη για να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Να με συγχωρέσει η ψυχούλα του Δημήτρη Κοντομηνά που τον χρησιμοποίησα για να βάλω έναν καθρέφτη μπροστά στο μάτι του φθόνου και του μίσους. Δεν θα τό ‘κανα αν πίστευα ότι είναι μάταιο. Το έκανα γιατί πιστεύω ότι σε κάποια στιγμή κάποιος θα με θυμηθεί και θα διώξει μακριά του την καταλαλιά, θα την πετάξει από πάνω του τη βρώμα. Αυτό ελπίζω. Και μπορεί οι επιθέσεις κατά του Δ. Κ. να συνεχίζονται και μετά θάνατον και να τροφοδοτούν την κακότητα και τον φθόνο που νιώθουμε κατά παντός επιτυχημένου αφού σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη πλην των αθλητών και των τραγουδιστών όλοι οι άλλοι αναξίως πλουτίζουν. Δεν καταλαβαίνουμε καν τη διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που παίρνει πελώριες αμοιβές και σε αυτόν που παράγει πλούτο όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους συνεργάτες του.

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ανήκει στην δεύτερη περίπτωση και μας αγάπησε αν και πέρασε πολλά. Δεν ήταν Άγιος, δεν ήταν αλάνθαστος! Ήταν ο άνθρωπος που έταξε τον εαυτό του στο όραμα και στην αποστολή του.

Έτσι προσδιόρισα την πορεία αλλά και την μοίρα του κειμένου αυτού. Το θέλησα να είναι ένα κερί για τον άνθρωπο αυτό που ήταν για μένα κάτι παραπάνω από εργοδότης, ήταν φίλος, πατέρας και αδελφός.

Ένα κερί για να διώξει τα παγωμένα χνότα αυτών που θέλουν να δολοφονούν ηθικά ανθρώπινους χαρακτήρες ωσάν τον αείμνηστο Δημήτρη Κοντομηνά και να μας κάνουν να τον ξεχάσουμε! Αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ!

Το κερί που ανάβουμε είναι αρκετό για να κρατήσει την μνήμη του αιώνια και άσβηστη.